Als puber las Laurens De wereld van Sofie. ‘Ik ben tien keer verhuisd en dit boek heb ik altijd met me meegesleurd’

Meer dan 25 jaar geleden, toen Laurens Wielaard (42) nog maar vijftien jaar was, kreeg hij Jostein Gaarders De wereld van Sofie cadeau. Het boek is op dat moment een enorme hit. “Veel te dik”, dacht Laurens toen hij het boek in zijn handen gedrukt kreeg. “Wat moet ik hier nou weer mee?”

Hij hield niet zo van lezen, en al helemaal niet van dikke pillen van bijna zeshonderd bladzijdes. Maar tijdens een vakantie in Spanje besloot hij het boek toch een kans te geven, want ‘baat het niet dan schaadt het niet’. Sindsdien is de roman ook voor Laurens een hit. Hij las het boek zelfs twee keer om alles zo goed mogelijk te begrijpen.

In het verhaal wordt de geschiedenis van de westerse filosofie op een toegankelijke manier uitgelegd. Dat gebeurt aan de hand van het leven van het 14-jarige meisje Sofie Amundsen. Op een dag krijgt zij brieven met filosofische vragen, zoals ‘wie ben jij?’ en ‘waar komt de wereld vandaan?’ De zender, de mysterieuze filosoof Alberto Knox, wordt haar docent en leert haar alles over filosofiegeschiedenis: van de eerste Griekse filosofen tot vandaag.

Vooral het lezen over Griekse filosofie zette de jonge Laurens aan het denken. Als tiener ging hij naar het Erasmiaans Gymnasium in Rotterdam, waar hij Griekse en Latijnse taal en cultuur onderwezen kreeg. Hij zag in het begin geen nut in het leren over verdwenen beschavingen. “Maar toen ik het boek las, besefte ik: Griekse en Latijnse cultuur loopt als een rode draad door mijn leven.” Hij zag het terug in films, de Nederlandse taal en bij zijn favoriete voetbalclub Sparta. Zijn docenten moeten blij met hem zijn geweest: hij wilde ineens alles weten over Griekse helden en werd steeds beter in het lezen van oude teksten.

Eén uitspraak van de Griekse filosoof Plato is hem altijd bijgebleven: ‘Je leert een persoon beter kennen door een uur met hem te sporten dan als je je leven lang met die persoon werkt’. In de tijd dat hij de roman las, begon hij veel te sporten. Inmiddels heeft hij alle sporten wel gedaan – van stijldansen tot kickboksen – en is hij al tien jaar eventmanager bij Erasmus Sport op de universiteit. “Ik houd ervan om mensen met sport nader tot elkaar te brengen.”

Sporten maakte de jonge Laurens zelfverzekerder, maar ook het boek heeft daaraan bijgedragen. “Ik was een klein nerdje met een blauw brilletje en had geen idee wie ik was en wat ik in de toekomst ging doen”, vertelt hij. “Het boek leerde mij daar beter over nadenken en daardoor werd ik wat zelfverzekerder.” Sofie krijgt in het verhaal allerlei vragen over het bestaan waarover ze moet filosoferen. “Ik bewandelde dat pad enigszins met Sofie.”

Enigszins, want Laurens is eigenlijk niet zo filosofisch ingesteld. Ideeën uit het boek zijn hem dan ook niet bijgebleven. “Tijdens de puberteit ben je op zoek naar wie je bent, ik ben daarna juist de andere kant op gegaan”, zegt hij. “Ik ben veel meer een doener dan een denker.” Daar is hij blij mee, want afgelopen zomer, toen hij voor het eerste depressieve gevoelens had vanwege een fysiek probleem, merkte hij dat veel nadenken over het bestaan hem niet vrolijker maakte. “Ik moet niet te lang stilstaan bij waarom we hier zijn, want dan word ik gek. Ik moet doen, gaan, bezig zijn.”

Laurens leest nu dan ook heel andere boeken. Tommy Wieringa’s Joe Speedboot, Hein Meijers Encyclopedie van de leuke feitjes, biografieën van sporters. “Ik lees vooral wanneer ik op vakantie ben, en dan ben ik niet op zoek naar zware kost”, vertelt hij. “Ik ben ook minder gaan lezen omdat ik twee kleine kinderen heb, maar ik ben sowieso nog steeds geen grote lezer.”

Toch staat het blauw-paarsgekleurde filosofieboek nog altijd bij hem thuis in de boekenkast. “Dat betekent veel, want veel boeken heb ik weggegooid”, vertelt hij. “Ik ben tien keer verhuisd en dit boek heb ik altijd met me meegesleurd.” Dat is te zien: de witte letters op de rug van het boek zijn vervaagd. Nu hij het boek 25 jaar later weer vasthoudt, overweegt hij om het opnieuw te lezen. “Het is een van de weinige boeken die destijds indruk op me hebben gemaakt.”