Voor de 19-jarige student Communicatie en Media Vitalii Zharinov is het onwerkelijk dat er oorlog is in het thuisland waar hij zo van houdt. “Het voelt alsof veel dingen nog ongedaan kunnen worden gemaakt, maar in werkelijkheid is het leven van alle Oekraïners nu voorgoed veranderd.” Uiteindelijk wil hij graag terug, hoe weet hij alleen nog niet. Alles is nu onzeker.
Momenteel lijken zijn dagen erg op elkaar. Hij staat op, kijkt nieuws en leest de berichten over de oorlog die zijn vrienden en familie doorsturen. Aan studeren komt hij minder toe.
Demonstreren
Wel demonstreert hij vaak. Via Instagram probeert hij zoveel mogelijk mensen te betrekken bij de acties.
Hij voelt zich gesteund door de demonstraties. “Ik heb me nog nooit zo verbonden met Oekraïne gevoeld als nu. Oekraïners gaan nooit opgeven en zullen nooit zwichten voor een dictator.”
Demonstraties hebben ook effect, vervolgt hij: “Op deze manier kunnen we druk zetten op regeringen zodat ze echt actie ondernemen. Daarbij geloof ik dat als je nu zwijgt, je instemt met de oorlog. Verder zitten er nu zoveel mensen in de schuilkelders die hoop kunnen putten uit het feit dat wij ons verzetten.”
Afgelegen zomerhuisje
Zelf groeide Vitalii op in hoofdstad Kyiv maar zijn familie komt uit het westen van Oekraïne, in de buurt van Lviv. Dat deel van het land is tot nu toe nog nauwelijks aangevallen. Zestig kilometer boven Kyiv zaten zijn ouders dagen in hun kleine zomerhuisje ondergedoken.
Hij licht toe: “Het was niet erg veilig voor mijn ouders om het dorp te verlaten. Ze hebben samen met de dorpsbewoners netten gemaakt voor het Oekraïense leger. Al ligt het dorp erg ver van de grote weg of een strategisch punt, je weet nooit wat het Russische leger doet. Nu hebben ze kunnen vluchten naar Lviv.”
Reacties
Alhoewel veel mensen hun begrip uitspreken over zijn situatie, hoort hij soms botte reacties. Zo zijn er Nederlandse studenten geweest die hem vroegen waarom zijn ouders niet naar Rusland vluchtten. Pijnlijk vond hij dat: “Daaruit bleek dat ze niet eens wisten dat Rusland juist het land is dat Oekraïne is binnengevallen. Terwijl ik normaliter heel rustig ben en de confrontatie vermijd, maakte dit me erg boos. Sowieso zijn er niet veel Nederlandse studenten geweest die hun medeleven hebben betuigd.”
Of de oorlog zijn beeld over Russen heeft aangetast? “Ja, wel een beetje. Natuurlijk kunnen de meeste Russen niet veel veranderen aan wat Poetin doet. Maar ze zouden zich wel kunnen uitspreken tegen de agressie en hun regering. Zoals ik al eerder zei: als je niets zegt dan stem je in. Zo is het ook bij Russen. Russen zeggen te makkelijk dat ze Poetin niet steunen. Als ze zich niet actief distantiëren, dan steunen ze het regime en de oorlog.”
