S. belde die dag zijn moeder en vertelde dat hij zijn Amerikaanse huisgenote had gestoken. Zijn moeder deed vervolgens een 112-melding. Politieagenten vonden Sarah in de woning aan de Kralingse Kerklaan, maar konden haar niet meer reanimeren.
Hoewel S. zegt dat hij zich niet precies kan herinneren wat er die dag is gebeurd, acht de rechtbank bewezen dat hij de dader is. Zijn kleding met het bloed van Sarah en het mes waarmee hij haar heeft doodgestoken zijn gevonden in een vuilniszak in zijn kamer.
'Bijzonder gewelddadig'
S. kan zich wel herinneren dat hij boos was op Sarah en haar ’s ochtends opwachtte om met haar te praten. Ze kregen ruzie en er ontstond een worsteling waarbij Sarah hem beet.
De rechter neemt in de strafoverweging mee dat S. Sarah ‘bijzonder gewelddadig’ om het leven heeft gebracht. Tegelijkertijd speelt zijn jonge leeftijd een rol, net als de sterk verminderde toerekeningsvatbaarheid, die bleek uit het onderzoek van een psycholoog en een psychiater. S. heeft last van een combinatie van stoornissen: een autistische, depressieve en psychotische stoornis. Daarom komt de rechter tot een lagere straf dan de tien jaar die het OM eiste: zes jaar gevangenisstraf.
Bovendien legt de rechter tbs met dwangverpleging op, aangezien ze ‘de kans op herhaling van een gewelddadig delict zeer reëel’ acht. Dat gevaar voor herhaling maakt ‘langdurige toezicht en behandeling’ noodzakelijk.
