Het was zaterdagnacht in het Oude Noorden, na één uur denk ik. Mijn fiets was gestolen en het zou nog een half uur lopen zijn naar de dichtstbijzijnde metro. Mijn hakken begonnen al snel te knellen. De vochtige kou trok trok door mijn trui heen en ik kon de nare blikken van mannen uit steegjes op mijn huid voelen. Ik keek verlangend naar een ratelende tram die langskwam, al buiten dienst en op weg naar de remise. De machinist keek me aan en wenkte me. Ik snelde de straat over en stapte het verlaten voertuig in.
In de tram vroeg de machinist of het wel goed met me ging. Hij had het idee dat ik wel wat hulp kon gebruiken. Ik moest me stevig vasthouden want een tram die nergens hoeft te stoppen gaat hard. Ik bedankte hem. “Ik was in een situatie beland waarin ik niet zeker wist wie ik kon vertrouwen. En of ik mezelf wel kon vertrouwen, want ik was het zelf die vanavond de sleutel in mijn fiets liet zitten, daarom is die weg.” We kletsten verder, terwijl ik in de deuropening van zijn cabine stond. Hij was denk ik net boven de dertig. Ik kon het moeilijk zien, want hij keek strak voor zich uit terwijl we de donkere straten van Rotterdam door reden. Ik haalde de speldjes uit mijn haar en masseerde mijn hoofd.
Ik vraag me wel eens af of ik me banger zou moeten voelen, alleen op straat. Het houdt me bezig, ik kijk heus wel over mijn schouder. Ik heb het mijn girlies gevraagd en we waren het eens. We eisen het recht op om lol te hebben, zowel in de bibliotheek als in Wunderbar. We zijn ook niet zo bezig met wat er allemaal fout kan gaan. Het blijft me wel verbazen dat sociale interactie op de stoep vaak dubbelzinnig is. Zoals een auto die je voorlaat, alleen maar om je na te fluiten. Of wanneer de prins, die je uit de klauwen van een viezerik redt, zelf een jager blijkt te zijn.
De trammachinist en ik waren bijna bij Oostplein, waar ik op de laatste metro kon stappen. “Weet je zeker dat ik je niet naar huis hoef te brengen? Ik moet zo met de auto toch jouw kant op.” Ik bedankte hem voor de moeite en ging snel de nacht weer in.
(not so) fun fact: mannen tussen de 15-25 jaar hebben het meest kans om slachtoffer te worden. Misschien daar ook aandacht aan geven?
Reageren niet meer mogelijk.