Twee weken geleden had eerstejaars bedrijfskundestudent Macha Tacquet (18) een tentamen macro-economie. Ze had ervoor geleerd maar het ging niet zoals gepland. “Ik bleef maar scrollen op mijn telefoon. Ik voelde me zo ver weg van mijn familie, zo bang en nutteloos.”
Eensgezind
Macha heeft een Oekraïense moeder en een Franse vader. Ze groeide op in Odessa, maar na de echtscheiding van haar ouders verhuisde ze is in 2014 met haar moeder mee naar Griekenland, waar haar familie een havenbedrijf heeft. Haar vader bleef in Oekraïne wonen, net als haar grootouders en neven.
Ze voelt zich erg verbonden met het land waar ze opgroeide: “Als dit was gebeurd in de tijd dat we weggingen, was het een totaal ander verhaal geweest. De hele mentaliteit van het volk is sinds die tijd veranderd. Ik identificeerde mezelf bij de bezetting van de Krim en de oorlog in het oosten niet als Oekraïner, maar Poetins invasie de laatste weken heeft alles veranderd. Zelfs Oekraïners die vroeger publiekelijk pro-Russische uitspraken deden zijn nu aan het strijden voor Zelensky. De stemming in het land is voor het eerst eensgezind. Nu voel ik me volledig Oekraïner.”
Een week geleden zat Macha nog in doodsangst. Ze had namelijk geen idee wat er met haar vader zou gebeurden. “Mijn vader was bang dat de Russen hem zouden kidnappen”, zegt ze.
Odessa’s laatste dierenarts
De vader van Macha was de enige overgebleven dierenarts van Odessa. Ze verzucht: “Medewerkers van het Franse consulaat in de stad belden hem elke dag, maar hij weigerde te vertrekken.”
Volgens voor EM onverifieerbare geruchten zouden de Russen de laatste EU-burgers in Oekraïne willen oppakken. Die burgers zouden zo onderdeel worden van een strategisch plan, licht Macha toe: “Mijn vader had gehoord dat de Russen dat EU-burgers zouden kunnen inzetten als voorwendsel voor verdere escalatie van het conflict. Zo kon Poetin beweren dat de EU-lidstaten zich mengen in de strijd.”
Uiteindelijk stemde haar vader een week geleden in met zijn vertrek. Hij begreep dat het voor hem te gevaarlijk was geworden in Odessa. Als hij niet instemde, dan zou Frankrijk niets meer voor hem kunnen doen. Hij vluchtte naar Griekenland. Bedroefd legt ze uit: “Zijn praktijk moest hij achterlaten. De dakloze dieren die hij verzorgde gaf hij weg aan iedereen die er maar voor kon zorgen en hij maakte nog een laatste rondje door de stad waar hij veertien jaar heeft gewoond.” Haar vader vertrouwde Macha toe dat hij dacht dat hij zijn stad nooit meer zo zal zien zoals het was toen hij wegging.
Volksliedjes
Alhoewel ze het zielig vindt voor haar vader, erkent ze: “Dieren doen er nauwelijks meer toe als mensen op straat willekeurig worden neergemaaid.” Dat is precies wat haar oma meemaakte, vertelt ze: “Mijn oma ging in Cherson, een stad in het zuidoosten, de straat op om te protesteren. Om haar heen werden mensen neergeschoten door Russische soldaten.”
Inmiddels is de stad van haar grootouders ingenomen door Russische troepen. Of haar oma zich zorgen maakt? Ze lacht: “Nee, wat ze me zei, is dat het niet erger kan zijn dan de ineenstorting van de Sovjet-Unie, die ze ook meemaakte. Ze blijft vrolijk oude Oekraïense volksliedjes zingen.”
Hulp
Macha wil vooral Oekraïners helpen die het slechter hebben dan zij. Laatst werd ze gebeld door een vriendin. “Ik heb haar gezin van vijf mensen onderdak geboden in ons familiehuis in Frankrijk, zo hoefden ze niet in een massale opvang te zitten in Polen.”
Tegelijkertijd helpt ze mee met het opzetten van een volledig Oekraïense studievereniging en het internationale studentenplatform Save Ukraine dat zowel helpt met het versturen van voedsel- en noodpakketten, maar ook Russische en Oekraïense informatie over de oorlog factcheckt.
