Het demonstratierecht is iets waar ik al van jongs af aan gebruik van maak. Als kind van vluchtelingen leer je dat waarderen. Als rechtenstudent heb ik het privilege dat ik tijdens mijn studie ook over mijn eigen rechten leer. Voor en tijdens demonstraties herinner ik mijzelf daaraan, uit interesse en uit bescherming. Zo deed ik dat ook voor de Woonopstand. Niet omdat ik ervan uitging te worden gearresteerd; ik ben er alleen maar om te laten zien dat ik voor of tegen iets ben en dat doe ik zonder geweld. Maar het is duidelijk geworden dat zelfs vredige demonstranten in een arrestantenbusje kunnen worden gezet.
Ons demonstratierecht is een fundamenteel mensenrecht dat is vastgelegd in een Europees verdrag, internationaal verdrag én onze eigen Grondwet. Zó belangrijk, dat voor en tijdens demonstraties alles moet worden gedaan om ieder het recht te laten uitoefenen: een positieve verplichting. Denk hierbij aan ondersteuning in het vinden van een locatie of ervoor zorgen dat de wegen worden afgesloten. Er is ook een negatieve verplichting, die inhoudt dat demonstraties in beginsel niet mogen worden verboden .
Het fijne aan een goed georganiseerde demonstratie is dat demonstranten meestal ook te horen krijgen wat hun rechten zijn. Vaak wordt er zelfs geregeld dat er een advocaat stand-by staat om hulp te bieden als er arrestaties plaatsvinden. Ook krijg je vaak van tevoren nog een crash course demonstratierecht – jammer dat het nodig is om voor te bereiden op dit soort scenario’s, maar wel fijn als de organisatie dat doet.
Terug naar de Woonopstand. Nadat de politie een groep demonstranten had omsingeld, leek het alsof veel rechten wegvielen. Midden op de brug was een vrouw gevallen en zij kon niet zelfstandig opstaan. Dat werd ons verteld door demonstranten en toen ik keek, zag ik haar liggen. De politie liet ons er niet door om te helpen. Zelfs niet toen ik wees naar mijn EHBO-hesje. In plaats daarvan duwden zij ons de andere kant op – terwijl de hele brug vol stond werden we door te duwen alleen maar als sardientjes tegen elkaar gedrukt. “Ga daar maar mensen hulp bieden, die gaan het ook nodig hebben”, kreeg ik te horen. Onnodig werd chaos gecreëerd door zij die de rust zouden moeten bewaren.
Net als demonstratierecht, staat ons recht op huisvesting ook in de Grondwet. Als rechtenstudent en als politiek dier zal ik mij hard maken om die te beschermen. Net als dat mijn moeder demonstreerde voor de dingen die zij belangrijk vond. Ik vond het vreselijk om te zien hoeveel geweld er tegen vredige demonstranten werd gebruikt tijdens de Woonopstand. Ik twijfelde of ik nog wel gebruik wilde maken van mijn demonstratierecht. Toch stond ik drie weken later in Amsterdam voor de Klimaatmars; ik blijf de dochter van mijn moeder en ik zal demonstreren totdat de wereld een fijnere plek is.
Mina, ik ben ongelooflijk trots op je en dankbaar, dat jij je maatschappelijke positie met daad en woord duidelijk blijft maken. Veel dank voor het delen van jouw ervaringen. De signalen die je geeft, maken alleen maar duidelijker dat er nog van alles schort aan de invulling en naleving van de sociale en politieke mensenrechten in ons land. Geef de moed niet op!
Reageren niet meer mogelijk.