De redacties draaiden overuren, zeker als er tentjes werden opgezet en de demonstranten bleven overnachten of als er een ontruiming was of dreigde. Van journalistiek aan de randen van de actualiteit, naar werken in het brandpunt van de aandacht met een redactie die vele malen kleiner is dan van de regionale en landelijke media, die ook meer zijn uitgerust op dit soort ad-hoc journalistiek.
Dat betekende twee weken geleden voor EM ook dat we alles lieten vallen waar we mee bezig waren en, vanwege de sluiting van de campus, onze redactie elders moesten opzetten. Dichtbij genoeg om de aangekondigde demonstratie te kunnen verslaan maar ook droog (en met koffie!) om goed te kunnen werken. En halverwege de dag, toen bekend werd dat de demonstratie niet op de campus maar bij het centraal station zou plaatsvinden, pakten we al onze apparatuur en spullen op en verkasten naar een nieuwe locatie die de rest van de middag als tijdelijke redactie diende.
En zoals dat gaat als de druk hoog wordt: dan kan er veel en doet iedereen veel. Uiteraard gaat ons journalistenhart ook sneller kloppen van dit soort actualiteit. Hier doe je het voor; daar zijn waar de actie is en verslag doen van wat er gebeurt voor je lezers die geïnformeerd willen worden. In die zin staan we allemaal aan dezelfde kant: als journalistiek onafhankelijk medium speel je een belangrijke rol in de universitaire democratie, net als medezeggenschap en het recht om te demonstreren.
Ook de collega’s op de andere actielocaties in den lande deden journalistiek verslag van de protesten. Helaas niet altijd tot genoegen van de demonstranten, die liever niet met de pers wilden praten, of niet op de foto wilden en het de universitaire en andere media niet altijd makkelijk maakten om hun werk te doen.
Wat de demonstranten wel slim hadden gedaan, was hun tentjes opzetten pal naast de redactieburelen van de collega’s van Vox en UKrant. Maar daar hield de gezelligheid wel op. De demonstranten bleken niet zo happig op de media-aandacht. Zo verwezen de demonstranten in Groningen voor elk commentaar naar hun Instagram-pagina en werd de fotograaf in Nijmegen hinderlijk gevolgd terwijl hij zijn werk probeerde te doen.
Hier in Rotterdam gaat het tot nu toe goed. Hoewel ook hier aan de fotograaf van EM werd verzocht om de demonstranten niet herkenbaar in beeld te brengen. Dat mag natuurlijk, je hoeft niet mee te werken aan het werk van de journalist. Maar het is uiteindelijk de verantwoordelijkheid van de aanwezigen zelf om niet herkenbaar in beeld te komen; de fotograaf, en ook de verslaggever, probeert enkel een beeld vast te leggen van de werkelijkheid op dat moment, en daar kunnen gezichtsuitdrukkingen ook bij horen.
In Rotterdam is het weer rustig maar voor hoe lang? En hoewel het niet aan mij is om tips te geven, wil ik maar zeggen dat de beste kampeerplek op de campus vlákbij onze redactie is.
Lees meer
Mag ik het interview vooraf lezen?
Hoe werkt journalistiek eigenlijk, hoe gaat een interview in z’n werk, en mag ik het…