Het begon met een LinkedIn-bericht waarin hij vertelde over zijn familie in de Gazastrook en het geweld dat er plaatsvindt. Hij vroeg mensen om hulp. Dat het bericht viraal ging, had hij niet verwacht. Vanaf dat moment begon het balletje te rollen. Inmiddels heeft hij al meer dan 35 duizend euro ingezameld. Zijn familie in Gaza helpt hem het geld door te geven aan mensen die het nodig hebben.
Ook regelt hij studiebeurzen voor Palestijnse studenten. Veel studenten uit Gaza die in het buitenland studeren, kunnen geen collegegeld meer betalen omdat hun familie moet vluchten. Samen met een vriend koppelt hij die studenten aan mensen die de studenten financieel helpen. Dankzij hun initiatief kunnen 23 Palestijnse studenten in zeven verschillende landen door met hun studie.
Alsof dat nog niet genoeg is, houdt hij zich ook bezig met bewustwording creëren over de situatie in Palestina. Hij gaat gesprekken organiseren tussen Palestijnse- en Israëlische studenten. Zelf voert hij gesprekken met verschillende partijen binnen de universiteit, van studenten tot de universiteitsraad, over de rol die de universiteit op zich kan nemen rondom het conflict.
Wat vind je van de nominatie?
“Ik was natuurlijk verbaasd. Een paar dagen voordat ik over de nominatie hoorde, was ik zwaarmoedig. Maar jullie belletje maakte die donkere periode wat lichter. Aan de ene kant vind ik het ongemakkelijk om te praten over wat ik heb gedaan, maar aan de andere kant ben ik zo dankbaar dat er nog mensen zijn die aan Palestina en aan mij denken.”
Wat motiveert jou om je in te zetten voor Palestina?
“Wat kan ik anders doen? Het heeft voor mij geen zin om een normaal leven te leiden zolang mijn dierbaren en mijn mensen worden vermoord. Ik probeerde het te negeren, maar hoe meer ik dat deed, hoe meer het begon te knagen. Het is mijn geboorteland, waar ik mijn jeugd doormaakte. Ik heb familieleden en mensen van wie ik hou verloren in de Gazastrook. Mijn school, mijn moskee, de plekken die een belangrijk onderdeel maakten uit mijn leven, zijn verwoest.”
Wat vind je het moeilijkste?
“De ontmenselijking die wij als Palestijnen meemaken. Toen de oorlog in Oekraïne uitbrak, liet de EUR haar steun direct zien. Nu met Palestina is het gruwelijk stil. Palestijnse studenten krijgen geen steun van de universiteit, alsof we minder mens zijn dan de Oekraïners. Ook in de wereld buiten de universiteit steken veel mensen hun kop in het zand wat betreft Palestina.”
Wat heb je geleerd uit je activisme?
“Dat je zelf moet beginnen met actie ondernemen. En dat je niet moet verwachten dat iedereen begripvol reageert. Ik snap wel dat deze kwestie sterke gevoelens en meningen oproept, en dat er een hevig debat is. Dat mag ook. Maar het is jammer dat menselijkheid vaak wordt vergeten vanwege bijvoorbeeld politieke belangen.”
Vertel iets wat niemand van jou weet.
“Hmmm, moeilijke vraag. Misschien weten veel mensen niet dat ik een gevoelig persoon ben. Ik maak altijd grapjes en het lijkt alsof ik overal heel luchtig over doe, maar eigenlijk ben ik heel gevoelig. Alles raakt me diep.”
