Het is een soort antireclame voor de IKEA. Halverwege de Lambertusstraat liggen matrassen, lattenbodems, lades en een bedombouw. De kartonnen dozen zijn inmiddels volledig doorweekt. Je weet het niet altijd zeker, maar het lijkt sterk op gedumpt afval vanuit een studentenhuis, zegt Wim van Tiggele, manager van het wijkreinigingsteam in Crooswijk en Kralingen: “Vroeger hadden studenten vaker oude meubels vanuit huis of familie, nu zien we vooral nieuwe spullen van de IKEA.”
Buurtbewoners in Kralingen hebben genoeg van studenten. De klachten gaan over herrie en feestjes tot laat, maar ook het vuil op straat. Dat laatste herkennen de mensen van de afdeling Schone Stad van de gemeente Rotterdam. Zeker van half augustus tot half september, als de meeste studenten verhuizen. “We herkennen inmiddels veel vaste plekken aan de Struisenburgstraat en bij de campus jaarlijks terugkeren, maar er zijn er meer. Je ziet dan vooral veel dozen en meubels”, vertelt Van Tiggele vanuit z’n kantoortje met groot raam aan de Boslaan.
Zó doe je het dus
Kijk, zegt Van Tiggele, hij snapt best wel dat studenten niet altijd weten hoe ze met afval moeten omgaan. Toen hij jong was, had hij ook geen idee. “Toen ik 24 was – inmiddels heel wat jaren geleden – ging ik samenwonen. Elke dinsdagmorgen zag ik de vuilniswagen netjes langskomen.” Zijn klusafval zette hij dus op de stoep, want dat zou vast meegenomen worden. “Toen belde de milieupolitie aan om een boete uit te schrijven.”
De meest duurzame manier om van je grofvuil af te komen, is door het weg te brengen naar een inzamelpunt. Daar wordt het gerecycled. Je kan ook altijd een ophaalafspraak maken, dan gaat het in een grote wagen. “Je mag van de toekomstige leiders toch verwachten dat ze een bredere blik op de wereld hebben”, zegt Van Tiggele. “Dat ze nadenken over hoe afval zo duurzaam mogelijk kan worden verwerkt. Je bent als student ook onderdeel van de stad. We dragen allemaal bij aan de leefbaarheid en veiligheid.” Zwerfafval en grofvuil zijn slecht voor het straatbeeld en het milieu. “De plastic soep begint hier.”
De ‘knappe koppen’ van de universiteit kunnen juist bijdragen aan een betere wereld, zegt de manager Wijk Reiniging Team. “We hebben creatieve oplossingen nodig om duurzaam om te gaan met alle soorten afval. Neem gerust contact met mij op. We hebben meer en meer data, nu nog de oplossingen voor de problemen.”
Als voorbeeld van een eerder bedachte oplossing geeft Van Tiggele de vierduizend meldingen van lachgasafval. Vierduizend konden ze niet aan. Omdat het drugsafval is, mag het niet door iedereen opgeruimd worden. Nu veel medewerkers aanvullende trainingen hebben gehad en het dus wel mogen opruimen is het behapbaar. “Als ik nu in het systeem kijk”, zegt Van Tiggele, “dan zie ik 27 meldingen openstaan van lachgastankjes.”
In datzelfde systeem ziet hij een melding voor de stapel grofvuil in de Lambertusstraat. Rosa (‘is een achternaam nou nodig’) en Remco, grofvuilcontroleurs, gaan een kijkje nemen. Omdat de Lambertusstraat grotendeels opengebroken is, kan de grote vrachtwagen er niet bij. Vanuit de uitvalsbasis aan de Boslaan gaan ze alleen met kleinere wagentjes op pad. De kapotte stoel, de lange gedroogde groente uit Suriname (Rosa herkent het meteen) en meer rommel achter de container tegenover de straat, dat gaat wel mee. De matras, lattenbodem en al het andere spul aan de opengebroken straat moet wachten op de grote vuilniswagen.
“Studenten gooien vaak nog goed spul weg joh”, zegt Rosa. “We zien het vaak”, bevestigt collega Remco. Als controleur (herkenbaar aan het blauwe hesje) mag hij boetes uitdelen. “Op een drukke dag geef je er zo dertig aan studenten hoor.” Die boetes zijn niet altijd makkelijk uit te delen, maar als de controleur je ziet… Dan heb je zomaar een boete.
Van Tiggele heeft nog wel een voorbeeld van zo’n drukke dag. Eind augustus, vlak voor de Eurekaweek, heeft hij een foto gemaakt op de hoek van de campus. Op de foto zie je een enorme stapel lege dozen. “Dozen voor koffiezetapparaten, stofzuigers, airfryers”, zegt Van Tiggele. “Koffie om meteen aan de helpers te geven, stofzuiger om de boel op te ruimen, en een airfryer om zelf makkelijk mee te koken.” Die drie-eenheid wordt meer gezien rond de verhuispiek van studenten.
Duidelijk probleem. Maar
– is het nieuwe (buitenlandse) studenten duidelijk hoe ze hun afval kwijt moeten (de milieustraat is geen optie als je geen auto hebt als student).
– waarom is er geen tweedehands ruil punt voor (keuken) spullen van studenten, dan hoeft er geen nieuw aangeschaft worden. Ja, er zijn kringloop winkels, maar die zijn ver weg.
Dus geen studenten boeten, maar zorgen voor betere informatie door verhuurders aan nieuwe studenten.