In het kader van de landelijke actieweek #WoinActie geven verschillende Rotterdamse academici deze week college in de buitenlucht. Ze willen daarmee aandacht vragen voor de bezuinigingen en de werkdruk binnen universiteiten. Alessandra Arcuri (hoofddocent International Economic Law) is de drijvende kracht achter de acties aan Erasmus Universiteit.
Waarom steunt u #WOinActie?
“Ik vind de standpunten die #WOinActie verdedigt, heel belangrijk. Het is een protest tegen de bezuinigingen en de verschillende beleidsmaatregelen die de kern van het universitair onderwijs uithollen. Universiteiten bevinden zich in steeds onzekerder vaarwater. Ze zijn in toenemende mate afhankelijk van externe fondsen, kwaliteitsbeoordelingen van onderzoek en onderwijs stoelen op dubieuze klasseringen, er is een tekort aan financiële middelen en jongere medewerkers krijgen onzekere tijdelijke aanstellingen.
Dit begint structureel te worden: het leidt tot meer concurrentie. Concurrentie is niet per definitie een slechte zaak, maar het neemt extreme vormen aan. Universitair personeel is heel veel tijd kwijt aan zaken die niet tot de kerntaken van academici behoren, zoals accreditaties en het aanvragen van beurzen. Als dit een centraal punt wordt in universitair beleid, verstoort dat de samenwerking tussen wetenschappers en brengt het de baanzekerheid van jongere medewerkers in gevaar.”
Hoe ervaart u dit in uw dagelijkse werkzaamheden?
“Het is voor mij niet alleen een persoonlijk probleem, het ligt veel breder. Ik heb in mijn positie inmiddels een seniorniveau verworven en ben zekerder van mijn baan dan mijn jongere collega’s. Ik heb een paar keer het subsidiesysteem doorlopen. Ik heb al die interviews bijgewoond en weet hoe frustrerend het is wanneer je zo hard werkt en daar niet voor wordt beloond. Vaak zijn de winnaars aan het woord, maar er zijn meer verliezers dan winnaars.
Toen ik een keer zitting had in een commissie, heb ik ook aan de andere kant gewerkt. Ik heb gezien dat geluk een belangrijke rol speelt in de beoordelingskwaliteit. Daarom heb ik een tweede keer geweigerd. Ik kon het voor mijzelf ethisch niet verantwoorden zitting te hebben in zo’n commissie.
Veel mensen hebben me geschreven omdat ze wilden bijdragen aan de acties deze week. Ze hebben echter te veel werk om een college te kunnen even in de buitenlucht. De druk is zo hoog dat ze niet eens tijd hebben om tegen de werkdruk te protesteren.
Ik begrijp dat het moeilijk is. Ik worstel ook met de balans tussen werk en privé. We moeten ’s avonds en in de weekenden werken. Dat zijn we natuurlijk aan ons arbeidsethos verplicht, maar we hebben ook verplichtingen elders in de maatschappij. In Italië deed ik bijvoorbeeld vrijwilligerswerk. Hier in Rotterdam heb ik daar door mijn werk geen tijd voor. Daar voel ik me niet goed bij.”
Op welke manier draagt college geven in de buitenlucht bij aan het oplossen van deze problemen?
“Laat me daarvoor onze minister van Onderwijs aanhalen. Zij noemde de colleges in de buitenlucht ‘sympathiek’. Ik vind dat een belangrijk woord. Het komt uit het oud-Grieks en betekent ‘voelen voor de anderen’. Net zoals empathie.
De minister weet waarschijnlijk dat empathie een belangrijke sturende factor was voor de vaststelling van mensenrechten en de beweging tot afschaffing van de slavernij in de 18e eeuw. Ik ben dan ook heel blij dat ze het belang van deze acties erkent. En ik vind dat het opwekken van sympathie door colleges in de buitenlucht een uitstekende manier is om mensen duidelijk te maken wat er in universiteiten gebeurt.”
Wat hoopt u aan het eind van deze week te hebben bereikt?
“Ik kan niet precies uittekenen wat de impact zal zijn, maar ik hoop dat de regering haar huidige politiek van bezuinigingen zal herzien. Niet alleen vanwege de materiële gevolgen ervan, maar zeker ook vanwege de symbolische implicaties. Deze bezuinigingen doen het academisch werk tekort.
En ik hoop dat het bewustzijn onder academici na deze week zal zijn toegenomen. Voor mij persoonlijk is het een actie die laat zien waarom we ontevreden zijn. Ik weet niet of deze week de status-quo in universiteiten zal doorbreken. Maar het gaat niet alleen om deze week. #WOinActie is vorig jaar al gestart. Het leeft nog altijd en het is aan ons, academici, om het levend te houden.”
