Hoe is het om deze crisistijd te promoveren?
“Het was een hele bijzondere dag. Je stelt je het natuurlijk anders voor na al die jaren, maar ik was bovenal blij dat het door kon gaan. Andere promovendi kozen er zelf voor om het uit te stellen, dus ik was de enige vorige week. Bij uitstel weet je niet hoe lang dat gaat duren, twee weken, twee maanden, zes maanden? De techniek was gelukkig heel goed geregeld, zodat alle commissieleden uit het buitenland er digitaal bij konden zijn. Een deel van mijn familie mocht er bij zijn als publiek, maar voor de rest van de familie, collega’s en vrienden thuis was een livestream beschikbaar.”
Was je extra nerveus, door deze ongewone omstandigheden?
“Niet meer dan normaal. Wel in de aanloop ernaartoe, omdat het door de coronamaatregelen onzeker was of het door zou kunnen gaan. Van dag tot dag kon de situatie veranderen en dat leverde wel de nodige stress op. Twee dagen van tevoren wist ik pas zeker dat ik echt zou promoveren.”
Heb je het nog kunnen vieren?
“Niet zoals ik gewild had, maar met de familie die er was hebben we er thuis met taart en een lekkere lunch een feestje van gemaakt. Achteraf gezien had het wel iets om het in een klein groepje te vieren. En ik ben enorm verwend met cadeaus en felicitaties, de postbode en bloemisten wisten de voordeur goed te vinden.”
Waar heb je onderzoek naar gedaan?
“Twee onderwerpen. Het eerste is kortstondig vrijwilligerswerk zoals de eendaagse actie NLdoet en hoe verschillende non-profitorganisaties daar gebruik van maken en dat zinvoller zouden kunnen inrichten. Het andere onderwerp is maatschappelijk betrokken ondernemen: goed doen als bedrijf in je lokale omgeving. Dat kan door geld te doneren, goederen of tijd.”
Wat waren je belangrijkste conclusies?
“Uit mijn studie naar NLdoet bleek dat het belangrijk is voor vrijwilligers dat ze zich op hun gemak voelen, productief zijn en het gevoel hebben dat ze waarde toevoegen. Binnen zo’n activiteit zoeken ze echter niet naar een vorm van verantwoordelijkheid. Dat is verrassend omdat alle bestaande literatuur over dit onderwerp zegt dat vrijwilligers juist op zoek zijn naar verantwoordelijkheid.
“Binnen maatschappelijk betrokken ondernemen heb ik gekeken naar nieuwe kanalen die bedrijven daarvoor kunnen gebruiken, zoals collectieve corporate foundations, die vanuit meerdere bedrijven gefinancierd worden. Ook heb je sociale bemiddelaars die goede doelen en bedrijven samenbrengen, als een soort matchmaker. Het blijkt dat deze kanalen een oplossing zijn voor de barrières die bedrijven en goede doelen ervan weerhouden om de samenwerking aan te gaan: het niet of moeilijk kunnen vinden van de andere partij, onwetendheid of onbekendheid met zo’n samenwerking en gebrek aan middelen en kennis om het goed te organiseren.”
Hoe is dit onderwerp op je pad gekomen?
“Aan de RSM heb ik de master Global Business and Sustainability gedaan, daar schreef ik mijn scriptie over NLdoet. Ik vond het een interessant fenomeen dat mensen een dag job hoppen als vrijwilliger. Na mijn master ging ik als junior onderzoeker en docent bij de RSM aan de slag. Dat combineerde ik met een parttime promotie-onderzoek naar kortstondig vrijwilligerswerk. Ik miste na een jaar de link met bedrijfskunde, dus toen heb ik maatschappelijk betrokken ondernemen als onderwerp toegevoegd. Na vier jaar heb ik mijn dissertatie ingeleverd.”
Zo, dat is rap.
“Ja, het lukt veel fulltime promovendi niet om het binnen die tijd af te ronden. Dus dat is een mooie prestatie. Gelukkig kon ik soms de link leggen tussen mijn werk en het promotieonderzoek omdat er overlap tussen was. Voor de rest was het hard werken maar er ook van genieten wanneer dat kon. Zo combineerde ik internationale conferenties of onderwijstrips vaak met vakantie, zodat ik wat van het land kon zien. Dat soort reizen geven de motivatie en de energie om er extra hard voor te gaan wanneer je in Rotterdam aan het werk bent.”
Heb je het nog moeilijk gehad?
“Mijn promotor zei in zijn toespraak dat hij bij mij niet het idee heeft dat het ergens pijn heeft gedaan tijdens het schrijven. Daar ben ik het eigenlijk wel mee eens. Natuurlijk is het niet op alle momenten even makkelijk. Zeker in de beginjaren vroeg ik me af en toe af waar ik aan begonnen was, omdat ik nog niet echt wist waar ik naartoe werkte. Maar nadat duidelijk werd wat de vier studies in mijn onderzoek zouden zijn en dat op papier stond, wist ik waar ik het voor deed.”
Inmiddels heb je ook op de RSM een vrijwilligersprogramma opgezet.
“Klopt! Ik ben gevraagd om dat vanuit mijn onderzoeksexpertise vorm te geven. Het is mooi dat ik nu in de praktijk kan brengen waar ik vier jaar onderzoek naar heb gedaan. Het doel is werknemers en studenten de mogelijkheid te geven om iets goeds te doen voor Rotterdam. Dat past bij de RSM-missie van ‘creating positive change’. Zo zijn er studenten die vraagstukken van goede doelen en stichtingen oplossen en collega’s die af en toe een dag vrijwilligerswerk doen bij een non-profit in Rotterdam.”
In je proefschrift staat je samenvatting in maar liefst zes talen!
“Normaal heb je een Nederlandse en Engelse samenvatting en eventueel een derde in iemands moedertaal. Ik heb door de jaren heen zoveel collega’s en vrienden gemaakt met een verscheidenheid aan nationaliteiten. Om die reden vond ik het leuk als mijn werk ook te lezen zou zijn voor een diverse groep mensen. Verschillende collega’s en vrienden hebben mijn samenvatting vertaald in het Italiaans, Duits, Spaans en Chinees. Ik vond dat wel een mooie vorm van kennisdisseminatie.”
