Mede-organisator Wai-Yin van Eijk vertelt dat ze helemaal van slag was toen ze het nieuws hoorde over de verkrachting op 21 juli in De Esch. “Ik ben zelf uitwisselingsstudent geweest in Indonesië. Ik ging er altijd vanuit dat Nederland een veiliger land was dan Indonesië. Daarom kan ik nog steeds niet bevatten dat dit hier, in mijn eigen stad, heeft kunnen gebeuren.”
Samen met drie vriendinnen besloot Van Eijk iets te gaan doen en toen kwamen ze op het idee om een stille tocht te organiseren. “We kunnen met deze tocht niet terugdraaien wat er is gebeurd met deze studente, maar we willen laten zien dat we achter haar staan en dat we hopen dat ze haar leven weer oppakt”, voegt Van Eijk toe.
Zelfde route
Na een kleine speech van de organisatoren op het Stationsplein komt de stoet in beweging. Ze lopen richting de Oude Plantage in de Esch. Het is ongeveer dezelfde route die het slachtoffer nam toen ze naar huis ging. Ook al is het een stille tocht, het maakt het niet minder indrukwekkend voor het publiek.
Jeroen van der Meer is met vrienden aan het ontspannen in de Grotemarkt naast de Markthal wanneer de stoet langsloopt. “Heel mooi om te zien”, zegt Van der Meer. “Mensen van alle leeftijden en verschillende achtergronden lopen samen voor een missie.”
Verschillende achtergronden
Het gezelschap is inderdaad een multiculturele club waarvan de leden op het eerste gezicht weinig gemeen hebben met elkaar. Toch delen ze dezelfde emoties: verdriet, maar ook woede en moed.
Nathania Sunarya, met 11 jaar waarschijnlijk de jongste deelnemer, loopt ook mee, samen met haar moeder. “Het is super dat mijn moeder met mij mee wil lopen, want ik wil mijn steun graag laten zien.” Niet ver van Sunarya loopt een oudere man die het tempo probeert bij te houden. Opgelucht neemt hij even pauze wanneer de tocht een paar minuten stilstaat bij Blaak.
Halverwege de Maasboulevard sluit de zwangere Barbara zich aan: “Ik kan niet zo ver lopen door mijn conditie, maar ik vind dit zo belangrijk en ik wil er graag mijn steentje bijdragen.”
Momentum
Ook Fika Hilman, Indonesische masterstudent Maritime Economics aan de EUR, kan het initiatief waarderen. “Ik ben blij dat er zo veel mensen komen. Ik hoop dat we, als vrouwen, niet banger worden door deze verkrachting, maar het juist als een momentum gebruiken om feller tegen seksueel geweld op te treden.”
Charisse Mendeszoon beaamt dit. “Momenteel is ‘bewustwording’ het sleutelwoord, want vaak zijn mensen geneigd om het slachtoffer de schuld te geven. Korte broek, lange jurk, ongeacht wat je draagt of hoe je je opstelt, seksueel geweld of intimidatie is nooit de schuld van het slachtoffer.”
Anoniem
Gezien de achtergrond van het slachtoffer hebben de organisatoren van de tocht contact opgenomen met de Indonesische ambassade. “We hebben gevraagd of zij het oké vonden dat wij deze tocht organiseren voor de studente. Ze vonden het goed, mits we de identiteit van het slachtoffer zo goed mogelijk beschermen zodat ze anoniem blijft. Die wens hebben we gerespecteerd”, licht Van Eijk toe. “En we hebben van de ambassade meegekregen dat haar familie het heel erg waardeert.”
’Genoeg is genoeg’
Bij aankomst op de Oude Plantage sluit Van Eijk af met een duidelijke boodschap: let goed op elkaar en wees lief en moedig. “Als je denkt dat iemand je hulp nodig heeft, reik dan uit, bel de politie of maak lawaai. Spreek ook je naasten aan op hun misstappen in grensoverschrijdend gedrag. Daar ligt een verantwoordelijkheid die je hebt als vriend, vriendin of familielid”, roept Van Eijk tijdens haar afsluitingsspeech.
In de minuut stilte die daarna volgt, houdt iedereen elkaars hand stevig vast. Sommigen schieten vol. Deelnemer Nina Ravestein: “Ik hoop dat dit initiatief niet hier eindigt, want genoeg is genoeg. We moeten seksueel geweld tegengaan en dan wel nu.”
