In het advies beoordeelt de commissie Seksuele Intimidatie, Agressie en Geweld (SIAG) van de universiteit de klacht die Dao indiende tegen een medestudent. Hij zou haar hebben aangerand terwijl ze bij hem logeerde. De Vietnamese IBCoM-studente begon in maart een petitie waarin ze de universiteit opriep om de medestudent een campusverbod te geven, zodat ze hem niet tegen hoeft te komen.
Er was volgens de commissie SIAG geen sprake van seksueel grensoverschrijdend gedrag, zo blijkt uit het advies. Het CvB heeft dat advies overgenomen.
Nuanceverschillen
De commissie heeft zowel Dao als de beschuldigde medestudent gehoord. Tussen die verklaringen zitten een aantal verschillen, onder andere over de plek waar de student Dao zou hebben aangeraakt. Volgens Dao werd ze aangeraakt terwijl ze sliep, ging ze verder weg liggen en verstijfde ze. De beklaagde heeft geen negatieve reactie gemerkt. De commissie oordeelt dat Dao niet duidelijk heeft gemaakt dat ze de aanraking ongewenst vond.
Het zijn nuanceverschillen die van ondergeschikt belang zijn, zo schrijft de commissie SIAG. Bovendien laat de klachtencommissie meewegen dat Dao over de vermeende aanranding berichtte op sociale media en de pers opzocht met een petitie. Door Dao’s beschrijvingen zou voor de Vietnamese gemeenschap en andere vrienden duidelijk zijn wie ze beschuldigde. Haar publieke uitlatingen hebben de beklaagde volgens de commissie beschadigd.
Die media-aandacht was ook grond om Dao het recht op inzage in de verklaring van de beklaagde te ontzeggen. Hij zou zich niet vrij voelen om te verklaren als ze inzage zou krijgen.
Strafbaar feit
Peter Schouten, de advocaat van Dao, is het niet eens met het advies van de commissie en het besluit van het CvB. “Er zijn geen nuanceverschillen, maar grote verschillen.” Dao zegt dat ze is aangerand, terwijl haar medestudent volgens Schouten juist het feit waarvan hij wordt beschuldigd ontkent. “Volgens de commissie zou het geen grensoverschrijdend gedrag zijn. Maar voor alle duidelijkheid: we hebben het niet over grensoverschrijdend gedrag, maar over een strafbaar feit: ontuchtelijke handelingen met iemand die sliep. Daarnaast heeft de beschuldigde in een facebookbericht toegegeven: ‘Ik heb altijd een hekel gehad aan aanranders, maar nu ben ik er zelf een.’”
De commissie SIAG ziet dat anders. Met het facebookbericht waar Schouten op doelt, heeft de student volgens de commissie zijn excuses willen aanbieden maar niet de vermeende aanranding willen bekennen.
Schouten wil bezwaar aantekenen tegen het besluit van het College van Bestuur. Daarom loopt er een voorlopige voorziening om alsnog inzage te krijgen in het verslag van de hoorzitting met de medestudent. Bovendien vindt Schouten dat Dao de privacy van haar medestudent niet heeft aangetast. “In de petitie of op sociale media heeft ze nooit de identiteit van de beschuldigde bekendgemaakt.”
Sinds wanneer doet de EUR recherche werk? Heeft dit überhaupt op de campus plaatsgevonden? (misschien Hatta, maar dat zijn ook prive-ruimtes). Een zaak als deze waar zelfs een advocaat bij betrokken wordt hoort niet door een bestuur / commissie uitgezocht te worden!
Als de klagende partij van de universiteit eist dat de beschuldigde van de opleiding wordt verwijdert moet dat haast wel. Tenzij men zegt dat de universiteit dit soort zaken structureel naast zich neer moet leggen. Daar is in principe wel qat voor te zeggen. Zoals je het zelf al aangeeft, dit hoort bij de politie terecht.
“[Ze] heeft niet duidelijk gemaakt dat ze de aanraking ongewenst vond.” Hoe heeft ze laten blijken dat de aanraking wél gewenst was, vraag ik me af? Of wordt uitgegaan van een ja, tenzij…?
Heel fijn bericht. Goed voor de beschuldigde en leerzaam voor Dao. Volgende keer ter plekke je mond open trekken of politie bellen. Eventueel aanklagen als de misdaad niet gestopt kon worden middels voornoemd. Achteraf een petitie starten om de beschuldigde te schandpalen, toont een tekort aan empathie jegens de beschuldigde en verantwoordelijkheid jegens haarzelf.
In het bericht staat dus dat ze de identiteit van de beschuldigde nooit heeft genoemd, in de petitie niet en op sociale media niet.
Ik vind het bovendien van een gebrek aan empathie van uzelf betuigen dat u zich niet in de reactie van het slachtoffer kunt verplaatsen. Wanneer u bij een (oudere) vriend zou slapen, welke u in vertrouwen neemt, en hij zou u ’s nachts in uw slaap op ongewenste plekken betasten, zou u, wanneer u in zo’n benarde positie wakker wordt, niet ter plekke verstijven, of op zijn minst geschokt zijn?