Een groep studenten verzamelt zich voor het podium. Bij elke zucht van de accordeon springen ze synchroon omhoog en dansen ze rond in een cirkel. Passerende bezoekers juichen de geïmproviseerde choreografie toe terwijl ze naar het volgende schilderij lopen.
Half koe, half dinosaurus
Het is moeilijk om kunstenaars en bezoekers van elkaar te onderscheiden. Iedereen ziet eruit, praat en klinkt als een kunstenaar. Maar het roze haar van Finn van Cappelle verraadt hem. “Ik maak gewoon dingen om mezelf aan het lachen te maken”, zegt hij terwijl hij wijst naar een schilderij van een ‘half koe, half dinosaurus’, dat hij maakte tijdens een van zijn colleges aan het Erasmus University College (EUC). Finn studeert Politieke Filosofie en Kritische Theorie en is ook student Illustratie aan de Willem de Kooning Academie (WdKA). “Veel mensen zullen het met me eens zijn dat het heel moeilijk is om niet gek te worden met twee hoofdvakken. Ik stop echter veel van de academische vakken in mijn kunst. Ik gebruik de academische basis die ik op het EUC leer.”
Thea Bouan beaamt dit. Zij combineerde haar studie Culturele Analyse aan het EUC met Fotografie aan WdKA. “Ik wil fotojournalist worden. Ik vind het een heel lastig vak. Het delen van verhalen van andere mensen wordt vaak dat gezien als het afpakken van hun verhalen. Dus het leren van alle theorie en geschiedenis bij EUC helpt me echt om een beetje objectiever te zijn in mijn werk.” Voor deze tentoonstelling bracht Thea een verzameling foto’s mee, genomen tijdens de verschillende Covid-lockdowns in het studentencomplex van EUC. “Ik vond het verbazingwekkend hoe elke student een ander verhaal had, dat weerspiegeld werd in hun kamers. Ik wilde alle emoties delen die mensen hadden tijdens corona. Zo probeerde ik muren tussen hen af te breken.” Hoewel elke foto op de wand anders is, lijkt er toch een gemeenschappelijk thema te zijn: een starende blik richting de ramen. Een verlangen om opnieuw contact te maken met de buitenwereld, dat met deze tentoonstelling eindelijk gestalte heeft gekregen.
‘Sometimes life is chaos’
Anderen, zoals Seré (haar artiestennaam), doen alleen een opleiding aan het EUC en slagen er toch in om kunst in hun leven te integreren. “Er is een Spaanse uitdrukking, cara dura, het betekent eigenlijk koppig zijn. Dat is een beetje de manier waarop ik kunst doe.” Seré is studente Politieke Filosofie en Kritische Theorie aan de EUC. Voor deze tentoonstelling transformeerde ze een opdracht in een autobiografische film, toepasselijk getiteld ‘Autobiofiction’, met haar liedjes en gedichten als de voiceover van de korte film. Seré’s lichaamsbewegingen interacteren met de wildernis van de Canarische Eilanden en onderzoeken haar relatie met de verlaten natuur van de regio.
Hoe slaagt ze erin kunst en het academische leven te combineren? “Of dat lukt?”, lacht Seré. “Het is een strijd, maar, weet je, ik heb geen andere keuze. Ik probeer altijd politiek en kunst te combineren. Die zijn toch niet te scheiden. Maar ja, soms lukt het me niet en is het leven een chaos. Maar op andere momenten, op dat specifieke moment van complete rampspoed, komen de beste dingen naar boven.”
Kakofonie
Finn van Cappelle combineert kunst en maatschappij ook graag. “Academici zelf zijn nogal ontoegankelijk, in de zin dat ze zich houden aan zeer rigide normen. Ik heb het gevoel dat daar een deel van het ambacht verloren gaat dat heel nuttig is en mensen veel kan leren over bepaalde dingen. Kunststromingen en academische ontwikkelingen lopen min of meer parallel. Ze voeden elkaar in het maatschappelijke leven, dus waarom zouden ze ook niet elkaar kunnen voeden in een academische setting?”
De luchtige melodieën die eerder door de zaal klonken, worden nu overstemd door een kakofonie van “15, 30, 65!” en gretig opgestoken handen als de veiling van de tentoongestelde kunstwerken van start gaat. Aan het eind van de avond is een bedrag van meer dan 1100 euro opgehaald, dat allemaal naar de stichtingen Razom for Ukraine en Artists at Risk gaan. De winnende bieders nemen hun verworven bezittingen mee naar huis, en de blije kunstenaars doen nog een laatste rondje door de Maassilo alvorens de avond af te sluiten.
