Hij heeft een lange snuit, een staart met een wit puntje, een oranjebruine, soms bruingrijze vacht en schijnt voor te komen op de campus. Als je een grote rode kat ziet, of een klein uitgevallen hond met een pluizige vacht, kijk dan goed. Zie je het dier twee keer? Dan is het vast geen vos: ze kunnen wel vijftig tot zestig kilometer per uur rennen. Ook gaan ze vooral ’s nachts op pad.
Aan de achterkant van het Van der Gootgebouw zijn vossenholen gespot. Dat moet dé plek zijn om een vos te spotten. Op het geluid kun je in een drukke stad niet altijd afgaan. Vossen kunnen schril keffen, klokkende geluidjes maken, maar ze klinken soms ook haast als een pauw – niet dat pauwen zoveel voorkomen op de campus, maar wie weet staat er ergens een raam van een trotse hoogleraar open.
Ecoloog Garry Bakker van Bureau Stadsnatuur sluipt langs de achterkant van de tentamenzalen richting het vossenhol. Zou er iemand thuis zijn? Hij is stil – om de vos én herkansers niet te storen. Voor het hol liggen takken. De takken zijn helaas geen trucje om het hol af te schermen, ze laten Garry zien dat het onbewoond is.
Waarom de vossen hun holen verlaten hebben, kan Garry niet zeggen. Misschien wilde de vos een nieuwe stek, misschien is het dier overreden – niet ondenkbaar pal naast de Abram van Rijckevorselweg. Wie zich zorgen maakt over leegstand op de campus, wees gerust: vossen gebruiken graag andere holen. Iets nieuws graven is gedoe, dus waarom niet? Een groot uitgevallen konijnenhol is prima.
Hoe weten we dan of het dier hier echt voorkomt? “Dat is logisch”, zegt de ecoloog. “Vossen zijn redelijk voorspelbare dieren.” Deze groenstrook langs de campus is een ideale verbinding tussen het buitengebied en de stad, en in de stad nemen de waarnemingen toe. Dat is geen probleem, maar als je kippen wil houden op de campus moeten ze achter slot en grendel. Die kippen zouden een goed lokmiddel zijn om een vos te spotten, een wildcamera kan ook helpen.
