Rookvrije campus: verantwoord besluit of averechts effect?

Zelf rookte Aaron Martin nooit. De masterstudent International Management staat achter het nieuwe verbod. “We weten inmiddels zoveel over de gezondheidsproblemen die roken met zich meebrengt, dat we het niet meer kunnen toestaan”, vindt hij. “Ik denk dat veel mensen roken vanwege het sociale aspect. Als je bijvoorbeeld net een lastig tentamen achter de rug hebt en je ziet dat je vrienden allemaal buiten staan te roken, dan ben je sneller geneigd om zelf ook een sigaret op te steken. Door roken op te campus te verbieden, verdwijnt dat sociale aspect.”

“Ik denk niet dat er meer gedaan hoeft te worden om studenten bewust te maken van de gevolgen van roken, want de meeste mensen weten wel wat de risico’s zijn”, vervolgt hij. “Wel zou de universiteit meer kunnen betekenen voor de studenten die beginnen met roken als gevolg van stress. De universiteit zou hen kunnen voorlichten over alternatieve manieren om met stress om te gaan, bijvoorbeeld meditatie. Dat is een stuk gezonder.”

Ook al is het sociale aspect verdwenen volgens Aaron, toch zijn er hier en daar nog studenten die met een sigaret op een bankje zitten – bijvoorbeeld voor de ingang van het Hattagebouw. Zo ook ‘Sophie’, student Finance & Economy, die liever anoniem blijft omdat haar familie niet weet dat ze rookt. Sophie denkt dat het verbod een averechts effect kan hebben. “Vóór het rookverbod waren er specifieke plekken aangewezen waar mensen mochten roken”, zegt ze. “Nu deze plekken er niet meer zijn, zie je op de hele campus rokende mensen staan – vooral studenten die net als ik op de campus wonen.”

“Ik heb het gevoel dat ze dit vooral doen voor de pr”, vervolgt ze. “Erasmus heeft een goede reputatie en wil deze graag behouden. Er wordt niks van gezegd als mensen staan te roken op de campus, ook niet nu het verboden is. Een verbod op roken lost het probleem niet op. In plaats daarvan zou de universiteit beter kunnen investeren in campagnes om studenten bewust te maken, of in alternatieve oplossingen zoals e-cigarettes.” Overigens had de Erasmus Universiteit geen andere keuze dan het verbod invoeren, omdat het om een landelijk verbod gaat.

Dennis de Jong, masterstudent Fiscale Economie, is daarentegen juist blij met het rookverbod. “Vroeger zag je overal groepen rokende mensen”, vertelt hij. “Hoewel ik vind dat het hun eigen keuze is, stoor ik me er wel aan als ze hiermee anderen tot last zijn. Ik vind de geur erg irritant, en daarnaast zijn er nog de medische gevolgen van secondhand smoking die je anderen opdringt.”

Of mensen zich ook daadwerkelijk aan het verbod zullen houden, weet hij niet zeker. “Ik zie nu minder mensen roken, maar sommigen zullen toch in een donker hoekje even snel een sigaret opsteken. Die vinden het bijvoorbeeld te ver lopen om helemaal de campus af te gaan.”

Voor Dimitar Manov, uitwisselingsstudent International Business Economics & Business, maakt het rookverbod weinig verschil, maar hij kan zich in beide perspectieven wel vinden. “Ik rook zelf niet, dus het maakt mij niet veel uit of het wel of niet is toegestaan om op de campus te roken. Maar ik snap wel waarom het verboden is”, zegt hij. “De campus ziet er zo een stuk representatiever uit. Een onderwijsinstelling als Erasmus wil natuurlijk niet geassocieerd worden met roken. Ik denk dat de universiteit het met name doet voor het beeld naar de buitenwereld toe.”

Ook hij gelooft niet dat het rookverbod zal werken. “Als ik om me heen kijk, zie ik altijd wel ergens iemand roken.” Ik denk dat een verbod op roken te extreem is. In plaats daarvan zou het beter zijn om bij elk gebouw een kleine rookzone in te richten. Op die manier is iedereen tevreden.”