EM is verhuisd! Onze redactie zit nu in HB-108, tussen de Theilhal en de kantine van het Tinbergengebouw. Om onze nieuwe plek bekend te maken roepen we iedereen op om op maandag en dinsdag hun verhaal te pitchen, dan maken wij er direct een verhaal van.
Sinds 2013 werkt Christiaan bij Sophia TV, een multimediaal project van het Sophia Kinderziekenhuis in samenwerking met Stichting Vrienden van het Sophia. Hij wilde toen zijn horizon verbreden, zegt hij. “Geneeskundestudenten worden vooral opgeleid om stil te staan bij de ziekte”, vertelt Christiaan. “Maar toen ik met dit werk begon, kwam ik erachter dat een patiënt zoveel meer is dan alleen maar zijn of haar ziekte.”
Niet alleen de zieke kinderen zelf, maar ook hun familie worden betrokken bij de activiteiten van Sophia TV. “We organiseren bijvoorbeeld een feest of een uitje voor de hele familie”, vertelt Christiaan. “Het is vaak vergeten dat ook hun leven op z’n kop staat door de ziekte.”
Bijzondere momenten
Naast feestjes en evenementen geven de vrijwilligers ook nog persoonlijke aandacht aan de kinderen. “Meestal maken we een rondje in het ziekenhuis. We vragen aan elk kind wat ze op dat moment heel graag willen en proberen dat ook te verwezenlijken.”
In Erasmus MC-Sophia worden kinderen met terminale ziekten maandenlang opgenomen. “Er was een meisje dat heel lang in de isolatiekamer lag en haar hondje heel graag wilde zien. In principe mocht ze de kamer niet uit, maar wij hebben uiteindelijk geregeld dat ze eventjes met haar hondje kon spelen in de tuin van het ziekenhuis”, vertelt Christiaan. “Dat zijn, denk ik, de momenten waarop de kinderen hun kracht uit halen.”
Verandering
Christiaan hoopt dat medici in de toekomst anders met patiënten omgaan. “Ik vind dat medische wereld te weinig aandacht besteedt aan de sociale aspecten van het vak”, zegt Christiaan. “Ik snap wel dat een arts niet altijd tijd heeft om persoonlijke aandacht te geven, want zijn of haar agenda is volgepland met afspraken. Maar toch hoop ik dat er steeds meer aandacht gaat naar de psychische en sociale gesteldheid van de patiënt.”
Zo probeert Christiaan in zijn werk positiviteit over te brengen aan de kinderen in het ziekenhuis. “Kinderen kunnen zo genieten van je aandacht”, vertelt Christiaan. “Voor eventjes zijn ze compleet vergeten dat ze ziek zijn.”
