Deze student verkoopt ondergoed en helpt kinderen in Tanzania

Voor iedere onderbroek die ze verkopen, belooft hun bedrijf ondergoed te doneren aan Tanzaniaanse kinderen in nood. Zowel Thom als Spijk hebben naast hun studie hard aan het project gewerkt. Zoals Thom het zegt: “IBA is leuk, maar net zoals bij andere opleidingen heb je veel tijd over om andere dingen te doen.” De partners hebben drie jaar aan het project besteed en denken dat het werk nog niet klaar is.

Het idee dat uiteindelijk tot Boxrs4ALL heeft geleid, ontstond toen Thom en Spijk nog maar 16 jaar oud waren. Op school werd een geldinzamelingsactie aangekondigd voor een reis naar Tanzania. Het voornaamste doel van de reis was liefdadigheid en vrijwilligerswerk. “De school zei dat we 55.000 euro moesten inzamelen. Onze groep bestond uit niet meer dan 25 studenten en we organiseerden geldinzamelingsacties, veilingen, wedstrijden en Paasmarkten.” Na een half jaar hadden de leerlingen het doel bereikt en brachten ze drie weken door in Arusha, een stad op een paar kilometers van de Kilimanjaro, de hoogste berg in Afrika.

De school wilde niet alleen vrijwilligerswerk doen, maar ook het gesprek aangaan met lokale leerlingen om plaatselijke problemen aan te pakken, iets wat Thom als belangrijke drijvende kracht achter het oorspronkelijke idee voor Boxrs4ALL kan beamen.

Thom en zijn medescholieren ontdekten echter een onbenoemd probleem na een potje voetbal. “We gingen een voetbal halen in een van de slaapzalen, toen we zagen hoe een jongen zich met twee emmers water waste en vervolgens zijn broek aandeed zonder ondergoed eronder.”

 Wat de een misschien als een onbelangrijke gebeurtenis zou hebben gezien, bleek echter onderdeel te zijn van een groter probleem. Tijdens een gesprek met de Tanzaniaanse scholieren over hygiëne en gezondheid, zagen de Nederlanders kans om te bespreken wat ze in de slaapzaal hadden gezien. Shedwick, een lokale scholier, vertelde dat een groot aantal leerlingen geen ondergoed draagt.

“Eerst zagen we het niet als een probleem. We dachten dat het gewoon een cultureel ding was, iets wat ze gewoon zo deden. Maar het bleek een financiële keuze te zijn. Ze kiezen ervoor geen ondergoed te kopen, omdat je het toch niet ziet,” vertelde Tom na terugkomst uit Tanzania.

Zodra ze terug in Nederland waren, besloten Thom en Spijk om op onderzoek uit te gaan. De cijfers die ze ontdekten, waren verbijsterend: “We kwamen erachter dan 100 miljoen mensen wereldwijd geen geld hebben om ondergoed te kopen, maar het wel zouden doen als ze zich dat konden veroorloven. Het probleem met het niet dragen van ondergoed is dat je een verhoogd risico hebt op infecties, seksuele problemen en in sommige gevallen sociale isolatie.”

Tijdens een gesprek in de kroeg namen beide ondernemers het nogal impulsieve besluit om iets aan het probleem te doen. Ze waren van plan ondergoed te ontwerpen en te verkopen en een deel van de opbrengst te delen met een Tanzaniaanse textielarbeider. Voor elke onderbroek die werd besteld, moest er een tweede onderbroek worden gemaakt die dan aan Tanzaniaanse kinderen zou worden gedoneerd. Zo ontstond Boxrs4ALL, een bedrijf dat zich richt op sociaal welzijn.

Omdat ze op dat moment nog op de middelbare school zaten en ze niet bepaald ervaring hadden met het runnen van een bedrijf, vonden Thom en zijn partner dat ze een duidelijke richting in moesten slaan. Ze hadden alleen een idee, een logo en een eenvoudig ontwerp op papier staan. Thom maakte gebruik van een gelegenheid die zich op dat moment voordeed: een pitch tijdens het European Youth Event georganiseerd door het Europees Parlement in Straatsburg.

Thom onthulde dat er een aantal obstakels moesten worden overwonnen voordat hij zijn eerste grote pitch voor Boxrs4ALL kon houden. “Ik droeg een hoodie terwijl de andere zes finalisten in pak waren gekomen. Een van hen had zelfs 400.000 euro aan investeringen ingezameld en ik stond daar zo van: ‘Hoi, ik ben Thom en ik ga onderbroeken maken’. Ik ontdekte dat je het niet ver schopt als ondernemer als je alleen een idee hebt. De manier waarop je je idee presenteert, bepaalt deels of het een succes wordt.” Ondanks zijn zenuwen lukte het hem toch om de zes andere finalisten te verslaan en de pitch te winnen.

Op de avond na de pitch werd er contact opgenomen door twee Nederlandse kranten en ontvingen ze via Facebook berichten van potentiële klanten die hun ondergoed wilden kopen, terwijl de productie nog niet eens was gestart. Wat ook bijdroeg aan hun succes, was dat ze onverwachts werden benaderd door twee Production Managers die voor Levi’s en Puma werkten, nadat ze hun idee opnieuw hadden gepresenteerd tijdens een wedstrijd die door de Rabobank werd georganiseerd. Daarop volgde een aanpassing van het oorspronkelijke productidee. Er volgden nog meer overwinningen, zoals de ‘I WILL Award’ die ze afgelopen mei van Rotterdam School of Management kregen, en het verkopen van vrijwel alle orders in de eerste partij.

Thom is er ook van overtuigd dat er nog meer uitdagingen liggen te wachten en erkent dat het project zelf een aantal beperkingen heeft. De meeste klanten zijn zakenmannen in pakken, omdat de twee zwarte onderbroeken die ze hebben ontworpen goed bij formele kleding passen. Opties voor vrouwen moeten er nog komen, maar die brengen ook problemen met zich mee, omdat vrouwenondergoed zorgvuldig moet worden ontworpen en het aanbod gevarieerd moet zijn om aan verschillende voorkeuren te kunnen voldoen.

“Ik denk dat we ons nu op een beslissend punt bevinden. We zijn bereid risico’s te nemen, maar de vraag is of we uiteindelijk echt succesvol gaan zijn. Het gaat niet om geld. We hebben de kans om een verandering teweeg te brengen die zo groot is, dat geld verliezen het misschien wel waard is. Ik denk dat accepteren dat het vreselijk fout kan gaan, maar dat dan nog steeds als een succes te zien, onderdeel is van het ondernemerschap.”

Thom is er stellig van overtuigd dat ondernemen de oplossing biedt voor de meeste van onze problemen, een overtuiging die centraal staat in het project. Tegen problemen aanlopen kan juist leiden tot interessante ideeën voor nieuwe bedrijven: “Ik denk dat ondernemen in de kern gaat over het oplossen van een probleem. Vergeleken met overheden spelen bedrijven een onmisbare rol bij het oplossen van deze problemen, omdat ze het grootste effect kunnen bereiken en tegelijkertijd zo efficiënt mogelijk kunnen zijn.”