Na de hevige aardbevingen in Turkije en Syrië vliegen Süheyl Uyar (24) en Tevfik Çiçek (26) met een groep Nederlandse zorgverleners naar Turkije om slachtoffers in het rampgebied te helpen. Daar blijven ze een week en zetten ze een veldhospitaal op. Eenmaal terug in Nederland zamelen de coassistenten ruim 50.000 euro in voor de getroffenen in Turkije. De twee studenten zijn nog een keer teruggegaan om het ingezamelde geld uit te delen en verdere hulp te bieden. Nu zijn Süheyl en Tevfik samen genomineerd voor Student van het Jaar.
Jullie vlogen een paar dagen na de aardbevingen naar Turkije, hoe kwam dat in gang?
Süheyl: “Toen het nieuws naar buiten kwam van de aardbeving hadden we allebei eerst niet door hoe groot het was, maar na een tijdje zag je hoe groot de impact was. Wij zijn allebei van Turkse komaf, dus het komt dan heel dichtbij. Ik dacht: ik kan met mijn medische achtergrond misschien helpen. Op maandag was de aardbeving, toen hebben we ons op woensdag aangemeld voor de hulpactie. Donderdagavond werden we gebeld met de vraag of we de volgende ochtend om 05:00 op Schiphol konden staan. Daar hoefden we niet lang over na te denken. Toen we op Schiphol kwamen kenden we nog niemand, we kenden elkaar niet eens.”
Tevfik: “We wisten ook nog niet wat we gingen doen of waar we precies heen gingen, dat was nog afhankelijk van waar er vraag naar medisch personeel was. Uiteindelijk zijn we naar Adiyaman gestuurd, en daar was het een soort film: overal zijn reddingsteams, mensen vragen je om hulp. In Adiyaman zijn we naar de campus van de universiteit gegaan. Daar kwamen per dag honderdduizend mensen aan, maar er was nog geen medische hulp. Uiteindelijk hebben we met een groep artsen en verplegers een veldhospitaal opgezet, dat zijn twee hele grote tenten geworden met medische hulp, een apotheek en dergelijke. Dat hebben we uiteindelijk kunnen overdragen aan de lokale hulpverlening en dat wordt nu nog gebruikt.”
Wat motiveerde jullie om te gaan?
Süheyl: “We willen vooropstellen dat dit geen heldenverhaal is, wij zijn geen helden. Wij hadden de bevoorrechte positie om daarheen te kunnen gaan. We wilden vooral dat er hulp kwam, of dat van ons kwam of van anderen maakte niet uit. Vooraf wisten we niet dat we dat veldhospitaal op zouden richten. Wij kwamen daar om mensen te helpen en ik had het ook prima gevonden om stenen te tillen.”
Tevfik: “Kijk we kunnen allemaal op zon- of skivakantie, maar dit brengt zoveel voldoening. Het voelt zo goed om anderen te helpen: een envelop met geld uitdelen, een kindje blij maken met een spelletje, of iemand een maaltijd geven. Dat gevoel gun ik iedereen.”
Wat is jullie het meest bijgebleven?
Süheyl: “De tweede keer dat ik ging waren we diep in de bergen om enveloppen met geld rond te brengen. Op de terugweg reden we langs een dorpje waar we een paar uur eerder waren geweest en zagen we een man langs de weg naar ons gebaren. Toen we stopten vertelde hij dat zijn gezin per ongeluk twee enveloppen had gekregen, dus dat hij er een terug wilde geven, omdat andere gezinnen het ook nodig hadden. Toen we in de envelop keken zat het bedrag er nog precies in.”
Wat vinden jullie van de nominatie?
Tevfik: “Ik heb het eigenlijk niet zo op dit soort awards. Wij zijn totaal niet van de spotlights, maar misschien kunnen we mensen inspireren om iets te doen. Je hoeft niet meteen het vliegtuig in te springen naar Turkije of Syrië, je kan op zoveel manieren helpen. Bijvoorbeeld je buurvrouw een handje helpen, of een weekendje bij de voedselbank werken.”
Süheyl: “We waarderen de nominatie natuurlijk heel erg, het is een eer. Maar we willen voornamelijk dat er weer wat aandacht voor de slachtoffers is. En als we iemand kunnen inspireren om een ander te helpen zou dat geweldig zijn. Als we winnen doneren we het prijzengeld natuurlijk meteen aan de mensen die getroffen zijn.”
Wie is je grote voorbeeld?
Tevfik: “Mijn ouders. Ik heb van mijn vader geleerd onbaatzuchtig te zijn, dingen doen puur om iemand te helpen, zonder dat je daar zelf belang bij hebt.”
Süheyl: “Ja, voor mij zijn het ook mijn ouders. Ouders zijn zo belangrijk. In het bijzonder mijn moeder, haar zorgzaamheid inspireert mij en zij leert mij het goede in mensen te zien.”
De verkiezing voor de Student van het Jaar wordt georganiseerd door Studium Generale en Erasmus Magazine. De jury heeft de finalisten gekozen uit 104 nominaties. Vanaf 11 mei kun je stemmen op een van de studenten. Naast de online stemronde zijn nog twee stemrondes: de jury stemt nog een keer en de laatste stemoptie is in de zaal op 31 mei.
