‘Geen hersencellen verliezen’

Vaak kijk ik met mijn vrouw op de bank via TLC naar die hersendodende programma’s als Say Yes to the Dress of Sister Wives. Toen dacht ik: in plaats van hersencellen te verliezen, kan ik ook op Google Maps sterretjes geven aan plekken waar ik ben geweest. Het is een beetje een gewoonte geworden.

Eerst waren het alleen sterretjes, later ging ik er ook dingen bij schrijven. Tijdens zo’n halfuur durend programma heb ik er zo tien reviews bij. En stel dat je dit eens in de week doet, dan zit je al snel op die 403 reviews. Het begon met een restaurant waar ik met vrienden heen ging. Dat was ongelooflijk kut: we waren met een Groupon-bon en ik merkte meteen dat ze ons eigenlijk niet wilden hebben. Ze gaven een gratis pot thee, maar we moesten wel betalen voor elk glas dat we erbij namen. We zeiden tegen elkaar: als we dit reviewen op Google, weten komende klanten dit ook en hoeven ze dit niet mee te maken.

Ik review veel, maar niet alles. Er hangt bijvoorbeeld een klein beeldje bij ons in de buurt aan de muur – zogenaamd kunst – wat Google voorstelt om te bespreken. Dat doe ik niet. Als het wat duurder is, dan wel. Zoals de dildokabouter op het Eendrachtsplein, want dat is grappig. Ik maak een foto en schrijf er iets in het Engels bij. Bovendien maakt dit het shoppen in de stad ook voor mij leuk. Eerder moest ik op mijn vrouw wachten, nu zij op mij.