Deze avonden groeiden uit tot iets groters. Sommige studenten smokkelden vrienden naar binnen om mee te kijken. Studenten die vanwege lockdowns niet naar Rotterdam konden komen, konden nog steeds via Zoom deelnemen aan deze extracurriculaire activiteiten, en deelnemers in de zaal konden samen een hapje en een drankje nemen en een vruchtbare discussie starten over hun vakgebied, hun leerpunten en soms hun toekomst.
Je eigen therapiestijl kiezen
De laatste filmvertoning in maart van dit academische jaar viel samen met het einde van de colleges, de volledige opheffing van de coronamaatregelen en ongekend zonnige dagen – en toch waren er in de zaal en online nog altijd verschillende toegewijde deelnemers. “In de klas praten we veel over pathologie en cliëntgerichtheid, en ik laat als voorbeeld korte casussen zien. Maar eigenlijk is er altijd te weinig tijd. Studenten vinden het geweldig om te zien hoe therapeuten in het echt werken en ze vragen altijd om meer videofragmenten, dus dit groeide uit tot complete filmavonden,” aldus Van der Hallen.
Bij het kiezen van films stuitte ze op een serie waarin één cliënt – een ingehuurde acteur –door verschillende grondleggers van de persoonlijkheidspathologie wordt beoordeeld. “Deze serie is fantastisch omdat het verhaal van de cliënt, een man die van zijn vriendin is weggegaan nadat ze een abortus had gehad en zich nu hopeloos voelt, altijd hetzelfde blijft, maar toch niet helemaal – elke therapeut introduceert voor de sessie nieuwe details en methoden.”
Omdat de serie uniek in zijn soort is, redelijk onbekend is en steeds ouder wordt, moest Van der Hallen een doos dvd’s uit de Verenigde Staten bestellen en fysiek naar Nederland laten verzenden. “Dat is tegenwoordig nogal ongebruikelijk, maar waar het om gaat is dat, ondanks dat de tijden veranderen, fundamentele dingen hetzelfde blijven: hoe je een relatie opbouwt of een cliënt benadert. Door verschillende therapeuten verschillende benaderingen te zien gebruiken, kunnen studenten een begin maken met het ontwikkelen van een eigen therapiestijl, die ze later in hun praktijk zullen gebruiken.
Passie opnieuw aangewakkerd
Luisa Staden, studente klinische psychologie, heeft sinds oktober alle filmavonden bijgewoond. Ze had graag gezien dat ze langer doorgingen. “Na de eerste keer stond ik versteld van hoeveel je van een film kunt leren. Hoewel de theorie in de klas interessant is, is het soms vervelend om alleen artikelen te lezen. Deze video’s laten zien welke vragen de verschillende therapeuten stellen, wat hun stijl is. Dit heeft mijn passie om een praktijkexpert te worden opnieuw aangewakkerd.” Luisa genoot van kinds af aan al van het observeren van mensen, bijvoorbeeld wanneer haar ouders vrienden op bezoek hadden. “Ik ben altijd nieuwsgierig geweest naar de vraag waarom mensen doen wat ze doen. Ik verstopte me in een hoekje en keek toe. Toen ik ouder werd, begon ik me af te vragen hoe ik mensen het beste kon helpen en leerde ik waarom sommigen anderen pijn doen. Films als deze helpen om te zien hoe je cliënten benadert en helpen je mensen beter te begrijpen.”
Luisa’s studiegenoot Henriette Klandt, momenteel bezig met haar onderzoek naar misofonie – een aandoening waarbij geluiden buitengewone emotionele of fysiologische reacties uitlokken – was voor de derde keer aanwezig bij een filmavond, omdat ze de films een geweldige aanvulling op de theorie vond. “Het is erg interessant om verschillende therapiebenaderingen te zien. Ik weet nu dat ik therapeut wil worden, dus interviews met experts zijn erg waardevol.”
Van der Hallen is van plan om volgend jaar door te gaan met de psychologiefilmavonden. “Bij evaluaties gaven studenten de films een 8,6. Studenten zijn vaak kritisch in hun feedback, dus elke docent weet dat dit een succes is!”
