Ik ben bijna klaar met mijn studie Bedrijfskunde en rondt binnenkort ook mijn studie Frans af, waarbij ik me eerder had gespecialiseerd in literatuur. Door in beide academische kampen (Bedrijfskunde en Letteren) rond te lopen ben ik erachter gekomen dat de wens om studenten breed op te leiden op dit moment misschien wel de grootste bedreiging vormt voor de maatschappij.
Het is namelijk zo: elke ondersoort heeft zijn eigen absurde manier om status te laten zien. Een student Bedrijfskunde bijvoorbeeld maakt zich belangrijk door te zeggen:
“Ik heb vannacht wakker gelegen, omdat ik de hele nacht mijn case aan het voorbereiden was voor mijn eindgesprekken bij de Grote Drie.”
Terwijl de student Letteren in dat geval bijvoorbeeld zegt:
“Ik heb vannacht wakker gelegen, omdat ik de hele nacht het fallocentrische effect van het Frans in achttiende-eeuwse lesbische literatuur aan het analyseren was.”
Een student Bedrijfskunde probeert zijn territorium misschien af te bakenen door een JP Morgan-sticker op de computer van zijn stage te plakken, terwijl een Letterenstudent rondloopt met een exemplaar van de Odyssee dat is volgeplakt met post-its. Terwijl de eerste wellicht probeert zijn omgeving te beïnvloeden door zich op LinkedIn neer te zetten als ontzettend optimistisch en succesvol, plaatst de andere een naar eigen zeggen absurdistische verzameling selfies op Instagram, die bedoeld zijn als kritiek op het postkolonialisme.
En zo kunnen we nog wel even doorgaan. Maar of ze nou graag preppy kleren van Scotch & Soda kopen of rondlopen in de plunje die hun oma naar de kringloop wilde brengen, wat deze studenten draaglijk maakt zijn hun onzekerheden. Studenten Letteren zijn ingenomen met hun eigen intellect, maar balen van het lage salaris dat ze zullen verdienen. Studenten Bedrijfskunde zijn ingenomen met het salaris dat ze gaan verdienen, maar balen van hun gebrek aan intellect, omdat ze de laatste twee jaar geen boeken hebben gelezen behalve The Lean Startup.
Maar wat sommige academici niet begrijpen, is dat de intellectueel met kennis van zakendoen nog onuitstaanbaarder is dan studenten Letterkunde of Bedrijfskunde. Iemand die niet alleen loopt te pochen met zijn probleemoplossend vermogen en leidinggevende kwaliteiten, maar ook graag in het Oudgrieks Plato citeert en gelooft dat de kunst van het converseren teloorgaat omdat mensen geen Proust meer lezen.
Als we studenten breder gaan opleiden, roeien we laatste overblijfselen van de draaglijke mens uit en blijven er alleen onuitstaanbare allesweters over. We moeten onszelf als maatschappij afvragen: hebben we die breder opgeleide mensen wel echt nodig, of hebben we toch liever leukere mensen?
