Buiten is het heel koud en het waait zo hard dat fietsers bijna de Westersingel in geblazen worden. Gelukkig vinden we, daar tegenover aan de Mauritsweg, een bar die het juiste medicijn biedt tegen de winter: Amehoela.
Vrouwen achter de bar
Door het tropisch interieur krijg je het vanzelf warm. En de alcohol helpt natuurlijk ook. We worden hartelijk ontvangen door barvrouw Alina. Zij shaket vanavond onze cocktails. Van een Tomahawk tot een Heidi Montag (Realityster uit The Hills), zo ontzettend roze dat bij de aanblik het glazuur bijna van je tanden springt, maar verrassend fris zoet. En nog iets anders, hier staan alleen vrouwen achter de bar. Geen bewust beleid, zegt Alina, maar het bevalt haar wel. ‘En goed voor de omzet’, zegt ze met een knipoog.
Waarom zou je de moeite nemen kunst aan de muur te hangen, als je het ook kan projecteren met een beamer? Over de gehele lengte van de muur zijn ingelijste dierenkoppen op menselijke torso’s afgebeeld. We zijn overigens te laat voor een hapje eten, want de keuken is al gesloten, maar vanaf vijf uur ’s middags kun je hier terecht voor Mexicaans voedsel en snacks, die goed passen bij de Latijns-Amerikaanse muziek. De naam past minder goed bij de zaak: Amehoela betekent iets in de trant van ‘bekijk het maar’ en die vibe voelen we helemaal niet. De sfeer is goed en iedereen zit lekker te babbelen.
Wit lijntje op een spiegel
“Drink je nou wodka naast je cocktail? Bikkel!”, roept een jongen verbaasd naar me. Hij hoort bij een drietal gasten. We raken in gesprek met ze. “‘Nee hoor, gewoon een shotje champagne erbij’,’ omdat dat volgens de barvrouw de smaak zou neutraliseren. En omdat het lekker is natuurlijk. Zo leer je elke dag wat nieuws. Een van de jongens is jarig en ze krijgen een cocktail genaamd Pablo Escobar met nét dat beetje extra. En geen zorgen, dat witte lijntje op de spiegel is geen cocaïne, maar gewoon poedersuiker. Het Pablo Escobar-thema komt zo, samen met wat vuurwerk, wel helemaal tot zijn recht. We vragen de gasten of ze hierna nog ergens gaan dansen, maar dat zit er helaas niet in. “Morgen weer college.” Verstandige mensen.
De salsa blaast uit de speakers, we nemen er nog één (en nog eentje dan) en voor we het weten is het middernacht. De laatste ronde laten wij aan ons voorbij gaan want morgen moeten ook wij weer aan de arbeid. Jammer, want deze avond had wat ons betreft nog wel iets langer mogen duren.
