Deze studenten moeten hun Olympische droom uitstellen: ‘Heel mijn jaar was afgestemd op Tokio’

“Ik was enigszins van slag toen ik hoorde dat de Spelen definitief een jaar worden uitgesteld. Je zag het natuurlijk wel een beetje aankomen, maar toen het zover was kon ik niet zomaar de knop omzetten. Het was niet van: oh, dan gaan we toch volgend jaar. Dat duurde echt wel even. Ik voelde me fit, alles ging goed en ik was er ook echt klaar voor. En dan valt ineens datgene weg waar je het al die jaren voor hebt gedaan.

“Het is een hele rare tijd. Je hebt geen trainingen of wedstrijden meer en je spreekt je teamgenoten alleen nog via WhatsApp. Het gaat echt van alles naar niets. Van een halfjaar vol wedstrijden met je club, wedstrijden met het Nederlands team en de Spelen naar een hele lege periode. En je hebt geen idee wat er gaat gebeuren, dat maakt het ook lastig.

“Natuurlijk is het de juiste keuze, er zijn op dit moment veel belangrijkere dingen in het leven. Het had ook niet goed gevoeld als we ondanks alles toch waren gegaan. Ook omdat je niet een halve Spelen wil meemaken. Ik kijk hier al zo lang naar uit, dan wil je niet je wedstrijden zonder publiek spelen. En een paar maanden quarantaine is voor niemand een goede voorbereiding. Ik heb, buiten een balletje heen en weer halen in de woonkamer, al een maand geen stick aangeraakt.

“Tot nu toe is het voornamelijk heel saai. Heel mijn jaar was afgestemd op Tokio, ook qua uitstellen van mijn studie Geneeskunde. Die afspraken moeten nu opnieuw gemaakt worden. Ik doe wel weer wat onderzoek en volg een online cursus, maar ik kan nu niet ineens coschappen lopen. Daar is helemaal geen plek voor. Maar dat zal ook wel goed komen. Het is heel vervelend, maar uiteindelijk is het voor mij ook maar een jaar uitstel. Andere mensen verliezen hun bedrijf of raken dierbaren kwijt.”

“Heel logisch, dit zat er wel aan te komen. Voor de mensen die zich gekwalificeerd hadden vind ik het vooral vervelend. Persoonlijk was mijn teleurstelling een stuk groter toen ons Olympisch Kwalificatietoernooi (OKT) definitief werd afgelast. De kans was groot dat teams dan op basis van hun eerdere tijden zouden worden geselecteerd. En dan hadden wij geen kans gemaakt, omdat wij als team pas kort bij elkaar zijn.

“Het klinkt raar, maar voor mij is het daarom niet slecht dat de Spelen een jaar worden uitgesteld. Liever nog een eerlijke kans op een ticket dan plaatsing verliezen aan de vergadertafel. Maar toen ik hoorde dat het OKT was afgelast, was de teleurstelling wel groot. Het ging de afgelopen tijd namelijk heel goed.

“Eind vorig jaar werd ik als paralympisch sporter nog gekeurd. Toen bleek dat ik blind genoeg ben, haha, dat was een supergrote opluchting. Daarna is het snel gegaan. Ik mocht meedoen aan het WK indoor en werd derde. Als team werden onze tijden ook veel beter. Dus ik denk dat er echt veel mogelijk was geweest deze zomer.

“Het gaat nu goed, maar ik verveel me wel. Van de roeibond hebben we een ergometer gekregen om binnen te kunnen trainen. Dat is fijn inderdaad, maar die staat midden in de woonkamer, dus het is een beetje krap. Verder is het vooral binnen trainen. Andere roeiers fietsen en lopen veel, maar dat is in mijn geval nogal lastig. Elke dag roeien is leuk, maar het is niet te vergelijken met roeien op het water. En ja, ik heb nu wel meer tijd over voor mijn studie. Maar mijn tweede master had ik juist begin dit jaar stopgezet vanwege de drukke tijden in aanloop naar de Spelen. Daar baal ik nu wel een beetje van.”

“Ik voelde het wel al een tijdje aankomen. Maar toen het bericht kwam, was het toch onwerkelijk. Tokio 2020 zit al zolang in je hoofd. Eigenlijk al vanaf de verloren Olympische finale in Rio. Daar zet je de knop al om. Het is niet zo dat je elk moment van de dag aan Tokio denkt, maar onbewust ben je met elk tussenstapje in die vier jaar toch met de Spelen bezig. En dan is het heel raar dat je nu ineens een lege zomer hebt.

“Voor mezelf was het sowieso al een gekke voorbereiding. De eerste drie maanden van dit jaar heb ik niet gehockeyd door een achillespeesblessure. Met het Nederlands team vlogen we vanwege de Pro League in januari en februari de hele wereld over, maar ik zat het grootste deel thuis om te revalideren. De dinsdag voordat bekend werd dat ook alle wedstrijden in de Nederlandse competitie uitgesteld zouden worden, trainde ik voor de eerste keer weer voor 100 procent mee met de groep. Dus voor mij kon de timing niet slechter.

“Maar dat is als sporter gedacht. Het is natuurlijk voor de hele maatschappij een gekke tijd, maar het is goed en terecht dat de volksgezondheid op één staat. Voor iedereen staat het leven op z’n kop, is het werk compleet anders en is de toekomst onzeker. Ik heb ook geen idee of en wanneer de competitie weer begint. In de tussentijd heb ik een loopprogramma meegekregen om af te werken. Maar rennen doe je vaak in een park, dus dat doe ik vroeg in de ochtend, zodat er zo min mogelijk mensen zijn. Verder is het vooral afwachten. En toch weer studeren. Ik heb net bericht gekregen dat ik me mag inschrijven vanaf 1 mei, want ik had mijn studie speciaal stopgezet voor dit jaar. Fijn dat de universiteit dit mogelijk maakt!”