“Docenten zijn de frontsoldaten van de universiteit. Voor kerst heb ik de cursus Corporate finance afgerond. Een vak voor alle 1800 Bedrijfskunde- en IBA-studenten. Ik besloot dit live te doen, dat heeft mijn voorkeur. Ik hou van de interactie met de studenten, grappen maken en na afloop een biertje met ze drinken op de campus. Veel van mijn studenten zijn net uit huis, maar nog nooit op de campus geweest, ik voel me daar verantwoordelijk voor.”
Bloedende ogen
“Na de zomer moest ik dus college geven aan 1800 studenten, terwijl de universiteit niet het juiste gereedschap levert. In Zoom kunnen maar driehonderd gebruikers tegelijk, dus zou ik vijf keer hetzelfde college moeten geven om iedereen mee te kunnen laten doen. Bovendien krijg je echt bloedende ogen van de beeldkwaliteit van die colleges. Van mijn studenten begrijp ik dat het geluid, vanwege een matige microfoon, ook vaak belabberd is. Hoe is dat in vredesnaam mogelijk?”
Eigen studio
“Ik besloot mijn colleges vanuit een professionele studio in Rotterdam-Zuid te geven en het via Zoom én via YouTube te livestreamen. Op die manier konden studenten in Zoom vragen stellen. De chatfunctie van YouTube liet ik door een student-assistent bijhouden, die kon de vragen van de kijkers direct aan mij stellen.”
“Uiteindelijk heb ik in mijn woonkamer een hightech studio gebouwd op advies van de mensen van die studio. Daar heeft de RSM geen cent aan bijgedragen, maar ik ben daar nu helemaal zelfvoorzienend. Natuurlijk maakt een goede beeldkwaliteit geen verschil als je een slecht college geeft, maar het is de kers op de taart.”
Hebberig
“Ik ben teleurgesteld in hoe het nu gaat met tentamens. Ik snap dat we allemaal overvallen werden door de coronacrisis. Maar we zijn inmiddels een jaar verder en ik moet nog steeds ongesurveilleerde openboektentamens afnemen, waarbij de student zich niet hoeft te legitimeren en ik dus geen idee heb wie het tentamen maakt. Wat mij betreft is proctoring (online surveillance) de enige manier om fraude tegen te gaan.”
“Maar de universiteit is hebberig. Het is alsof een restaurant honderd klanten tegelijk eten wil geven, en maar één kok in dienst neemt en dan verbaasd is dat de kwaliteit van het eten tegenvalt. Dan moet je óf een kok erbij nemen óf minder klanten toelaten, en niet alleen het geld van die kinderen afnemen en ze met driehonderd man in Zoom stoppen.”
“Of ik, om fraude te voorkomen, even naast de twintig multiple choice vragen die ik al had, er nog zestig bij kon maken. En om fraude verder te voorkomen, is er een enorme tijdsdruk op de tentamens gezet, zodat je geen tijd hebt voor stiekem overleg. Ik vind dat als docent heel ongemakkelijk.”
Minst glorieuze
“Ik weet dat studenten het nu zwaar hebben, dus aan het begin van mijn collegereeks heb ik gezegd: de komende negen weken is mijn tijd voor jullie. Ik heb ze mijn mobiele nummer gegeven en gezegd dat ze me een bericht mogen sturen als ze ergens bezorgd over zijn. Dus zit ik iedere avond met een stuk of vijf studenten te appen.”
“Doceren is mijn roeping, en onderwijs geven aan bachelorstudenten is het minst glorieuze wat je kunt doen, maar je kunt daar het meeste verschil maken. Ik ben van mening dat docent het belangrijkste beroep is in de economie. Ik zie hoe studenten het mentaal zwaar hebben en probeer ze te begeleiden of door te verwijzen naar een van onze fantastische studie-adviseurs. Maar het houdt me soms wel wakker ’s nachts.”
Mooi verhaal. Maar wel een superwrang voorbeeld van hoe de EUR amper een poot uitsteekt en alles af laat hangen van goodwill, faciliteiten en privétijd van de docenten.
Inderdaad. Dit soort gepassioneerde docenten zou je moeten koesteren en volledig dienen te ondersteunen. Hij toont aan dit helemaal waard te zijn. Goed dat hij z’n eigen werkgever een paar spreekwoordelijke draaien om de oren geeft.
En volgend jaar weer een docent met een burn-out.
Reageren niet meer mogelijk.