De uit Neede afkomstige Selda is voorzitter van de studentenvereniging Mozaik, de oudste Turkse studentenvereniging van Nederland. Ze zet zich als voorzitter in voor een inclusieve en diverse omgeving op de universiteit. Zo organiseerde ze op 15 maart in samenwerking met andere studentenverenigingen met groot succes de Grand Iftar. Daar kwamen in totaal 750 studenten met verschillende achtergronden op af. Ook stelt ze met de vereniging boeken en schoolspullen beschikbaar aan de door aardbevingen getroffen gebieden in Turkije en Marokko. Al haar harde werk leverde haar een nominatie op voor Student van het Jaar.
Hoe reageerde je toen je hoorde dat je genomineerd was?
“Heel verrast. Ik had het totaal niet verwacht. Ik had zelf in mijn achterhoofd de gedachte om iemand anders te nomineren. Dat was ik vergeten. Opeens kreeg ik een belletje van iemand die mij feliciteerde met mijn nominatie. Blijkbaar zit er een hele groep mensen van de vereniging achter. Dat was echt heel erg leuk om te horen.”
Wat motiveert jou?
“Op mijn viertiende had ik het idee om psycholoog te worden. Toen zei ik altijd, en dat is echt een karaktereigenschap van mij geworden, dat ik mensen wil helpen. Mensen konden hun verhaal bij mij kwijt. Maar als je Psychologie wil studeren, moet je naar de universiteit. Ik zat op het vmbo. Ik heb hele ondersteunende ouders gehad en mijn broer heeft mij ook heel erg geholpen om de stappen naar de universiteit te nemen. Mijn hbo-propedeuse voor Toegepaste psychologie was het gouden ticket om naar de universiteit te gaan. Van hbo naar universiteit was een hele grote stap voor mij.
“Je kan je heel eenzaam voelen als je voor het eerst naar de universiteit gaat. Tijdens mijn bachelor heb ik daar zelf ook last van gehad. Je komt namelijk binnen in een andere wereld dan je gewend bent. Je ziet dat veel klasgenoten hun weg snel weten te vinden, maar voor eerstegeneratiestudenten is dit niet per se zo. In mijn eerste blok haalde ik bijvoorbeeld geen studiepunten omdat ik nog niet wist hoe je op de universiteit moest leren. Ik wil echt dat een student zich niet eenzaam voelt. De universiteit heeft heel veel te bieden en er is veel mogelijk, maar dat weet je vaak nog niet als je er voor het eerst binnenkomt.”
Hoe zet jij je in als voorzitter?
“Mozaik is opgericht om verschillende culturen samen te brengen. Dat doen we nog steeds, maar ik denk dat we meer kunnen betekenen.
“Vorig jaar waren er aardbevingen in Turkije en Marokko. Onze vereniging was echt een groot aanspreekpunt. We hebben toen verschillende activiteiten georganiseerd zodat studenten bij elkaar konden komen om er over te praten. We vroegen ons ook af wat wij konden bieden aan de kinderen en mensen die door de aardbeving getroffen zijn. De kinderen daar hebben door corona, maar nu ook door de aardbeving een hele grote achterstand opgelopen. Wij stellen boeken en schoolspullen beschikbaar en starten bibliotheken in de regio’s.
“Daarnaast wil ik er zijn voor eerstegeneratiestudenten. Ik zie vaak dat er een netwerk ontbreekt voor deze studenten. Wij organiseerden een alumni-event. Zo konden eerstegeneratiestudenten in contact komen met mensen die het proces al hadden doorgemaakt. Het was een succes. Veel studenten zijn met de alumni koffie gaan drinken. De alumni die we uitnodigden waren ook nooit eerder na het afstuderen bij elkaar gekomen, dus zij vonden het ook erg leuk.”
In je nominatie werd je als behulpzaam en een verbinder beschreven. Wat weet niemand over jou?
“Ik denk niet dat heel veel mensen weten dat ik het leuk vind om Bob Ross-schilderijen te maken. Ik raak heel ontspannen van schilderen. Eerst begon ik met het volgen van zijn video’s maar nu is het helemaal omgekeerd en bedenk ik ook zelf heel veel. Bob Ross is een goede leraar!’’