Het ISS tijdens de pandemie: ‘Makkelijk kunnen we het niet maken, maar wel leuker’

Bij de ingang van het ISS-gebouw staat een fles desinfecterende handgel en er hangt een pamflet over de coronamaatregelen. De hal waar studenten normaal gesproken studeren of gezellig met elkaar kletsen, is leeg. In de ontvangstruimte naast de deur is tussen de stoelen en bureaus plexiglas geïnstalleerd. “Daar verwelkomen we onze studenten die net aangekomen zijn in Nederland”, licht communicatieadviseur Sandra Nijhof toe.

Ondanks de coronamaatregelen ontvangt het ISS nieuwe studenten graag in persoon. Zo kunnen de medewerkers het een en ander makkelijker uitleggen en de studenten wegwijs maken. “Onze studenten komen uit de hele wereld en zijn vaak niet bekend in Nederland. We vinden het te bot om te zeggen, ‘Haal de sleutel van je nieuwe kamer op bij de receptie en zoek het verder maar zelf uit’.”

Aan het ISS studeren grotendeels internationale studenten in hun masteropleiding en promotietrajecten. “De masteropleiding duurt anderhalf jaar, dus elk jaar hebben we een new batch en een old batch”, vertelt Nijhof. Dit studiejaar zijn er 124 studenten uit veertig landen en inmiddels zijn er daarvan 59 gearriveerd in Nederland.

Marianne van Dieren van het Admission Office heeft vandaag een student uit Rwanda ontvangen. In haar werkkamer staan welkomsttassen klaar, met onder andere een plattegrond van Den Haag, een ISS-mondkapje en een ISS-chocoladereep. “In pre-coronatijd ontvingen we alle studenten in een weekend en maakten we er een feest van”, vertelt ze. “Maar nu plannen we een welkomstgesprek in per persoon.”

De helft van de studenten is het nog niet gelukt om af te reizen naar Nederland, door visumproblemen of reisverboden. En hoewel ze momenteel online colleges kunnen volgen vanuit hun thuisland, wil het ISS toch dat de studenten allemaal naar Nederland komen. “Het is natuurlijk niet handig voor het volgen van colleges dat de studenten in verschillende tijdzones zitten. Bovendien wonen ze meestal nog bij familie en hebben ze ook nog een slechte internetverbinding”, legt Van Dieren uit. “Hier kunnen ze zich beter focussen op hun studie.”

De meeste studenten moeten na aankomst tien dagen in quarantaine blijven. Maar ze hoeven zich tenminste geen zorgen te maken over eten. Sandy Kamerling, de eigenaar van de roemruchte Butterfly Bar op de tweede etage, maakt voor hen care-packages, verspakketten met groenten en andere etenswaren. Daarnaast komt ze tien dagen lang het ontbijt en de lunch bezorgen bij de studenten. “Zo voelen ze zich tenminste een beetje welkom.” Vaak schrijft ze ook nog een leuke boodschap op de lunchtassen. “Makkelijk kunnen we het niet maken tijdens een pandemie, maar wel leuker”, zegt ze met een knipoog.

De Butterfly Bar is de plek waar ISS-studenten graag stoom afblazen en bij elkaar komen. Nu ze haar café moet sluiten, benut Sandy de tijd met herinrichten zodat het ‘helemaal klaar is wanneer we weer open mogen’. Naast de bar hurkt de Canadese promovendus Brandon Summer om een elektriciteitskabel te knippen. “Meestal vind je mij in de bieb, maar ik heb nu een weekje vrij”, vertelt hij. Dus besloot hij Sandy te helpen. “Ik kan toch nergens naartoe voor vakantie. Bovendien is het leuk om iets te doen dat niets te maken heeft met mijn onderzoek.”

In de bibliotheek zijn 23 van de 80 studieplekken beschikbaar. Vandaag studeren er dertien studenten, laat bibliotheekmedewerker Hans van Werven weten. Hij waarschuwt: “De old batch-studenten zijn aan het stressen omdat ze hun scriptie over twee weken moeten inleveren.”

Dat is waar, bevestigt masterstudent Agrarian Food and Environment Studies Karishma Shelar. Het schrijven ‘gaat met pieken en dalen’ maar ze hoopt in december af te studeren. “Ik heb geluk dat ik tijdens de eerste acht maanden van mijn studie nog ‘normale colleges’ heb kunnen volgen”, zegt de Indiase student. Maar verder heeft de pandemie roet in het eten gegooid. Haar Eurotrip moest ze annuleren en ook haar scriptie gaat niet helemaal volgens plan. “Doordat het niet meer mogelijk was om veldwerk te doen, moest ik het onderwerp van mijn scriptie aanpassen. Het is een beetje demotiverend, maar we moeten roeien met de riemen die we hebben.”

Niet ver van Karishma zit Chikaodili Arinza Orakwue te studeren. Voor de Nigeriaanse masterstudent is het ook een uitdagende periode. “Sinds april zitten we in een soort van isolement, het is alleen maar ons en onze laptop.” Zij heeft nog wel voldoende contact met vrienden en medestudenten, maar het geldt volgens haar helaas niet voor iedereen. “Ik ken zelfs medestudenten die een zenuwinzinking of een depressie kregen door de eenzaamheid.”

Om het probleem van de mentale gezondheid onder studenten aan te pakken stelt het ISS onder meer een psycholoog beschikbaar. Volgens het instituut wordt er regelmatig gebruik van gemaakt, zo’n drie tot vijf studenten en promovendi praten er per week mee. Promovenda Mausumi herkent het eenzame gevoel als geen ander. “Promoveren is sowieso een eenzaam traject”, lacht ze. “Maar ik had het erover met collega’s en het blijkt dat bijna iedereen hetzelfde gevoel heeft.” Chikaodili: “Praten met iemand helpt altijd, dus ik hoop dat studenten dat steeds meer gaan doen.”