De wanhoop slaat in mij toe wanneer We Can Do Better van Matt Simons begint. Paniekerig snelwandel ik door de ontbijtzaal op zoek naar de bron van deze helse melodie. Het nummer is al bijna afgelopen als ik eindelijk een bedieningspaneel spot en de playlist pauzeer.
Drie uur later probeer ik bij het binnenzwembad uit te vogelen hoe het chloorgehalte gemeten moet worden, een van mijn vele taakjes. Aan mijn tweede cassis ben ik nog niet toegekomen. Ik heb besloten nachtportier te worden omdat het me wel makkelijk leek en de baan probleemloos te combineren zou zijn met activiteiten overdag.
Mijn volgende taakje is bonnetjes in een mapje lijmen. Terwijl ik opgedroogde Pritt-stift van mijn vingers pulk fixeer ik mijn blik op de camerabeelden van de oprit. Het hotel is omgeven door een bos. Ik houd het scherp in de gaten. Het groepje jongeren komt niet tevoorschijn.
Rond half zes komt de receptionist die mij heeft geïnstrueerd kijken hoe het gaat. Ik vertel hem over mijn frustraties omtrent chloor en popmuziek. Hij toont begrip en begint te vertellen over zijn vakantie. Hij is afgelopen zomer in Auschwitz geweest.
“Ik ben hoogsensitief, ik kan bijvoorbeeld voelen wat er op een plek is gebeurd. Voor mij is het dus een extra intense ervaring om in dat kamp te zijn. Het is zo bizar, de vogels stoppen gewoon met fluiten als je dat terrein oploopt.”
Een man in een badjas komt op blote voeten de trap af en waggelt voorovergebogen richting de receptie. Hij vraagt of wij de camera’s uit kunnen doen voordat het ontbijt begint.
“De beveiligingscamera’s bedoelt u?”, vraagt de receptionist.
De man reageert: “Ja, ik ben een model voor Vogue. Ik ben hier voor mijn rust, en ik heb dus liever niet dat er beelden van mij worden gemaakt.”
“Ik vrees dat we de beveiligingscamera’s niet uit kunnen doen, maar de beelden worden niet openbaar gemaakt.”
De man aarzelt kort, knikt, en loopt weer terug. De receptionist en ik lopen richting de bar. Terwijl ik aan mijn tweede cassis begin, zegt hij vrolijk: “Een model van Vogue, wat gaaf!”
Een week later ben ik gestopt als nachtportier. Het verstoorde mijn slaapritme. Dat had ik natuurlijk niet van tevoren kunnen bedenken.
