Deze alumnus werd geitenboer in Noorwegen, nu bouwt hij camperbussen in Noord-Brabant

Twee gestripte busjes staan midden in de werkplaats te wachten totdat ze klaar zijn om een grote reis te maken. Daarnaast liggen stukken hout en allerlei soorten gereedschap. Soms klinkt het geluid van een cirkelzaag en het vrolijke geblaf van een hond. Hier, aan de rand van het Brabantse plaatsje Boxtel, bouwt alumnus Maarten Bellaard (33) in het gezelschap van zijn hond Trom camperbussen: omgebouwde busjes waarin je kan reizen, slapen én koken.

Sinds zijn vijftiende was Maarten al ‘een beetje aan het knutselen en met brommertjes bezig’, vertelt hij. Toch koos hij in 2008 voor een ander pad: hij ging Rechten en Bedrijfseconomie studeren in Rotterdam, met extra filosofievakken. Acht jaar later stak hij ook een masterdiploma Rechtsfilosofie van de Universiteit Leiden in zijn zak.

Maar daar wilde hij niet zoveel mee doen, kwam hij achter. “Ik vond de rechtstheoretische vraagstukken wel interessant, maar de beroepen niet”, wist hij na stages op kantoren en een baan bij een advocatenbureau in Rotterdam. “Ik kan niet acht uur op mijn billen zitten”, zegt hij. “Ik voelde me begrensd en miste de vrijheid die je als ondernemer wel hebt.”

Later als freelance programmamaker en debatredacteur, onder meer bij Studio Erasmus, kon hij zijn ei ook niet helemaal kwijt. “Ik voelde de noodzaak om iets anders te proberen, want ik had geen zin om iets te doen waar ik niet blij van werd.” Wat hem nog altijd wel gelukkig maakte: werken met zijn handen. “Ik besefte toen pas dat een praktisch beroep ook een optie was.”

Ondertussen ‘kriebelde’ het bij hem en zijn vriendin om Rotterdam in te ruilen voor een natuurlijkere omgeving in het buitenland. Daarom besloot Maarten in 2017 de mbo-opleiding Biodynamische landbouw te volgen, met de wens om daarna boer te worden in Noorwegen.

Die wens betekende ook zijn eerste zelfgemaakte camperbus. Daarmee reisden hij en zijn vriendin regelmatig door Noorwegen, op zoek naar een boerderij om op te werken. En die vonden ze, midden in de natuur op een eiland aan de westkust. Daar zocht een Nederlands stel mensen die hun geitenboerderij wilden kopen. Een halfjaar later, in 2019, pakten Maarten en zijn vriendin hun spullen en vertrokken ze om geitenboeren te worden.

In de eerst periode werkten ze samen met de Nederlandse eigenaren, met als doel om de boerderij later volledig over te nemen. Iedere dag melkte Maarten de geiten, maaide hij het gras en kapte hij hout waarvan hij haardhout zaagde in de zagerij. “Daar pakte ik ook mijn hobby op, waardoor ik beter met hout leerde werken.”

Maarten leefde en werkte op eigen grond ter grootte van drie keer Campus Woudestein met een bos, een meer en een stuk van de bergen waar de geiten liepen. “De mooiste plek waar ik ooit heb gewoond”, noemt hij het. Toch heeft hij de boerderij nooit gekocht. Het begin van de coronacrisis in 2020 en de geboorte van zijn dochtertje zorgden voor te veel onzekerheid. “Als je zo’n bedrijf overneemt doe je dat niet voor twee jaar, dat is een levenskeuze van vijftien jaar”, zegt hij. “Die keuze konden we toen niet maken.”

Eenmaal terug in Nederland, eerst in Barendrecht en daarna in Eindhoven, had Maarten nog een paar maanden ouderschapsverlof. “In de tussentijd wilde ik wat met mijn handen gaan doen, dus ging ik weer een busje opknappen.” Al gauw ontdekte hij dat hij niet de enige was die graag in camperbusjes rondreist en startte hij zijn camperbusbedrijf Nieuw Loof in Boxtel.

Zijn dagen zijn nu ‘superdivers’: van gesprekken voeren met klanten tot houten meubels maken en zonnepanelen leggen op busjes. Hij besteedt vooral veel tijd aan ‘gemillimeter en gehannes in gekke hoekjes en ruimtes’. “Het is het leukste werk dat ik ooit gedaan heb”, zegt hij. “Het is intellectueel uitdagender dan geitenboer zijn. Als boer zit je vast aan bepaalde subsidies en een melkprijs, maar dat is het wel zo’n beetje. Nu moet ik helemaal zelf bedenken wat ik ga doen en moet ik zelf uitvinden hoe ik geld kan verdienen.”

En het gaat goed met zijn bedrijf. Hij krijgt steeds meer klanten – ‘vooral avontuurlijke types’ – en sinds kort werken twee zzp’ers mee op de werkplaats. Hij verwacht dat ze samen iedere maand twee busjes kunnen inrichten. “Ik werk nu meer dan ooit tevoren, maar zo voelt het niet.”

Toch mist Maarten het leven in de Noorse natuur. “Zo’n plek staat in schril contrast met Nederland”, zegt hij. Wat zijn volgende station wordt, weet hij nog niet precies. “We zijn teruggekomen uit Noorwegen om ons opnieuw te oriënteren, en in die fase zitten we nog steeds.” Maar de werkplaats zal hij niet zomaar verlaten. “Ik heb het nu in ieder geval heel erg naar mijn zin.”