Ik deed met het volleybalteam van Rotterdam mee aan de Hatta Games, een door PPI (Perhimpunan Pelajar Indonesia) Rotterdam, de Indonesische studentenvereniging in Rotterdam, georganiseerd sportevenement. Deze Hatta Games maakten onderdeel uit van het evenement One Indonesia 2018, in het kader waarvan verder ook nog de evenementen Hatta Debate en het Hatta Arts Festival werden georganiseerd. Het sportprogramma bestond uit basketbal, badminton, zaalvoetbal, tafeltennis, schaken, FIFA, Capsa en volleybal, de reden dat ik aan dit evenement meedeed.
Mijn hart ging tekeer toen de rally van start ging en de bal naar onze kant werd gespeeld. Het enige waar ik aan kon denken was “ik moet deze bal echt, echt hard afmaken en het laatste punt scoren.” De spelverdeler van ons team speelde de bal hoog de lucht in en heel behoedzaam nam ik de eerste stappen om de lucht in te gaan voor mijn smash.
Ik hoorde iemand in het publiek mijn naam schreeuwen, waarna ik explosief de lucht in ging. Heel even voelde het alsof ik midden in de lucht stil hing en alles kon observeren, van de verdediging van de tegenstander tot de vurige blikken van het publiek. Dit moment ging voorbij, waarna ik mijn arm als een zweep naar beneden sloeg en de bal met grote snelheid in de richting van de vloer stuurde. De bal raakte de vloer met een doffe dreun.
Hiermee bezorgde ik het team van Rotterdam het laatste punt van de set, die zo met 25-23 in ons voordeel eindigde. Er klonk een luid gejuich van het Rotterdamse publiek, waarna een laatste set de beslissing moest brengen.
Het evenement werd bezocht door ongeveer 250-300 bezoekers, een mix van studenten, deelnemers aan wedstrijden, vrijwilligers en toeschouwers. Twee dagen lang leek het Erasmus-sportcentrum een klein stukje Indonesië. Een van de spelers zei hierover het volgende: “Het is belangrijk om te integreren en zo, maar het is ook belangrijk om te herinneren waar je vandaan komt.”
Er waren zelfs een paar ouders met kinderen, waarschijnlijk promovendi, die de spelers tijdens wedstrijden luid aanmoedigden. Een van deze ouders merkte het volgende op: “Ik ben hierheen gekomen om wat te chillen, bij te praten met vrienden van de middelbare school en om vrienden in de verschillende teams aan te moedigen.”
De teams vertegenwoordigden verschillende Indonesische studentenverenigingen uit heel Nederland, van Arnhem tot Amsterdam. Bij sommige van de populaire sporten, zoals basketbal en zaalvoetbal, bestonden de teams vaak uit zeer ervaren spelers. terwijl de spelers van andere teams alleen maar voor de lol meededen. De teams bestonden uit dames en heren; er waren geen aparte competities voor mannen of vrouwen, enkel voor regio’s. Vooral tijdens de finales vulde de sporthal zich met het gejuich van de fans van de teams, waardoor in de hal een kolkende en competitieve sfeer ontstond.
Goede sfeer
Tijdens het toernooi kon iedereen genieten van bekende gerechten zoals kruidige gegrilde kip, gefrituurde groentenballetjes en kleefrijst. Tot aan de finales van de dag was iedereen enthousiast en zat de sfeer er goed in. De toeschouwers moedigden de teams aan, dansten langs de kant, zongen, sloegen bij gebrek aan drums op vuilnisbakken en vermaakten zich opperbest met elkaar.
Ik kom ook uit Zuidoost-Azië en daardoor paste ik prima bij alle anderen die op het evenement aanwezig waren, hoewel ik geen woord van al het Indonesisch om me heen verstond. Gelukkig was iemand zo vriendelijk om me “Satu, dua, tiga, Rotterdam!” te leren, oftewel “een, twee, drie, Rotterdam!”, waardoor ik tussen de punten met iedereen mee kon juichen.
Meer dan sport
De Hatta Games duurden twee dagen, 5 en 6 mei. Op 5 mei vond ook het Hatta Arts Festival plaats, waar verschillende leden van de studentenverenigingen uit heel Nederland traditionele en moderne optredens verzorgden. Het evenement “One Indonesia 2018”, dat gericht is op intellectuele prestaties, sport en gezondheid en culturele optredens, wordt ieder jaar door PPI georganiseerd. Het bestuur is van plan om de evenementen volgend jaar nog groter en internationaler te maken door studentenverenigingen uit Parijs en Düsseldorf uit te nodigen.
Mijn diepe waardering gaat uit naar iedereen van de Indonesische studentenverenigingen die op het evenement aanwezig was; hartelijk dank dat jullie mij voor een dag in jullie midden hebben opgenomen. Ik zal met veel plezier terugdenken aan dit evenement, dat ik niet anders kan omschrijven als een van de gezelligste evenementen die ik tot op heden in Nederland heb bezocht.
