“Ik vind de huurverhoging absoluut niet redelijk”, zegt Blanka Szabó (21), tweedejaars student International Business Administration. Haar huur is met 7 procent verhoogd van 700 naar 750 euro, en het zou zomaar kunnen dat dit voor veel internationale studenten het meest gunstige scenario is. “Ik zie in mijn nieuwe contract dat de verwarmingskosten zijn verhoogd, terwijl ik de verwarming nauwelijks gebruik. En ik betaal al zoveel”, verzucht ze.
Voor de 21-jarige Malak Omar, tweedejaars student Psychologie, steeg de huur met maar liefst 14 procent: “Ik betaal nu 745 euro, maar dat wordt volgend jaar rond de 850 euro”. Net als Blanka is zij het niet eens met de prijsverhoging: “We wonen met zijn vijven in een huis, dus dat komt neer op meer dan honderd euro extra per persoon, dat lijkt me een beetje absurd.”
Klaudia Kostrz (22) uit Polen, student Economie en Bedrijfseconomie, begrijpt de huisbaas wel: “Huisbazen hebben natuurlijk ook meer geld nodig door de inflatie. De huurverhoging viel me eigenlijk nog mee.” Haar huur werd met bijna 8 procent verhoogd naar ongeveer 800 euro, inclusief gas, water en licht.
Op alles bezuinigen
De studenten maken zich grote zorgen over hun portemonnee. Vooral Malak, die veel minder geld kan uitgeven aan levensmiddelen en andere essentiële zaken, en aan kleding en reizen. “Dat is heel naar, want voedsel is niet iets waar je op zou moeten bezuinigen”, vindt ze. Ook op andere gebieden zal ze geld moeten besparen: “Zelfs als het om mijn SIM-kaart gaat, en ik zal een goedkoper fietsabonnement moeten nemen. Ik zal op alles moeten bezuinigen.”
Het uitgavenpatroon van Blanka was al zo laag mogelijk: “Ik weet niet waar ik nog meer op kan besparen, ik leef al zo zuinig als wat. Ik ga nooit uit eten, ik kook altijd thuis, ik koop alleen dingen die ik echt nodig heb, ik ga niet naar de kapper, ik laat nooit mijn nagels doen, niets. Ik koop eten, that’s it.”
Klaudia heeft een baan en maakt zich niet al te veel zorgen over geld, maar ze leeft mee met haar huisgenoot: “Ze vertelde me dat ze vóór de huurverhoging van vorig jaar nog weleens maaltijden kon laten bezorgen en geld uitgaf aan reizen. Nu moet ze overal op beknibbelen.”
Misbruik van macht
De drie studenten zijn het erover eens dat de regels voor huurverhogingen door huisbazen beter moet worden gehandhaafd. “Vooral bij internationale studenten die het Nederlandse huisvestingssysteem niet kennen, is het voor huisbazen heel eenvoudig om misbruik te maken van de situatie,” zegt Malak. “Huisbazen denken dat we door de nood gedwongen ‘ja’ zeggen op alles wat ze vragen. Alle macht ligt bij hen.”
Klaudia: “Als je huisbaas zomaar tegen je zegt: ik verhoog de huur met 10 procent. Dat is toch idioot?” Ze vraagt om meer eerlijkheid op de woningmarkt in het algemeen. “Toen ik op zoek was naar woonruimte, zeiden sommige verhuurders dat ze alleen Nederlanders willen. Waarom kan ik er niet in als ik de huur kan betalen? Dat is hartstikke oneerlijk.”
Blanka durfde niet te vragen om de huurverhoging te beperken. Ze zegt: “We zaten al op een cruciaal punt in de onderhandeling over mijn onderhuur, dus ik wou niet moeilijk doen en hem een reden geven om mijn contract op te zeggen.” Blanka vindt net als Malak dat de huisbazen alle macht hebben en dat ze die macht misbruiken. Ze geeft me een voorbeeld: “Een paar vrienden van mij hebben tweejaarcontracten, maar toch werd hun huur verhoogd voor het tweede jaar.”
Geen andere keus
De drie studenten kunnen de huur voor het komend jaar wel betalen, maar ze maken zich zorgen over de jaren daarna. Malak: “Het is crisis. Het is zo moeilijk om betaalbare woonruimte te vinden. Ook al zou ik in de komende jaren na mijn studie willen blijven, is er mogelijk geen andere keus dan terug te gaan naar huis.”
Om de situatie te verbeteren stelt Klaudia voor om sommige studenten financieel te hulp te schieten: “Als ik als student in moeilijkheden zou zitten, zou het mooi zijn als ik een tegemoetkoming zou krijgen voor de gestegen huurkosten. Sommige mensen zouden dan hun kamer niet uit hoeven.” Zonder handhaving van de regels of hulp zullen studenten in moeilijke situaties blijven terechtkomen. Klaudia: “Nu is het zo dat je of goedkope woonruimte vindt, die waarschijnlijk ondermaats is, of je portemonnee trekt. Of je keert terug naar huis.”
De Nederlandse woningmarkt is gereguleerd. De huurprijs van kamers (exclusief gas, water en licht) kan in 2023 maximaal met 3,1 procent worden verhoogd. De huurprijs van vrijemarktwoningen kan met 4,1 procent worden verhoogd.
Huisbazen zijn parasieten.
Is het niet een idee om hiervoor vanuit de universiteit een loket op te richten voor hulp? Er zijn namelijk ontzettend veel instanties bij wie je kunt aankloppen wanneer je onterecht veel huur betaald. De gemeente, de huurcommissie, het juridisch loket en ga zo maar door. Ik kan mij echter voorstellen dat internationale studenten vastlopen in dit systeem, tegen taalbarrières aanlopen of simpelweg te bang zijn om voor zichzelf op te komen. Niet heel handig allemaal, dus neem als universiteit hier de verantwoordelijkheid voor en help die studenten.
Reageren niet meer mogelijk.