Nachtje Kralingen met handhavers: ‘Mijn moeder werkt voor Europa, dus ik ben onschendbaar’

Op straat is het heel rustig deze woensdagavond. Haast te rustig voor net na tienen tijdens de Eurekaweek, vinden handhavers te fiets Sander en Ramon. Zou het stilte voor de storm zijn? Sander: “Waar zouden we Lodewijk zien vanavond?” Ze hadden de student de avond ervoor naar huis gebracht omdat hij te dronken was. De student zocht eigenlijk vereniging RSC/RVSV. In volle overtuiging dat hij goed zat, was de student precies de verkeerde kant op gelopen, zo richting de A16.

Het is het eerste jaar dat de handhavers tijdens de Eurekaweek nachtdiensten hebben tot 6 uur in de ochtend. Dinsdagnacht was net als maandag rustig, gelukkig zorgde een student vroeg op de ochtend voor een half uur aan vermaak door moppen te tappen – vooral Ramon vond de situatie hilarisch, de grappen vrij matig.

Het aantal klachten over studentenoverlast piekt jaarlijks tijdens de introductieweek, en zeker in Kralingen-Oost, vertelde Cherif Jeffali eerder op de avond. Hij is wijknetwerker bij de gemeente Rotterdam. Hij bemant samen met collega’s van de gemeente en de politie een mobiele wijkhub op de Lusthofstraat. Alle onderwerpen zijn bespreekbaar, maar het gesprek wordt deze dagen gestuurd richting de studenten. Aan studenten wordt ook gevraagd of zij hun buren kennen. “Vorig jaar hadden we erg veel klachten, omdat de introductie gelijk viel met de eerste week school. Dan willen ouders zeker dat hun kinderen blijven slapen. Dit jaar is het veel lager.”

De eerste stop van de avond is de sociëteit van RSC/RVSV, Walhalla. Elke Eurekadag komen er 1600 kaarten beschikbaar, binnen een keertje knipperen zijn ze weg. “Dat doen we om controle te hebben over het maximumaantal mensen binnen”, vertelt Dago van de Eurekaweekcommissie van de vereniging.

Het is inmiddels 22.30 uur en het wordt langzaam druk op de Willem Ruyslaan. De handhavers zijn zeker niet de enige die op de stoep staan van de vereniging. De politie rijdt rond, er zijn door het corps beveiligers ingehuurd, studentstewards van Stichting Veilige Steden zijn aanwezig en het bestuur van de vereniging loopt zelf rond om studenten aan te spreken.

“Eerlijk, als we alleen onze leden moesten aanspreken, dan zouden wij het wel aan kunnen”, zegt Dago. “Juist voor externen is de ondersteuning fijn. Een uniform maakt dan meer indruk.” Externen zijn bijvoorbeeld mannen die rondhangen om naar de jonge, vrouwelijke studenten te gluren, een regelmatig terugkerend probleem volgens de agenten bij de wijkhub. De mannen vragen aan de studenten of ze een lift naar huis willen, of erger. “Gisteren betastte een man zichzelf terwijl hij achter studenten aanliep”, zegt Ramon. De handhavers hadden net voor die melding twee andere studenten gesproken die datzelfde ooit hadden meegemaakt. Sander: “Die vent zou ik vanavond graag oppakken, zeg.”

Ook bij studentenvereniging Laurentius aan de Infirmeriestraat zijn ze blij met de ondersteuning van de handhavers, vertelt bestuurslid Donna die deze woensdag nuchterdienst heeft. De handhavers staan rustig op de stoep toe te kijken hoe het bij de studentenvereniging loopt. Praeses Guus komt naar buiten om gedag te zeggen en vraagt of ze vanavond wél binnen willen komen voor een drankje. “Het mag ook een frisje zijn, hè.” De handhavers bedanken vriendelijk.

Om zich heen kijkend fietsen Sander en Ramon door de straten, dan even naast elkaar voor een opmerking of vraag, dan weer achter elkaar. In de Lusthofstraat staan ze stil. Er wordt opgelet hoe de studenten langslopen en vooral of ze veilig thuiskomen. Dat lijkt het geval, dus weer richting RSC/RVSV waar de rij voor de deur net niet meer op de stoep past. Als de deur dicht gaat, kom je er niet meer in. Dat moment is bijna, dus er wordt haast gemaakt. Bizar snel staat plots iedereen binnen te dansen bij de Hermes House Band.

De verenigingen worden er door boze buurtbewoners op aangekeken als een willekeurige student schreeuwend door de straat gaat, zegt Ramon. “Verenigingen doen echt hun best overlast tegen te gaan. Als studenten voor overlast zorgen, pakken ze het zelf op. Ze willen het niet hebben.” Sander kijkt even om de hoek of er weer studenten staan te wildplassen.

“Ik snap dat de overlast vervelend is”, zegt Ramon. “Maar we krijgen ook meldingen dat iemand helemaal niet wil dat studenten door de straat lopen. Drie jaar geleden, tijdens de pandemie, was de overlast echt veel erger.” Toch zitten de emoties vaak nog hoog, merken de handhavers.

De sfeer begint langzaam te veranderen. Aan het begin van de avond vielen de studenten wat meer stil bij het zien van de uniformen, later in de nacht volgt er sneller een brutaal antwoord. Van collega’s Rico en Malika komt de melding dat er ‘iemand tegen het spandoek van de vereniging staat te pissen’. “Hij kreeg een waarschuwing en bleef zeggen: ‘Mijn moeder werkt voor Europa, ik ben onschendbaar’. Hij kon niet meer zeggen wat z’n moeder deed, te dronken”, vertelt Rico.

Op de Oostzeedijk vermindert Ramon vaart. Beneden ziet hij een groepje jongens. Eentje spuugt tegen ramen, een ander trekt fietsen omver en de jongens schoppen ertegenaan. Via een steil paadje zijn de handhavers snel beneden. Er wordt om identificatie gevraagd. Ze mogen door, maar als er aangifte gedaan wordt, moeten de jongens alsnog naar de politie. Eentje wordt boos. Ze staan nog even bij Rico na te praten. “Nou, jou mogen ze niet, Ramon. Mij vinden ze wel een toffe. Sorry, dat je het van mij moet horen”, zegt hij met een knipoog.

Na half drie zijn ook de sociëteiten bijna leeg. Meerdere dagen Eurekaweek hakken er duidelijk in. “Het moet gezegd worden: het is echt een hele rustige Eurekaweek”, zegt Ramon. Een politiewagen stopt voor de handhavers: “Rustige nacht hè”, zegt de vrouw achter het stuur. “De rustigste Eurekaweek in jaren”, antwoordt Ramon.