Het is 5 kilometer rijden vanaf de bewaakte ingang, waar een historische T-33-straaljager op een rotonde staat tentoongesteld. Virginia Verburg (34) rijdt langs legeringsgebouwen, een vliegveld en door een stukje bos naar haar werkplek. Daar, aan de rand van vliegbasis Woensdrecht, staan in een grote ruimte dertien glanzend zwarte lesvliegtuigen met felgele strepen waarin Virginia leerlingen leert vliegen. Pilatus PC-7 Turbo Trainers worden die genoemd: dé opstap naar militaire vliegtuigen en helikopters.

Het is een werkplek die je niet verwacht bij iemand die registeraccountant wilde worden. “Mijn buurman was registeraccountant, waardoor ik er vroeg mee in aanraking kwam”, zegt ze. “En al op de middelbare school vond ik economie en wiskunde leuk.” Daarom begon ze in 2006 aan de bachelor Bedrijfskunde aan de EUR en behaalde ze hier in 2010 haar master Accounting and Control.

Fysiek zwaar

Maar al tijdens haar bachelor ontstond de droom om militair vlieger te worden. “Mijn bachelor was zo onpersoonlijk dat ik mij een nummer voelde”, zegt ze. “Toen ging ik om me heen kijken: wat is er allemaal nog meer?” Haar avontuurlijke kant – ze hield van motorrijden, parachutespringen en duiken – zorgde ervoor dat ze al tijdens haar master solliciteerde voor de opleiding tot luchtmachtofficier aan de Koninklijke Militaire Academie in Breda.

Virginia ‘Twiggy’ Verburg-Willems 0323-010
In het lesvliegtuig draagt Virginia brandwerende kleding. Beeld door: Levien Willemse

Maar de kans om daar aangenomen te worden is klein, wist ze. Ook bij de vliegopleiding in Woensdrecht, die Virginia na de academie moest volgen om militair vlieger te worden, vallen leerlingen nog weleens af. Daarom solliciteerde ze tegelijkertijd voor registeraccountant bij een bedrijf, waar ze aangenomen werd. “Ik dacht: als het niet lukt bij de Luchtmacht, heb ik nog iets moois achter de hand.” Maar na een aantal testen werd ze in 2011 toegelaten tot de academie, waar ze één jaar lang opgeleid werd tot officier.

Haar tijd op de militaire academie was ‘leuk en leerzaam’, maar ook ‘enorm wennen’ en ‘fysiek zwaar’, zegt ze. Het eerste halfjaar was ‘groen’, zoals dat op de academie genoemd wordt: een fysiek intensieve periode. In een militair uniform met volle bepakking rennen, slaapdeprivatie, kamp opzetten in een bos en ’s nachts de wacht houden waren allemaal onderdeel van haar opleiding. Virginia: “Maar ik had een stip op de horizon en daar ging ik voor.”

Overweldigend

Die stip kwam dichterbij toen ze in 2013 de vliegopleiding in Woensdrecht haalde, en tijdens een vervolgopleiding in de Verenigde Staten binnen een jaar de Apache-gevechtshelikopter leerde vliegen. Haar eerste keer vliegen was ‘heel overweldigend’, herinnert ze zich. “Vliegen voelt in eerste instantie zo onbereikbaar, maar iedereen kan het leren.”

Na haar opleidingen werd haar droom werkelijkheid: ze mocht zichzelf militair vlieger noemen. Ze werd Apache-vlieger met als thuisbasis vliegbasis Gilze-Rijen, waar ze dagelijks trainde voor conflictsituaties. In 2016 werd ze drie maanden uitgezonden naar Mali. Daar was ze samen met collega’s de ‘ogen en oren van de Verenigde Naties’, vertelt ze. Het was een ‘heel bijzondere ervaring’, maar meer mag ze niet vertellen over de missie.

Die missie was haar eerste en tot nu toe laatste, want in 2019 werd ze vlieginstructeur op vliegbasis Woensdrecht. “Ik vind het waardevol om mensen iets te leren”, vertelt ze. “Daar kwam ik al achter toen ik student-assistent was op de universiteit.”

Twiggy

Nu vliegt ze bijna iedere ochtend en middag met leerlingen in de zwart-gele lesvliegtuigen. Aan de zijkant van de ruimte waar de vliegtuigen staan, achter een deur met het bordje ‘Verboden toegang voor onbevoegden’, haalt ze haar vlieguitrusting op. Daar hangen helmen met zuurstofmaskers, rugtassen met parachutes erin en donkergroene brandwerende kleding. Tegen de muur leunt een kartonnen bord van Tom Cruise uit de film Top Gun. “Virginia ‘Twiggy’ Verburg”, staat op een patch van haar vliegpak. “Iedereen hier krijgt een bijnaam”, vertelt ze. “Het is een naam die bij je past en die anderen aan je geven.” De traditie blijft ook achter gesloten deuren: ze kan niet precies vertellen waarom zij Twiggy heet.

Virginia-Twiggy-Verburg-Willems-0323-003-1600×1067-aangepast
Virginia laat haar rugzak met parachute zien. Beeld door: Levien Willemse

Na de nodige voorbereidingen gaat Virginia samen met een student ruim een uur de lucht in. Zij zit achterin, de student voorin. De sturen van het vliegtuig – flight controls, worden die genoemd – zijn ‘net zoals in een lesauto’ met elkaar verbonden, zegt ze. En beiden zitten vast in veiligheidsgordels die te vergelijken zijn met de gordels in achtbanen die op de kop gaan. Zo kan de leerling bijvoorbeeld loopings trainen.

Het lesgeven noemt ze ‘superleuk, maar ook serious business’. “Vliegen kan desastreuze gevolgen hebben wanneer je niet goed handelt”, vertelt ze. “Als we hoog in de lucht vliegen en de student laat het vliegtuig zakken terwijl dat niet de bedoeling is, raak je niets. Maar bij een landing kan je je dat niet permitteren. Dan zit ik iemand dichter op de huid en neem ik de controle van het vliegtuig weleens over.” De parachute heeft ze gelukkig nog nooit nodig gehad.

Lees meer

Deze alumnus werd geitenboer in Noorwegen, nu bouwt hij camperbussen in Noord-Brabant

Maarten Bellaard behaalde een dubbelbachelor in Rechten en Bedrijfseconomie en een master…