Rotterdam, religiestad

De een bidt richting Mekka, de ander mediteert elke dag en de derde zingt zondagochtend psalmen in de kerk. In Rotterdam is religie er in alle soorten en maten. EUR-studenten laten hun plek van bezinning zien.

Kristen Doloksaribu (25, master Arbitrage en Business Law)

”Toen ik twee maanden geleden van Jakarta naar Nederland kwam, voelde ik me verloren. Zo’n grote stad, een nieuwe studie, ik kende niemand en sprak de taal niet. Mijn geloof was het enige dat ik had. De Schotse Kerk in het centrum heeft me heel veel steun gegeven. Het is een internationale kerk met een christelijke grondslag. Iedereen is welkom. Ze hebben Engelse diensten, dus dat vond ik superfijn. De manier waarop ze over de Bijbel vertellen past helemaal bij mij. Een beetje conventioneel en tegelijkertijd relaxed. Naar de kerk gaan draait voor mij allemaal om Jezus. Hij geeft me kracht en hoop. Ik geloof dat ik hier voor een reden ben. Ik heb een beurs gekregen om hier te studeren. Ik weet dat ik niet veel slimmer ben dan de rest, dus er is een andere reden. Om daarachter te komen, kan ik alleen meer heel hard werken, bidden en mijn uiterste best doen.”

Erik Sramo (26, master HRM)

“Al op de middelbare school in Slowakije kwam ik met het boeddhisme in aanraking. Inmiddels ben ik zo’n drie jaar aangesloten bij het Diamantweg Boeddhisme in Kralingen-Crooswijk. De manier van denken, het wereldbeeld, het paste allemaal precies bij hoe ik de dingen zag. Alle puzzelstukjes vielen op hun plaats. Ik was altijd al geïnteresseerd in psychologie als wetenschap. Het boeddhisme sluit daar exact op aan. De meeste mensen noemen het een religie, maar dat is het in feite niet. Het lijkt meer op een wetenschap. Boeddha zei: ‘Geloof niet wat ik zeg, alleen omdat een boeddha dit heeft gezegd, maar onderzoek het zelf.’ Ik probeer iedere dag te mediteren en daarna pas ik de lessen toe in het dagelijks leven. Bijvoorbeeld door meer ruimte te creëren tussen mijzelf en mijn storende emoties en gedachten. Dat gaat steeds beter. Mijn ultieme doel is verlichting, een absolute bevrijding van storende indrukken, waarin je totaal in het moment bent, vrij van angst en vol vreugde.”

Sara Brouwer-Woudenberg (33, pre-master Zorgmanagement)

“Het christelijk geloof betekent voor mij in de basis liefde. Liefde voor mezelf, voor een ander, liefde voor mijn vak. Ik kan me geen liefdeloos leven voorstellen en dús geen leven zonder God. Ik ben Nederlands Hervormd en ik ga naar de Ontmoetingskerk in Rotterdam-Zevenkamp. Daar kan ik opladen en reflecteren. Ik ben in deze kerk gedoopt, ik heb er kinder- en tienernevendienst gevolgd, ik heb hier belijdenis gedaan, ik ben hier getrouwd en nu geef ik zelf nevendiensten aan tieners. Kortom, ik heb het geloof met de paplepel ingegoten gekregen. Daarom is het lastig om te bepalen of het nurture of nature is. Zou ik een andere religie hebben als ik ergens anders op de wereld geboren was? Dat zorgt weleens voor interessante innerlijke debatten. Twijfels heb ik niet. Naast mijn studie werk ik in de zorg. Daar gebeuren soms wonderlijke dingen. Als ik zie hoe mensen omgaan met heftige ziektes en die overwinnen of verliezen, dan sterkt mij dat juist in mijn geloof.”

Öznur Senyurt (20, bachelor Rechten en Psychologie)

“Mijn geloof maakt mij emotioneel sterker. Als er iets ergs gebeurt, weet ik dat dat een reden heeft. Zoals alles in het leven. Hierdoor sta ik sterker in mijn schoenen. Alles wat ik meemaak, heeft mij gevormd tot de persoon die ik nu ben. Net zoals mijn geloof mijn identiteit heeft gevormd. Het is niet meer los van mij te zien. Op de middelbare school, toen ik nog geen hoofddoek droeg en er heel Nederlands uitzag, vond ik het lastig om mijn echte mening te uiten. Met hoofddoek ben ik veel zelfverzekerder en kan ik bijvoorbeeld ook makkelijker zeggen dat ik niet naar een feestje ga waar alcohol geschonken wordt. Vroeger wilde ik graag Officier van Justitie worden. Met een hoofddoek kan dat niet. Toch was de keuze niet moeilijk. Mijn geloof is veel belangrijker dan zo’n droom. Er zijn mensen die denken dat een hoofddoek een vorm van onderdrukking is. Ik vind dat heel bizar omdat ik hier zelf voor heb gekozen. Mijn hoofddoek is juist mijn vrijheid.”

Gerrit Jan Hagens (23, bachelor Bestuurskunde)

”Het geloof houdt mij scherp en gefocust. Ben ik niet hypocriet bezig, geloof ik wel echt oprecht en klopt het nog wel wat ik doe? Ik ben Gereformeerd Vrijgemaakt, dat is een tak van het christelijke geloof. Dat klinkt streng, maar het is een redelijk milde stroming. Ik kijk gewoon tv en ga lekker naar de kroeg. Maar ik ga wél iedere zondag naar de kerk in Delfshaven. Daar komen ook veel andere studenten, soms met een kater van de vorige avond. Ik ben lid van de Vereniging van Gereformeerde Studenten Rotterdam. Daar is het net zo gezellig als bij iedere andere studentenvereniging. Zo kan ik het student-zijn goed combineren met mijn geloof. Zodra je op kamers gaat en in de grote stad terechtkomt, verwatert geloof vaak. Er komt heel veel nieuws op je af en je bent minder gefocust. Bij mij ging het net zo. Tot ik iets miste en weer op zoek ging naar een plek om heen te gaan.”

Tania Bhulai (27, bachelor Bedrijfskunde)

”Mijn verhaal is best bijzonder. Ik ben Surinaams en als hindoe opgevoed, maar bekeerd tot het christendom. Ik heb me laten dopen en ben lid geworden van de Pelgrimvaderskerk in Delfshaven. Toen ik naar Nederland kwam om te studeren, kreeg ik een christelijke vriend. Hij las de Bijbel en zijn verhalen over Jezus en God spraken me erg aan. Ik kwam in een lastige periode terecht. Het ging niet goed met mijn studie en ik werd ziek, zo erg zelfs dat ik in het ziekenhuis terechtkwam en mijn benen verlamd raakten. Twee vrienden kwamen bij me bidden. Ik ben daar veel te nuchter voor, maar het hielp echt en kort daarna kon ik weer lopen. De God van de Bijbel is heel simpel en puur. Hij was er voor me toen ik niemand had. Mijn familie is nog steeds hindoe. Dat is best ingewikkeld, zeker met feestdagen. Die sla ik dus over, maar dat blijft lastig.”