Ging het om studenten en medewerkers met familie en vrienden die slachtoffer werden van een aardbeving; eerst in Turkije en Syrië en later ook in Marokko.
Of eind september de verschrikkelijke schietpartij in het Erasmus MC. Waar een eigen student twee buren en later een docent, en dus een collega, doodschoot.
En de laatste maanden de gruwelijkheden in Israël en Palestina, die iedereen raken en de universitaire gemeenschap verdeelt.
Om nog niet te spreken van de politieke en maatschappelijke verdeeldheid in Nederland, wat ook op de universiteit tot protest leidt met bezettingen van gebouwen en discussies in collegezalen over voornaamwoorden en dekoloniseren van het curriculum tussen voor- en tegenstanders.
Wereldnieuws kwam in 2023 dicht bij huis, letterlijk. En het is de taak van EM om hierover op onze eigen manier te verslag te doen, passend bij onze rol als onafhankelijk journalistiek platform van de universiteit.
EM probeert het bij dit soort grote gebeurtenissen klein te houden. Verslag te doen van wat er op de campus resoneert en de persoonlijke verhalen een plek te geven. We proberen evenwichtig te zijn zonder de menselijke dimensie uit het oog te verliezen.
De redactie van EM heeft geworsteld met deze kwesties, wij zijn ook mensen en burgers van deze wereld. Maar we voelen het als onze verantwoordelijkheid om voor betrouwbare en onpartijdige (ik zeg niet neutraal of objectief, we weten dat zoiets niet bestaat) berichtgeving te zorgen. Dat is nu belangrijker dan ooit. Dat betekent dat we veel met elkaar discussiëren en goed nadenken over berichtgeving, woordkeus en beeldgebruik. Bij EM gebeurt niks zonder nadenken.
En die zorgvuldigheid is belangrijk, want niet alleen het wereldnieuws dringt door op de redactieburelen van EM. Ook het wantrouwen dat rondwaart in de samenleving richt zich steeds vaker op ons als journalisten.
Onpartijdigheid lijkt geen optie meer te zijn. Er wordt van EM geeist om zich uit te spreken voor of tegen een kwestie, om bepaalde meningen geen platform te geven en niet te kritisch zijn op gevestigde structuren, of juist wel. En als we dat niet doen, vliegen de verwijten EM om de oren.
Lang heb ik gedacht dat je daar als journalist maar tegen moet kunnen: ‘if you can’t stand the heat, get out of the kitchen’ zei een oudere journaliste eens tegen me.
Ik heb afgelopen jaar geleerd grenzen te stellen. Kritiek hebben op EM mag (moet zelfs), boos zijn over een artikel kan gebeuren. Maar de redactie van EM van van alles betichten (ik zal je de details besparen) zonder ooit één vraag te stellen over onze beweegredenen, daar ligt de grens.
Dus, beste lezer, je bent in 2024 weer van harte welkom op de redactie (maar maak even een afspraak), en onze mailbox staat open voor pittige opiniestukken (maar soms zeggen we nee). Maar als je je druk maakt over een artikel van EM stel ons dan eerst de vraag: welke keuzes lagen ten grondslag aan dit verhaal? Dan beloof ik dat EM komend jaar vaker een kijkje in de keuken zal geven. Heat or no heat.
