Goed toeven in Aloha, het verlaten zwemparadijs-dat-nu-een-café-is

“Leuke sfeer, cool terras. De vegan bitterballen van oesters en paddenstoelen zijn top, ik ben een fan!” –Tina, bij Google Reviews

Vegan bitterballen van oesters! Toen ik dat las, wist ik dat er een luchtje zat aan Tina’s review. Het gerucht ging dat de Aloha-bar, gesitueerd in het al jaren nutteloos aan de Maas gelegen verlaten zwemparadijs Tropicana, een hippe hotspot was geworden. Maar zo hip dat ze de klassieke Nederlandse bitterbal met een beetje oester straffeloos ‘vegan’ konden noemen? Dat leek me vreemd.

Dacht het niet, Tina! De serveerster bevestigde dat de oester inderdaad een zeedier is. En voor zover ik weet betekent ‘vegan’ zoiets als ‘zonder dierlijke producten’. Maar wat bleek? Tina had het Nederlandse woord oesterzwam verward met oesters. En het woord ‘vegan’ met ‘vega’, maar dat terzijde.

Hoe het ook zij, Tina’s review had mijn goede vriend Alp Gasimov en mij wel nieuwsgierig gemaakt. Dus ploften we er neer op het terras, met twee Vedett IPA’s van het vat, en waagden we ons aan de oesterloze vega bitterballen van oesterzwammen, geserveerd met mayonaise met een vleugje koffie. Wie schetst mijn verbazing: de onorthodoxe bitterballen bleken niet alleen een ‘romige verrukking’, zoals Gasimov het uitdrukte, maar de zwammen die erin zitten worden ook nog vlak in de buurt geteeld, in BlueCity, een hub voor startups die zich sterk maken voor de circulaire economie. En als je niet weet wat dat is, dan maakt de VICE-serie Munchies je wel wijzer.

Tina zat er misschien een beetje naast met die bitterballen (en met het begrip veganisme in het algemeen), maar haar beschrijving van de ambiance klopte helemaal. Gezeten op cirkelvormig geweven stoelen op een houten dek genoten Gasimov en ik van een schilderachtig stadspanorama.

Ons weidse uitzicht was zelfs zo gaaf dat wij een brand wisten te spotten achter de margarinefabriek van Unilever, aan de andere kant van de rivier. Dat heeft niet echt iets te maken met Aloha, maar ik vond het wel leuk 112 te bellen en een brand te melden, met een glas whisky in mijn vrije hand. Terwijl we een praatje maakten met onze knappe serveerster, die ons uiterst vriendelijk bediende, keken we hoe de brandweerlieden naar de fabriek snelden om de vlammen te bestrijden. Ben ik een oppassende burger of niet?

Het menu van Aloha is een eclectische mix en aantrekkelijk geprijsd voor een student bovendien. Allemaal leuk en aardig, maar wat Gasimov en ik het belangrijkste vonden, was dat de drankenkaart een prima keuze bood, er een vredig sfeertje heerste, en de service niets te wensen overliet. Je kunt zelfs een vleugje chloor opvangen wanneer je, op zoek naar de WC, door het verlaten zwemparadijs dwaalt. Die WC ligt trouwens aan het eind van de nu lege ‘lazy river’.