Ongeveer een derde van de deelnemende studenten heeft nog geen geschikte woonruimte gevonden. Omdat studenten met woonproblemen de poll waarschijnlijk eerder invullen dan studenten die al een mooie kamer hebben, is dat geen representatief percentage.
De zoektocht zorgt voor veel stress, zoveel zelfs dat sommige studenten overwegen om hun studie in Rotterdam dan maar te annuleren. Veel respondenten hebben wel een dak boven hun hoofd, maar daar moeten ze al snel weer vertrekken. Zo woont iemand bij de ouders van een vriendin in huis, anderen zitten in korte onderhuur. Of de afstand tot de campus is veel te groot: een van de studenten woont nog bij zijn ouders in Duitsland en overweegt te gaan pendelen. Uit de antwoorden blijkt duidelijk dat studenten te kampen hebben met scams en vooroordelen over hun nationaliteit en racisme.
Dutch Only
Nikita Rogozhnikov zag bijvoorbeeld een kamer aan zijn neus voorbijgaan toen de verhuurder ontdekte dat hij Russisch was. Hij heeft nu nog één week een dak boven zijn hoofd, maar op 1 september staat hij op straat. De student Psychologie is vijf maanden geleden begonnen met zoeken. “Ik heb wel een aantal videogesprekken gevoerd, maar daarna hoorde ik niks meer of de kamer was al weg. Vooral bij studentenhuizen hoor je vaak dat ze Dutch Only willen.”
Eén keer won Nikita bijna de jackpot: “Het ging om een schitterende kamer in Kralingen. Ik reageerde heel snel en voor ik het wist zat ik met de huisbaas in een cafeetje om het contract te ondertekenen.” Totdat hij zijn Russische paspoort liet zien. “Toen zei de huisbaas dat het toch niet doorging en nam hij afscheid.”
Mentale gezondheid
De hoofddoek van Rana Abuzeid was voor sommigen reden om haar een kamer te ontzeggen. Ze is nog altijd goedlachs, maar de zoektocht naar een kamer en de voortdurende afwijzingen hebben haar mentale gezondheid geen goed gedaan, vertelt ze. De masterstudent Forensische Psychologie deed al een bachelor in Maastricht maar moest na haar diploma vanwege het verlopen van haar verblijfsvergunning terug naar Egypte.
En dus volgde er een moeilijke online zoektocht naar een Rotterdamse kamer. “Dan zat ik hartstikke leuk te chatten met iemand die een kamer beschikbaar had”, vertelt Rana. “Maar dan gingen we nader kennismaken via Zoom, en als ik dan met mijn hoofddoek in beeld verscheen zag je diegene verbaasd kijken en was ineens de kamer niet meer beschikbaar. Ik had het eerst niet eens door, maar nadat zoiets een paar keer gebeurde, begon het kwartje te vallen. Ik heb echt wel leren leven met vooroordelen, maar zoiets had ik toch niet verwacht in een grote stad als Rotterdam.” Rana is voorlopig gelukkig wel onder de panne, ze heeft tot december een kamer van een vriendin in onderhuur. “Hopelijk heb ik vóór die tijd iets permanents gevonden.”
Novotel
Nikita is er de persoon niet naar om bij de pakken neer te zitten. “Ik was er misschien drie minuten kapot van, en toen ging ik weer door. Je moet optimistisch blijven.” Dus zoekt hij door op onder andere Kamernet (‘best veel scammers’), Facebook (‘negen op de tien is nep’) en Funda (‘nul scammers!’). “En als ik niks kan vinden, dan ga ik gewoon couchsurfen. Ik heb tijdens de Eurekaweek al best veel vrienden gemaakt, dus hopelijk kan ik daar terecht.”
Ook staat hij op een lijst van de universiteit, die kamers probeert te regelen voor studenten in het Novotel naast de campus. Het International Office bevestigt dat het onderhandelt met het hotel om kamers aan te bieden voor een gereduceerd tarief. Volgens een medewerker hebben ongeveer honderd studenten contact opgenomen omdat ze nog op zoek zijn naar woonruimte. “Momenteel zijn we achter de schermen druk bezig met het matchen van deze studenten. De capaciteit is echter beperkt, en een structurele oplossing is dit niet”, zegt een medewerker.
Internationalisering loopt tegen zijn grenzen aan. Ook qua duurzaamheid is het maar de vraag of het zo verstandig is om studenten zo veel (met het vliegtuig!) te laten reizen.
Omdat ik op fb heel veel advertenties las met ‘no internationals’ en ‘only Dutch’ heb contact opgenomen met RADR, de organisatie die discriminatie aan de kaak stelt. Ik ben daarom heel blij dat EM er over schrijft, maar hoop eigenlijk op meer, veel meer. Deze discriminatie valt niet te rechtvaardigen.
Reageren niet meer mogelijk.