In recordtempo wordt de noodopvang van Erasmus Sport weer omgetoverd tot reguliere sporthal. Op een enkel verdwaald stuk speelgoed en een schoonmaakploeg na, doet niets meer denken aan de vluchtelingen die een week in de sporthal verbleven. Er moet donderdagavond immers weer gewoon worden gesport.

Alleen het Sportcafé blijft nog even dicht tot morgen. “Want echt alles is op”, zegt medewerker Kevin Bloklander. “We hebben helemaal geen water meer en dit is de laatste ice tea”, zegt hij, wijzend naar een aangebroken pak ice tea op de bar. “Morgen betaalt de burgemeester niet meer, hoor”, grapt hij tegen iemand die een cappuccino bij hem komt bestellen.

Flink improviseren

“Ik denk dat ze het hier goed hebben gehad, voor zover dat mogelijk is”

Kevin Bloklander, medewerker Sportcafé

Sinds maandag heeft Bloklander samen met zijn collega’s dagelijks de avondmaaltijden voor 250 vluchtelingen en vrijwilligers bereid. Nu zijn ze bij Erasmus Sport op zich wel berekend op grote groepen, vertelt hij. “Maar dan weten we dat meerdere maanden van tevoren en zijn er een weekend lang sportende studenten.”

Dit was toch wel andere koek. “Het was flink improviseren deze week. We moesten bijvoorbeeld zelf de boodschappen doen, want de leveranciers mochten niet tot aan de deur komen vanwege de afzetting.” Vanavond kan voor het eerst het slot weer op de deur. “Eindelijk bijslapen”, verzucht hij. Toch is Bloklander ontzettend blij dat hij er de hele week bij is geweest. “Ik ben trots dat ik een bijdrage heb kunnen leveren om het verblijf van de vluchtelingen enigszins aangenaam te kunnen maken. Ik denk dat ze het hier goed hebben gehad, voor zover dat mogelijk is.”

Wil je meer lezen over de noodopvang van vluchtelingen op de campus, alle vrijwilligers- en inzamelingsacties, of de verhalen van een aantal vluchtelingen? Bekijk het dossier.

In de grote gymzaal, waar de vluchtelingen vannacht nog lagen te slapen, zijn twee mannen bezig om basketbalnetten op te hangen. Ze hebben maar weinig meegekregen van de noodopvang. “We waren hier vanmorgen om 8 uur al, toen konden we nog niet aan de slag. Toen zijn we maar een bak koffie gaan drinken”, zegt een van hen.

Erasmus Sport-directeur Jon de Ruijter zit uitgeteld achter zijn bureau. “Ik ben ontzettend trots op alle medewerkers van Erasmus Sport, en op iedereen die de afgelopen week een bijdrage heeft geleverd”, zegt hij. “Het is mooi dat deze universiteit, die toch wel wat zakelijk is, dit soort krachten loskrijgt onder studenten en medewerkers.”

The show must go on

“De tafelvoetbaltafel ging de eerste avond al kapot, maar is nog wel te repareren”

Jon de Ruijter, directeur Erasmus Sport

Ondertussen is een schoonmaakploeg bezig met de gangen en de kleedkamers. Er wordt extra hygiënisch schoongemaakt, door schoonmakers die zich normaal over het Erasmus MC ontfermen. Het is de schoonmaakploeg die aangeeft dat Erasmus Sport vanavond weer open kan, zegt De Ruijter. En dat is eigenlijk ook wel fijn. “Dan kunnen de volleyballers vanavond gewoon hun trainingsprogramma afwerken en we hebben een grote barbecue met alle vrijwilligers van de Eurekaweek. The show must go on.”

Het sportgebouw is redelijk intact gebleven. “De kunstsessies in zaal 2 hebben voor wat extra belijning gezorgd”, vertelt De Ruijter. “En de tafelvoetbaltafel ging de eerste avond al kapot, maar die is nog wel te repareren.”

Veel medische hulp nodig

Medewerkers checken de kluisjes een laatste keer, in de recreatiezaal liggen hoopjes bij elkaar geveegde rommel, en aanzwellende stofzuigers onderbreken vrijwel ieder gesprek. Ook de EHBO-post van het Rode Kruis wordt ontmanteld. Sinds donderdagavond werd die post 24 uur per dag bemand. Overdag en ’s avonds waren er acht mensen van het Rode Kruis aanwezig, ’s nachts vier.

“Hectisch, mooi, indrukwekkend en vermoeiend”, omschrijft een teamcoördinator (die niet bij naam genoemd wil worden, TF) van de hulporganisatie de week. “Ik sta versteld van de dankbaarheid die de vluchtelingen tonen voor het weinige dat we deze week voor ze hebben kunnen doen.”

Grote incidenten zijn er niet geweest, vertelt de teamcoördinator van het Rode Kruis. “Er was wel een hoop medische hulp nodig. Veel mensen met wonden aan de voeten van het vele lopen. Een aantal van de vluchtelingen had pijn aan de keel of op de borst, dat komt door de stress. En er was een meisje met hoge koorts.”

Het achtergebleven speelgoed, kleding die nog niet gedragen is, en de slaapzakken gaan terug naar het Leger des Heils, zodat ze nog ergens anders gebruikt kunnen worden. De laatste vrijwilligers worden bedankt. Om zeven uur vanavond zal het weer zijn alsof je in een doodnormale sporthal rondloopt.