Het was een idee van mijn tante om naar Skate Fever te gaan. Ze woont sinds kort weer dichtbij en we wilden de randjes van de stad beter leren kennen. Het rolschaatsidee ontstond bij een feest ter ere van de afsluiting van een succesvolle tournee van de dansvoorstelling Closed Eyes van Alida Dors in Theater Rotterdam.
Er was me verteld dat de stenen vloer van de foyer geliefd is binnen de rolschaatscommunity. Daarom waren zij erbij om het feest een extra schwung te geven. Dus ik verwisselde mijn laarzen voor rolschaatsen en waadde de danszee in met enkel glow in the dark bandjes als houvast. Eenmaal in balans, deed ik mijn best om er knap uit te zien te midden van de jaloersmakende hiphopdansers en fringe kunstenaars. Pas toen ik niet meer zo veel met mezelf bezig was, merkte ik hoe goed mijn tante eigenlijk kon dansen op wielen; dát wilde ik ook en zo kwamen we dus in Capelle terecht.
Mijn tante heeft het ingebakken danstalent van iemand die is opgegroeid met echte disco. Op vakanties luisterde ik naar de muziek van Saturday Night Fever op haar iPod en zij leerde me al vroeg hoe ik echt met mijn billen kon schudden. Maar omdat ze tot voor kort aan de andere kant van de wereld woonde, lopen we niet altijd meer in hetzelfde ritme. Nu we voor het eerst dichter bij elkaar zijn, herontdekken we onze band. Op de schaatsbaan ben ik niet zo’n snelle leerling als gehoopt. Ik durf niet goed achteruit te skaten en ben geïntimideerd door de 10-jarige meisjes die op hoge snelheid langskomen. Als ze eenmaal hard genoeg gaan, gaan ze op hun hurken zitten en tillen een been op tot boven hun hoofd om dan nog zeker tien meter door te rollen naar hun vermoeide moeders.
Twee uur later komt de zon ons weer helwit tegemoet. Ik moet mijn blaren afplakken om weer in mijn sandalen te kunnen. Buiten vallen we vanuit de neon en rookmachines weer in het kantoorpark. We zien alleen maar mensen die verder niet gezien willen worden. Het is verrassend druk, maar voelt leeg. Een soort sociale afstandelijkheid waar wij niet bij kunnen. Dus blijven we maar dicht bij elkaar; mijn tante en ik maken onze fantasie zelf wel waar. Met verzuurde benen wagen we een laatste dans op het asfalt. Glitterjasjes en bell bottom jeans: Saturday Night Fever onder metrolijn C.
