Een belangrijk deel van de show bestaat uit interviews met studenten over hun ervaringen. De acteurs spelen de interviews na, wat recorded delivery heet. Zo komt er een verhaal langs van een student die onbedoeld was begonnen met het dealen van drugs en een verhaal van een student die in coma belandde na xtc-gebruik. Verder bestaat de show uit meer klassieke theatervormen zoals monologen, scènes en liedjes.
Die gaan bijvoorbeeld over ‘MD-Emma’ en hebben teksten als ‘Janken, janken, janken, ik ben eenzaam en teringgeil’. Zoals die tekst doet vermoeden beperkt de voorstelling zich niet alleen tot middelengebruik, ook onderwerpen als eenzaamheid en seksueel grensoverschrijdend gedrag komen aan bod. Tijdens de show is er veel interactie met het publiek en vervaagt de grens tussen theater en realiteit. Zo komt er tussendoor een quiz voorbij, lopen de acteurs geregeld de zaal in en is het soms onduidelijk of het over het leven van de acteurs gaat, of over dat van de personages.
Slimmigheidje
“Die dubbele laag van ‘Ben je nou acteur of ben je het personage?’ is een slimmigheidje”, vertelt eindregisseur Frederiek Nabben. “Dan gaat het veel meer over de persoon zelf, over de acteur zelf en dus over jou in de zaal zelf.” Nabben is creatief directeur bij Stichting Time Out en besloot samen met Stichting Lieve Mark de voorstelling te maken.
Samen met theatercollectief en vriendengroep In Plaats Van Verkering maakte ze de voorstelling. Ze vertelt dat ze bewust heeft gekozen om samen met de vriendengroep de show te maken, om het dicht bij de realiteit te houden en de situaties herkenbaar voor het publiek te maken. “Als je de acteurs buiten de show hoort, praten ze ook zo. Dat maakt het sterk.” De dynamiek tussen de acteurs is volgens de regisseur in het echte leven hetzelfde als in de voorstelling: “De huisgenoten die ze spelen kennen elkaar door en door, en zo zijn zij ook.” Het idee is dat de voorstelling daardoor realistischer is. “Er is geen vierde wand, waardoor je ook niet meer weg kunt kijken. Het gaat over jou.”
Laten zien zoals het is
Martijn Janse, voorzitter van Lieve Mark, was de drijvende kracht achter de voorstelling. Hij vertelt dat de voorstelling bedoeld is om meer bij de belevingswereld van studenten aan te sluiten. “Wat je vaak ziet als het gaat over alcohol- of drugsgebruik, is dat er een campagne komt zoals die in Rotterdam: ‘Jouw lijntje, zijn liquidatie.’ Maar wij willen het graag bespreekbaar maken op een manier die herkenbaar is voor studenten.”
De stichting zet zich in voor het welzijn van studenten en zag dat studenten tijdens de coronapandemie meer drugs zijn gaan gebruiken. “Je kan een campagne hebben waarmee je mensen afschrikt, waarbij je vertelt hoe slecht het allemaal voor je is. Maar wij geloven er veel meer in dat je het gewoon moet laten zien zoals het is, zodat jongeren geconfronteerd worden met zichzelf.”
Welzijnsweek RSC/RVSV en Laurentius
De voorstelling kwam naar Rotterdam op initiatief van twee studentenverenigingen, RSC en Laurentius. Die verenigingen organiseren deze week allebei een welzijnsweek voor hun leden. Philippe Bouvy, president van het RSC/RVSV, legt uit dat zijn vereniging het belangrijk vindt om bij de gevolgen van drugsgebruik stil te staan. “Ik denk dat het belangrijk is om altijd dit gesprek aan te blijven gaan en om de link te leggen tussen criminaliteit, explosies in Rotterdam en het middelengebruik, wat mensen toch af en toe niet willen zien.”
Samen met de universiteit, de Hogeschool Rotterdam en de gemeente werden de twee avonden met de Coke Show georganiseerd. De voorstelling was toegankelijk voor alle Rotterdamse studenten, maar het grootste deel van de vierhonderd bezoekers waren leden van de twee verenigingen.
