“Maar toen ik hem weer dicht wilde doen, scheurde hij verder. Dus was er nog meer ducttape nodig.” Hij schaamt zich een beetje, maar hij blijft de koptelefoon dragen. Als stil protest tegen het almaar weggooien van objecten die best langer meekunnen. “Ik hoop een nieuwe norm neer te zetten.”
Huib werkt aan een collectie korte verhalen over voorwerpen. Het past bij zijn studie, een master in Filosofie, om diep na te denken en metaforen te vinden waar anderen misschien alleen maar een kapotte koptelefoon zien. “Een van de verhalen is geïnspireerd op een koptelefoon die bang is dat zijn eigenaar hem wil vervangen. Want je weet wel welk geluid je in iemands hoofd laat klinken, maar niet wat er in dat hoofd omgaat.” Huib luistert zelf graag punk en Scandinavische minimalistische jazz.
Vandaag draagt hij suède bootschoenen, een ribfluwelen broek en een zachte roze trui. “Ik heb een beetje een stressvolle week, dus ik had zin in comfy.” Huib denkt dat de trui oorspronkelijk voor vrouwen is gemaakt. Hij kocht hem bij tweedehandswinkel Episode, waar ze geen onderscheid maken tussen mannen- en vrouwenkleding. “Daar kan ik wat breder kijken. Ik vind dat de kledingkeuze voor mannen over het algemeen vrij saai is.”
“Ik heb laatst ook hakken gekocht. Het is jammer dat ik die vandaag niet aan heb.” Voor hij Filosofie ging studeren, heeft Huib een master en lerarenopleiding in Natuurkunde gedaan in Delft en op een ministerie gewerkt. Daar kleedde hij zich meer volgens de mannennorm. Niet omdat hij druk van buitenaf voelde, maar omdat hij zelf nog niet de vrijheid voelde om af te wijken.
“Sinds ik Filosofie studeer, ben ik me meer gaan verdiepen in esthetiek, waardoor ik de rol van mooie kleren meer kan waarderen.” Hij draagt de hakken dus niet als statement om aandacht te vragen voor genderrollen, maar gewoon omdat hij ze mooi vindt.
Wat is het mooiste compliment dat je ooit hebt gekregen?
“Ik was aan het daten met iemand met een fenomenale kledingstijl. Samen gingen we naar een klassiek concert en zaten we naast twee dames. Ik had mijn hakken aan en de dames zeiden tegen mijn vriendin: ‘Die hakken heb jij zeker voor hem uitgekozen.’ Eerst vond ik dat een mega-seksistische opmerking, alsof ik niet mijn eigen kleding kan uitkiezen. Maar omdat zij er altijd zo goed uitziet, ervaarde ik het toch als een compliment dat zij dachten dat mijn hakken haar idee waren.”
Inspirerend! Ik ben heel erg benieuwd naar zijn korte verhalen ook – we zouden allemaal meer na moeten denken over waar de huidige (voor veel mensen) wegwerpmaatschappij ons brengt en de voorwerpen die we hebben meer moeten koesteren.