In deze staat van verwarring zoek je natuurlijk troost en advies bij vrienden en familie, die eigenlijk altijd antwoorden met:
“Het komt allemaal wel goed, maak je niet zoveel zorgen.”
Oké, en wie ben jij dan? Marcus Aurelius of zo?
Zeggen ‘het komt allemaal wel goed’ is zoiets als 2-in-1-shampoo. In theorie klopt het, maar in de praktijk kun je er bij niemand mee aankomen, behalve misschien bij surfdudes. Als het gemakkelijk was om stoïcijns je lot te aanvaarden en kalm en onverschillig je onbeduidende leven voort te zetten, dan zou ik nu niet deze column schrijven. Dan zou ik over de hele wereld reizen en therapie geven aan rijke huisvrouwen en beroemdheden, voor een slordige 1500 euro per sessie.
Los van geniale zakelijke ideeën, het is niet zo dat ik niet accepteer dat alles wel goed zal komen. Ik begrijp dat alles weer voorbijgaat. Het probleem voor mij en voor anderen zoals ik is dat we willen weten hoe het dan precies voorbij zal gaan. Welk tienstappenplan moeten we volgen om het project ‘het komt goed’ te implementeren?
Ik vroeg een vriendin om advies hierover bij een glas wijn, en ze gaf me het meest wereldschokkende inzicht ooit:
“Misschien hoef je niet te weten hoe dingen zichzelf oplossen. Misschien is het oké om dingen soms niet te weten.”
Mijn hele lichaam veranderde in een groot Oprah-moment, en het scheelde niet veel of ik had wijn op het tapijt gemorst. Dat is het, dat is de alles-in-éénremedie tegen de quarterlifecrisis. Niet te horen krijgen dat alles wel goed zal komen, maar te horen krijgen dat je niet de CEO van het project ‘het komt goed’ hoeft te zijn. Je kunt het overlaten aan God, of aan een stagiair.
Toen ik die avond naar huis liep met een vals gevoel van eeuwigdurend inzicht, vroeg ik me af wat ik met die nieuw verworven wijsheid zou doen.
Moet ik deze waarschijnlijk eeuwenoude filosofie vrij omzetten in hedendaags taalgebruik door om de drie zinnen het F-woord te bezigen en het boek een gevleugelde titel te geven als:
Radicale onwetendheid of Waarom de kapitein het schip als eerste moet verlaten
Of moet ik gewoon klein beginnen door mijn niet-verlichte vrienden het advies te geven:
“Je hoeft niet te weten hoe alles goed komt, maak je niet zoveel zorgen.”
Wat vind jij?
