Anne Annink deed onderzoek naar de werkprivébalans van zelfstandig ondernemers in verschillende landen. De theorie kwam echter heel dicht bij de praktijk toen ze zelf een burn-out kreeg.
Je zit op een verjaardag
naast je oom. Hoe leg
je uit wat je hebt onderzocht?
“De werk-privébalans is voor iedereen een uitdaging: hoe combineer je werk met zorgtaken, interesses en je sociale leven? Zelfstandig ondernemerschap lijkt heel aantrekkelijk, omdat je de inhoud en omvang van het werk zelf in de hand hebt. Maar de praktijk is weerbarstiger, omdat zelfstandig ondernemers ook veel onzekerheid kennen. Waarom lukt het de een wel en de ander niet om een goede balans te vinden? Dat blijkt met de persoon zelf te maken te hebben, met het type bedrijf dat ze hebben en met de economische situatie, culturele kenmerken en beleid in het thuisland.”
Wat was het absolute dieptepunt
tijdens je onderzoek?
“Tijdens een summer school moest ik met een ambulance naar het ziekenhuis omdat ik steeds flauwviel. Na een week in het ziekenhuis ging ik terug naar Nederland en meteen weer aan het werk, maar de duizeligheid en het flauwvallen bleven. Een paar maanden later lag ik op kantoor met mijn benen tegen de muur omhoog. Danny, mijn kamergenoot, zei: ‘Zou je niet eens naar huis gaan om uit te rusten?’ Toen pas begon het tot me door te dringen dat ik zelf een burn-out had. “De theorie kwam zo dicht bij de praktijk. Promoveren en zelfstandig ondernemen lijken op elkaar: je doet het alleen en je kunt de werktijden grotendeels zelf bepalen. Dat heeft veel voordelen, maar ik voelde me ook weleens eenzaam en overwoog ermee te stoppen. Tegenwoordig geef ik workshops aan PhD’s over de werk-privébalans, waarin ik naast de theorie ook mijn ervaringen met een burn-out en eenzaamheid bespreek. Achteraf is het dus ook een hoogtepunt.”
Stel dat je deze vier jaar van je leven
aan iets anders had besteed.
Wat had je dan gedaan?
“Ik ben tijdens mijn studie een bedrijfje begonnen als yogadocent. Eén van mijn plannen was om in Zuid-India een heel goede yogadocent te worden. Maar uiteindelijk zou ik nog steeds onderzoeker of wetenschapsjournalist zijn geworden. Ik vind het heel belangrijk om theorie, kennis en gevoel te combineren in mijn werk. Yoga is vooral een middel om bij mijn gevoel te komen.”
Hoe heb je jezelf beloond toen het
proefschrift af was?
“Met een sabbatical van een jaar, in eerste instantie om uit te zoeken wat ik na mijn promotie wil doen. Maar toevallig heb ik net gehoord dat ik per 1 augustus een nieuwe baan heb. Dus vanaf 17 maart, de dag van mijn promotie, heb ik vier maanden vakantie.”
De cover
“Het blauwe – die kleur staat voor zakelijk – mannetje is een eenpitter. De bijen eromheen visualiseren het gezoem rondom je hoofd. Dat staat voor de mentale identificatie met je werk, maar ook voor het belang van de context rondom de zelfstandig ondernemer. De schets maakte ik zelf, de uitwerking met aquarel is gemaakt door een Roemeense studente via een website waarop zelfstandigen kunnen reageren op opdrachten. Dat leek me wel toepasselijk.”
EM zoekt een motto en jij mag ’t bedenken!
Ieder zichzelf respecterende organisatie vindt zichzelf elke paar jaar weer opnieuw uit.…