De constante factor aflevering 3: Kok Karin staat al vijftien jaar in de keuken van Laurentius

“Jongens, ik heb hier de wraps!”, roept Karin vrolijk door de grote witte keuken, terwijl ze een grote schaal met tientallen opgestapelde tortilla’s uit de oven haalt. “Ik zal even voordoen hoe je de borden opmaakt.” Ze pakt een diep bord en legt een warme wrap erop. Die vult ze vervolgens met kip en patat. Om haar heen staat een groepje eerstejaars studenten uit de kookcommissie toe te kijken. “Doe maar een lekkere flinke schep kip erop. En dan maak je hem af met kaas, srirachasaus en een plukje salade. Dat is alles!”

Karin, of Ka, zoals ze liefkozend wordt genoemd, staat samen met hulp van een viertal Laurentianen in de keuken van de soos, die direct grenst aan verenigingsrestaurant De Smulpaep. Elke dinsdag en donderdag zorgt ze samen met haar ‘KoCi’s’ dat alle jaarclubs, disputen, commissies en het bestuur die zich hebben opgegeven voor de avondmaaltijd van eten zijn voorzien. Vanavond zitten er zo’n zestig gasten in Karins restaurant. Een rustige avond, want De Smulpaep kan ook dubbel zo vol zitten.

Karin staat al vijftien jaar in de keuken van Laurentius. Naast de vaste verenigingsavonden verzorgt ze ook het eten voor verenigingsfeesten, datediners, of bij verenigings- en dispuuthuizen thuis. Haar werkdag begint om 16.00 uur. Als ze aankomt op de soos loopt ze gelijk naar haar keuken. Vaak haalt ze nog een doekje over de aanrechten heen en spoelt ze het keukengerei nog even goed na. De kookcommissie is verantwoordelijk voor de schoonmaak van de keuken, maar toch. “Je hebt schoon, en je hebt ‘studentikoos’-schoon. En ik hou van schoon.”

Vandaag staat er Mexicaans op het menu. “Dat leek me leuk, omdat het bestuur net terug is van hun bestuursvakantie in Mexico”, vertelt Karin. Het bestuur komt steevast elke dinsdag en donderdag de keuken binnenlopen om een praatje met Karin te maken. “Ka is echt een stille kracht achter de vereniging”, vertelt praeses Guus. “We waarderen haar enorm.” Karin heeft het meeste contact met bestuurslid Niels. Hij is als fiscus consumabel verantwoordelijk voor alle uitgaven aan eten en drank. “Ik kende Ka voor mijn bestuursjaar nog helemaal niet, maar we zijn echt vrienden geworden”, zegt hij terwijl hij glimlachend naar Karin kijkt. “Klopt, we hebben echt een klik”, bevestigt ze.

Karins keuken fungeert als verlengde van De Smulpaep. De hele avond door lopen studenten uit verschillende jaren binnen voor een praatje, een knuffel, om te kijken wat er op het menu staat of om een patatje mee te pikken. “Het is zo sociaal hier”, vertelt Karin terwijl ze twee schalen met bonen en mais mengt die later de vulling voor de wraps worden. “Laurentianen maken mij blij. Iedereen vindt het echt leuk om hier te zijn. En ze zijn altijd in voor een praatje en gezelligheid.”

Karin zorgt zelf ook voor flink wat gezelligheid.  “Ik kom elke dinsdag en donderdag even langs om Ka gedag te zeggen”, vertelt tweedejaars Tijn. Vorig jaar zat hij in de kookcommissie. Dit jaar komt hij nog altijd graag helpen in de keuken. “Kaatje zorgt altijd voor een goede sfeer in de keuken. Soms moet je wel wat doen, maar dat doe je uit liefde voor Ka en de vereniging.”

Karin is een begrip bij Laurentius. “Iedereen kent Ka”, vertelt eerstejaars lid Bender terwijl hij parmezaanse kaas verkruimelt voor op de voorgerechten. Al tijdens de kennismakingstijd leren de nieuwe leden over Karin. “Er werd ons vertelt dat we altijd lief voor haar moeten zijn.”

Karin werkt haar hele leven al in de horeca. Maar de studentenwereld was helemaal nieuw voor haar. Tot ze in 2008 via een marktplaatsadvertentie in contact komt met jaarclub Glad. “Die zochten een kok die elke dinsdag en donderdag het clubeten in hun studentenhuizen op de Lusthof wilde bereiden.” Niemand van de jaarclub had zin om zelf achter het fornuis te staan. “Dus voor vijf euro per persoon verzorgde ik dan een driegangenmenu. Die serveerde ik dan op papieren borden, zodat niemand hoefde af te wassen.”  Karin maakt zo langzaam kennis met de Kralingse studentenwereld en wordt steeds vaker door disputen en clubs gevraagd om ook eens een datediner of een etentje voor hun huis te verzorgen. “Dat was zo leuk! Het was altijd gezellig en de studenten waren altijd blij met wat ik voor ze kookte.”

Dan komt een jaar later de vacature voor de vaste kok bij Laurentius vrij. Ze solliciteert en krijgt de baan. “En de allereerste avond dat ik hier aan de slag ging, zat jaarclub Glad in het restaurant!” Karin had geen idee dat die club lid was van Laurentius. “Dat was een geweldige reünie! Zo toevallig.”

In de afgelopen vijftien jaar heeft Karin vele generaties studenten zien komen en gaan. Ze volgt veel ervan op Instagram. “Dan zie ik ze opgroeien. Ze krijgen relaties, goede banen, of kopen een huis. Dat is echt bijzonder om te zien.” Karin voelt zich soms een soort moeder voor de verenigingsleden. “Ze vragen me weleens: ‘Heb je kinderen?’, en dan zeg ik: ‘Een stuk of zevenhonderd, en ze zitten allemaal bij Laurie!’”

Inmiddels kan Karin zichzelf niet meer uit de keuken van Laurentius wegdenken. “Laurentius hoort gewoon bij me. Ik zou niks anders meer willen dan dit.”