reinier veldman en linquendo van den klooster foto eigen fotos

Twee leden van Liberi schreven een reactie op dit stuk.

Verenigd in verscheidenheid: Het belang van neutrale dialoog op de universiteit

Filosofiestudent Senad Delic beticht studentenpartij Liberi Erasmi van onverschilligheid…

Deze kinderen van Erasmus lijken zeer sceptisch te zijn over ideologie en zich vooral in te willen zetten voor een absoluut neutrale campus waar iedereen zich gehoord voelt. Volgens de LE moet de Erasmus Universiteit mensen geen ideologie opdwingen, bijvoorbeeld in de vorm van regenboog-zebrapaden. Ook lijken zij een probleem te hebben met dat de voedselvoorziening op campus helemaal veganistisch moet worden.

Voordat ik overga naar de kritiek, wil ik ook wel benadrukken dat er bepaalde punten zijn waarin ik sympathiseer met Liberi Erasmi. Open debat en grotere betrekking van studenten bij het universiteitsbeleid zijn ideeën die ik kan onderschrijven. Een meer open debat is ook iets wat ik op campus hartelijk zou verwelkomen.

Ik heb echter het sterke gevoel dat achter de vrijheidslievende en emancipatoire retoriek van Liberi Erasmi een vorm van politieke lafheid en onverschilligheid schuilgaat. Zij begaan in mijn ogen een van de grootste politieke drogredeneringen die er is (en die al sinds tientallen jaren de ethos van het neoliberale Westen is): zij reduceren hele ingewikkelde sociale geschillen, ook die waarin het om de acceptatie en veiligheid van mensen gaat (zoals homoseksualiteit), tot gewoon maar een onderwerp waar je het of eens of oneens mee kan zijn. Alsof het een ijssmaakje was, en niet een fundamenteel deel van het leven van een mens.

Zo benadrukt de lijsttrekker Nawin Ramcharan (met wie ik trouwens wel af en toe beleefde gesprekken heb mogen voeren), dat hij helemaal voor acceptatie van homoseksualiteit is, ‘maar wil hij ook dat er ruimte is voor mensen die daar anders over denken’. Als het onderwerp een andere focus had gehad (bijvoorbeeld ijssmaken), dan had ik iets meer sympathie voor zo’n uitspraak gehad.

Helaas gaat het hier niet om voedselvoorkeuren, maar om de sociale veiligheid van een bepaalde groep mensen. Het behoeft geen promovendus Politicologie om te erkennen dat homofobe individuen in hun waarde laten betekent dat je homoseksuele mensen hun ruimte ontzegt. Als iemand mensen van een andere geaardheid minderwaardig acht, dan heeft dat implicaties voor ons sociaal klimaat. Er is hier geen redelijk midden te vinden. Of de een vertrekt, of de ander. Je kunt geen gemeenschap hebben die voor de ene helft pro-lhbti is, en voor de andere helft homofoob. Zo’n samenleving is gedoemd te imploderen. De vermeende neutraliteit is dus een valse neutraliteit.

Bovendien is die mythische neutraliteit waar de Liberi Erasmi het over hebben, eerder een fabel. Wie bepaalt wat neutraal is en wat niet? Hoe onderscheid je überhaupt neutraliteit van ideologie? In de geschiedenis hebben wij vaker gezien dat neutraliteit en rationaliteit hele verschillende vormen aannemen. Neutraliteit betekende ooit het verbranden van protestanten als ketters, omdat het katholicisme nou eenmaal de norm was. Neutraliteit betekende ooit het in stand houden van slavernij, omdat het willen afschaffen van lijfeigenschap een vorm van politiek idealisme was dat de economie zou ruïneren. Een paar decennia geleden was het ook een controversieel statement om te zeggen dat vrouwen niet achter het aanrecht hoeven te staan en zichzelf moeten kunnen ontplooien.

Uiteindelijk is iedereen in zekere zin ideologisch bezig en kan niemand ooit neutrale zuiverheid bereiken. Juist iemand, die zegt dat de campus helemaal geen politieke symbolen moet hebben zoals een regenboogvlag, is een meester-ideoloog: diegene is dan weliswaar geen communist, confessionalist of sociale liberaal, maar gewoon een keiharde centrist, wiens politieke logica helemaal berust op het vermijden van gevoelige onderwerpen en het leunen op crowd-pandering ten gunste van de goede vrede. Niet elke soort vrede is echter wenselijk. Hoe kun je vrede hebben als jouw doel een sociaal klimaat is, waar homo’s en homo-haters, feministen en chauvinisten, socialisten en rechtsnationalisten ‘respectvol’ met elkaar omgaan?

De Sloveense filosoof Slavoj Zizek zei ooit: De gevaarlijkste ideologie is een ideologie, die pretendeert geen ideologie te zijn. Dat maakt onverschilligheid ook tot een ideologie – zo niet de gevaarlijkste. Laten we ons dus niet voor de gek houden als wij van een debat altijd een soort vrede of verzoening verwachten. Sommige onderwerpen zijn te persoonlijk of te menselijk om iedereen met een halve oplossing naar huis te laten gaan.

Lees meer

Twee nieuwe partijen bij U-raadsverkiezingen, winnaar van vorig jaar stopt

De nieuwe Progressive Student Party en Erasmus Student Coalition doen dit jaar voor het…

Lees 4 reacties