Geachte Rector Magnificus, Beste Rutger
Afgelopen vrijdag, 20 november, ontvingen we het bericht dat jij je taken als Rector Magnificus op 1 januari 2021 neerlegt. Dat was voor velen niet alleen een onverwacht bericht, maar ook een erg spijtig bericht, al hebben we veel respect voor je keuze om met jouw expertise het verschil te willen maken voor jongeren en jongvolwassenen die in de knel zitten.
Grensverleggend onderzoek
Toen jij in juni 2018 aantrad als Rector van deze universiteit was je voor velen een onbekende, dat heeft niet lang geduurd. Al snel werd duidelijk dat je je in wilde zetten voor een universiteit die midden in de samenleving staat en dat je dat samen met de EUR gemeenschap wilde doen. Voor de strategie Creating Positive Societal Impact werkten we samen met grensverleggend onderzoek en vernieuwend onderwijs aan een inclusieve universiteit die midden in de samenleving staat.
Geïnspireerd door deze prachtige ontwikkelingen kwamen nieuwe medewerkers, waaronder vooraanstaande wetenschappers, naar de EUR om hieraan mee te werken. Bestaande medewerkers kregen de mogelijkheid om hun talenten te ontwikkelen en zetten zich met (nog) meer enthousiasme in voor de EUR. In tweeëneenhalf jaar tijd zijn er binnen al die initiatieven grote stappen gezet en zijn de eerste resultaten duidelijk zichtbaar. De verbindingen tussen de faculteiten, de interdisciplinaire samenwerking, de aandacht voor sociale veiligheid, de snellere toename van het aantal vrouwelijke hoogleraren, en de vele inspirerende programma’s zijn slechts een begin van de Erasmian way, maar we kunnen er met recht nu al trots op zijn.
Ruimte nieuwe initiatieven
In die samenwerkingen liet je je zien als iemand die eigen ideeën combineert met de bereidheid om naar mensen te luisteren. Iemand die van de gebaande paden af durft te gaan om ruimte te maken voor nieuwe initiatieven, ook als dat niet de makkelijkste route is. Een rector en wetenschapper die de waarde van academische kennis koppelt aan maatschappelijke vraagstukken. In de gesprekken en overleggen hebben we je ook leren kennen als een integer, gedreven en energiek persoon. Een rector, zoals we die op de Erasmus Universiteit Rotterdam graag zien. Een rector waarvan we beslissingen konden respecteren, ook als die niet overeenkwamen met hoe wij over onderwerpen dachten.
Te kort
Tweeëneenhalf jaar is kort, wat ons betreft te kort. We waren graag met jou als boegbeeld doorgegaan, maar hebben veel vertrouwen in het ingeslagen pad en zullen ons best doen dat voort te zetten. We hopen dus dat we nog een beroep op je kunnen doen als EUR-collega, maar willen op dit moment vooral onze waardering en dank uitdrukken voor de motiverende samenwerking tot nu toe en de mogelijkheden die je daarin hebt gecreëerd.
Hoogachtend,
Semiha Denktaş
Antoinette de Bont
Eveline Crone
Moniek Buijzen
Liesbeth Noordegraaf-Eelens
Rateb Abawi, Eddie Adelmund, Ernst Bakker, Aleid Barmentlo, Hans van de Berg, Dianne Bevelander, Marilisa Boffo, Lex Burdorf, Arwin van Buuren, Pearl Dykstra, Jurian Edelenbos, Imad El Kaka, Hanan El Marroun, Melisa Ersoy, Ingmar Franken, Maarten Frens, Meri Georgievska-van de Laar, Pursey Heugens, Claartje ter Hoeven, Arfan Ikram, Gabriele Jacobs, Vincent Jaddoe, Jeroen Jansz, Lilian Jillissen, Jasper Klasen, Frank van Lenthe, Derk Loorbach, Noor Lourens, Lucas Meijs, Wilfred Mijnhardt, Michiel Muller, Danielle Remmerswaal, Kirsten Rohde, Gerrit Schipper, Peter Scholten, Hans Smits, Marguerite Soeteman-Reijnen, Mireille Spapens, Bram Steijn, Margo Strijbosch, Hanneke Takkenberg, Daniel van Vliet, Vareska van de Vrande, Max Wagenaar, Michel van der Wel, Marijke Weustink – van Ditzhuyzen, Brigitte Widdershoven, Farshida Zafar.
Geachte collega’s,
Dit is een mooie brief, maar het is wel eenzijdig en niet helemaal juist.
De toename in het aantal vrouwelijke hoogleraren is mogelijk vooral op het conto te schrijven van de beslissing om alle bijzonder hoogleraren tot ‘gewoon’ hoogleraar te ‘bevorderen’. Hun aanstelling als hoogleraar blijft echter tijdelijk. Op andere universiteiten tellen deze bijzonder hoogleraren ook helemaal niet mee.
Verder is er een miljoenen tekort, deels te wijten aan de strategische initiatieven van Engels die hebben geleid tot opleidingen die nog nauwelijks studenten trekken waardoor bestaande opleidingen in het nauw komen en geen staf kunnen aantrekken voor de stijgende studenten aantallen.
Wie gaat trouwens het salaris betalen van de hoogleraar die jongeren gaat helpen? Kan de sociale faculteit deze weelde dragen?
Het zou goed zijn voor onze universiteit als Erasmus Magazine hier eens kritisch naar zou kijken.
Een kritische collega
Reageren niet meer mogelijk.