Marinde Smolders (23) is een van de vele topsporters die aan de EUR studeren. De sport waar ze 25 uur per week aan besteedt, wordt door enkele tientallen rhönradgymnasten in heel Nederland op professionele basis beoefend. In dit interview vertelt Marinde over haar reis: van haar begin in de sport tot haar eerste aankomende wedstrijd sinds ze hersteld is van een desastreuze dubbele blessure.
Rhönradturnen
Rhönraderen komt oorspronkelijk uit Duitsland en is een vorm van niet-Olympische gymnastiek die wordt uitgevoerd met een grote hoepel. Terwijl de gymnast het rad laat bewegen, voert hij of zij verschillende choreografieën uit die Marinde beschrijft als ’trucs die de zwaartekracht tarten’.
Het is het soort gymnastiek dat je meestal in circussen of bij niet-competitieve sportevenementen ziet. Marinde is echter een van de weinige atleten in het land die deze sport op het hoogste niveau beoefent en deelneemt aan regionale, Europese en wereldkampioenschappen.
Derde plek
Alhoewel haar familie geen sportachtergrond heeft, begon Marinde al op haar vijfde met reguliere gymnastiek. Pas zeven jaar later besloot ze echter helemaal te stoppen met turnen, vanwege knieblessures en omdat ze haar interesse in de sport verloor. Maar na een ‘hele zomervakantie waarin ze niet stil kon zitten en alleen maar door het huis aan het springen was’ realiseerde ze zich al snel dat ze door wilde gaan met sporten. Dus nam ze beginnerslessen in rhönraderen, dat ze een paar jaar eerder op een show had gezien en waar ze helemaal weg van was. Hoewel rhönraderen veel flexibiliteit en spierkracht vereist, volgde ze de lessen aanvankelijk voor de lol.
Haar eerste coach, die ze als haar ‘rolmodel’ beschouwt, was de eerste die haar talent ontdekte en haalde Marinde over om te trainen voor toernooien. Marinde nam deel aan verschillende wedstrijden en won medailles, maar het was pas bij het behalen van de derde plek bij haar debuut op het wereldkampioenschap in 2018 dat het kwartje viel. “Ik werd eerste in de kwalificaties en daarna in de finale derde. Toen ik eenmaal op het podium stond, had ik zoiets van ‘oh wacht, misschien ligt deze sport mij toch wel.'”
Salto's
Gezien de nichestatus, heeft de sport met veel misverstanden te maken. “Als je ‘rhönraderen’ zegt, gaat er meestal geen belletje rinkelen. Maar als je zegt ‘ik zit in een groot hamsterwiel’, herinneren ze zich dat ze dat een keer op televisie hebben gezien”, zegt ze. Hoewel Marinde uitlegt dat het ook een wedstrijdsport is, denken de meeste mensen dat rhönraderen iets is wat ze een keertje eens zelf kunnen proberen.
Volgens Marinde raken mensen ook in de war door de aard van de sport. “Soms zeggen mensen ‘oh, dus je bent niet echt een turner, salto’s zul je wel niet kunnen’. Maar we doen dezelfde trucs, dezelfde salto’s, alleen allemaal net iets minder”, legt Marinde uit.
Combineren
Het balanceren tussen een bachelor, rhönraderen en een sociaal leven is voor Marinde een van de moeilijkste aspecten van rhönraderen. Inmiddels combineert ze alles, inclusief goede vriendschappen met andere rhönradgymnasten. “Het is heel leuk om simpelweg vriendschappen op te bouwen en met iedereen te praten over alles wat je meemaakt. Over je familie, over je andere vrienden, over de dingen waar je mee worstelt, maar ook de dingen waar je heel enthousiast over bent of de volgende stappen in je leven”, aldus Marinde.
Daarnaast zorgt de lage populariteit van rhönraderen er ook voor dat ze niet veel steun krijgt als atlete. Afgezien van de steun van EUR, ontbreekt het haar aan sponsoring en steun van andere instellingen. Dat kan extra moeilijk zijn voor een student-atlete. “Rhönraderen en andere soorten gymnastiek worden wegbezuinigd om meer geld in de reguliere Olympische gymnastiek te kunnen steken”, zegt ze. “Maar als we meedoen aan internationale wedstrijden staan we daar wel Nederland te vertegenwoordigen, dus het zou gaaf zijn als we daar de beste mogelijkheden en ondersteuning voor krijgen.”
Dubbele blessure
De grootste tegenslag voor Marinde was het volledig verbrijzelen van haar rechterenkel in oktober 2021. Ondanks het feit dat ze tot negen maanden aan de kant stond, was de eerste gedachte die ze in het ziekenhuis had ‘shit, ik kan morgen niet gaan trainen’.
Teleurgesteld dat ze mogelijk een komende wedstrijd zou missen, verlegde ze haar grenzen om zo snel mogelijk te herstellen. “Ik deed mijn gips af en probeerde rhönraderen te doen voordat ik weer kon lopen”, geeft ze toe. “Mijn coaches en artsen konden me maar moeilijk afremmen omdat ik zo gemotiveerd was om de wedstrijd te halen. Uiteindelijk scheurde ik de gewrichtsbanden van diezelfde enkel”, herinnert Marinde zich.
Deze tweede blessure, waarvan ze in de zomer van 2022 herstelde, was een leerzame ervaring. “Ik heb zoveel meer geleerd over mijn eigen lichaam en geest dan ik me ooit had kunnen voorstellen dat ik zou leren in de sport, dus misschien was dit wel gewoon geluk bij een ongeluk!”, zegt Marinde. Ondanks alle obstakels is ze gemotiveerder dan ooit om de komende drie jaar mee te doen aan rhönraderen en haar betrokkenheid bij de sport nog jaren voort te zetten. “Het is zo’n grote passie van me. Ik geef ook les aan kleine kinderen en beginners. Ik kan nooit genoeg krijgen van deze sport, het is oprecht mijn hele wereld.”
Gewoon plezier hebben
Marinde doet dit weekend in Oostenrijk mee aan haar eerste wedstrijdtoernooi na haar blessure. Hoe spannend ze het ook vindt om weer mee te doen, ze moet zichzelf er constant aan herinneren dat ze het stap voor stap moet doen. “Ik wil meteen weer op het hoogste niveau meedoen, maar dat gaat gewoon niet. Het feit dat ik op de wedstrijdvloer sta is al een prestatie op zich”, zegt ze.
De blessureperikelen uit het verleden hebben Marinde’s mindset veranderd; het gaat haar bij wedstrijden niet meer om winnen of verliezen. “Ik wil daar staan en de wereld laten zien wat ik te bieden heb, mijn creativiteit en kracht laten zien en daar gewoon plezier in hebben.”