Van Kolfschooten vindt het onderzoek curieus, omdat hij in het artikel geen incidenten beschrijft die op de Erasmus Universiteit plaatsvonden. “In het stuk gaat het alleen over incidenten op de Universiteit van Amsterdam en de Universiteit Leiden.”
Wel publiceerde EM een dag na het NRC-artikel over plagiaat in een beleidsstuk van Van den Boom, dat ze schreef om de fusie van de ESHCC voor te bereiden. Van Kolfschooten maakte van dit incident geen melding in zijn artikel. In een interview met EM zei ESHCC-hoogleraar Arjo Klamer een sterk vermoeden te hebben dat er vanuit de faculteit ‘gelekt’ is.
De EUR heeft aangekondigd het e-mailverkeer van verschillende medewerkers te onderzoeken. Van Kolfschooten vraagt zich af in hoeverre dit legaal is. “Ik weet dat werkgevers het recht hebben om e-mail in te zien, ook in het geniep, maar dan moet je daar wel een hele goede aanleiding hebben om dat te doen. De vraag is of dat nu het geval is. Want welke aanwijzing heeft de universiteit dat medewerkers contact met mij hadden over een stuk dat niet over de Erasmus Universiteit gaat?”
Bureau op je dak
Bovendien, vindt Van Kolfschooten, creëert de universiteit zo een gevoel van onveiligheid. “Want wat ga je als medewerkers ooit nog durven zeggen tegen een journalist? Want je moet er altijd rekening mee houden dat je een forensisch bedrijf op je dak krijgt. Dit creëert juist een angstcultuur bij de ESHCC, die de universiteit zegt te bestrijden. Voor een universiteit vind ik het ongehoord dat dit soort dingen gebeuren.”
Laten we stellen dat deze stap zeer te betreuren valt. Niet alleen levert het de schijn op van een waardeverlies van de academische waarden die hoog in het vaandel zouden moeten staan, maar ook leidt dit handelen tot het ongewenste gevolg dat mensen die een strafbaar feit naar buiten brengen dat de kern raakt van wetenschappelijke integriteit, zelf in het beklaagdenbankje worden gezet.
Daarbij moet natuurlijk worden aangetekend dat de universiteit zelf een aantal kanalen heeft om zorgen te uiten over de wetenschappelijke integriteit. De vraag die zich dan voordoet, is de volgende: waarom voelen mensen zich genoodzaakt om naar de media te stappen in plaats van of naast desbetreffende organen? Bovendien zou men zich kunnen afvragen of het proportioneel is dat er forensische onderzoekers worden ingezet om binnen de universiteit een mogelijke bron van een journalist te achterhalen en welke beeldvorming hierbij ontstaat.
Amen.
Inderdaad ongehoord. Maar het gaat hier dan ook helemaal niet om het vermoeden van een lek over mogelijk plagiaat in het rapport van interim decaan Dymph van der Boom, waar de NRC niet over schrijft. Want dan zou niet alleen ESHCC, maar ook ESSB (ook op de hoogte) en het Erasmus Magazine (die erover berichtte) ook een forensisch team op hun dak krijgen. De zware en kostbare middelen die het CvB inzet, zijn er uitsluitend op gericht een faculteit die gerede argumenten inzet tegen een van boven opgelegde fusie, klein te krijgen. Aan de vooravond van een nieuw rapport (door de tweede interimdecaan ) worden enkele personen gericht getarget, met als enig doel: intimidatie. Het CvB draagt moedwillig bij aan een angstcultuur. Het feit dat men hierboven niet met volledige naam durft te reageren laat zien dat deze poging gaat slagen. Welkom in de wetenschap. De hele EUR-gemeenschap zij gewaarschuwd: bij verzet tegen autocratisch optreden volgt een strafexpeditie. Ik hoop van harte dat de U-raad dit zeer hoog opneemt en dat de Raad van Toezicht ook meeleest.
Reageren niet meer mogelijk.