Ontbijten in Huize Hortensia Animalis

Aan de lamp in de keuken hangen een paar stoffige, verbleekte verenigingsdassen én een fletsblauwe beugel BH. “Geen idee van wie die ook al weer was”, zegt Cas Oosterwijk (22). “Hij hangt er al een hele tijd en hoort inmiddels bij het meubilair.” Net als de lege bierflesjes van de vorige avond en de asbak vol peuken. “Eens per week houden we een schoonmaak”, legt Cas uit. “Altijd op woensdag. Dan hebben we de boel tenminste aan kant voor kroegavond. Want donderdag komt daar natuurlijk weinig van terecht. Dan is iedereen brak.”

Volgens de jongens betekent Hortensia Animalis dierentuin. “Toepasselijk toch?”, zegt huisjongste Sybren Morks (20) terwijl hij een enorme hap neemt van de burger die huisgenoot Joris Roovers (22) net heeft gebakken. De mannen hebben duidelijk zout, vet en smaak nodig.
“Ooit liepen hier echte leeuwen en olifanten rond.” Nu staat er een beeld van een zebra op een voetstuk aan de achterkant van het appartementencomplex aan de Diergaardesingel, vlakbij het Centraal Station. De bewoners van het oudste SSR-huis van Rotterdam hebben er vanaf hun balkon aan de achterkant mooi zicht op. Maar het uitzicht aan de voorkant is natuurlijk nog véél mooier. Schuin tegenover aan de andere kant van het tramspoor zit sociëteit Koinoonia, waar ze heel wat avonden slijten.

Beesten, dat zijn ze in huize Hortensia – opgericht in 1986 – zelf ook wel een beetje. De wc hangt ter inspiratie vol met aardige, maar schaars geklede mevrouwen en op de grond liggen de sociëteitsbroeken het bier en zweet van de vorige avond uit te dampen. Ooit waren ze oranje. Maar wassen mag niet volgens de mores, dus nu zijn ze grotendeels grauw en een beetje glimmend van het vet.
Het hele huis walmt bovendien van de rook. “Iedereen die hier woont, rookt eigenlijk wel”, zegt Stijn Blokker (22). “Of heeft er in elk geval geen enkel probleem mee dat de rest dat doet. Voor de rest stellen we niet zo veel eisen aan nieuwe bewoners. Als het maar een beetje relaxte gasten zijn. Niet te serieus. Hospiteren daar doen we niet aan. Voor Huize Hortensia word je gevraagd.”

Zo ook huisjongste Sybren – kort HJ. Hij heeft geen eigen kamer en dus geen privacy. Zijn bed staat gewoon lekker in de woonkamer, waar iedereen zuipt en schreeuwt. Sybren vindt dat geen enkel probleem. “Juist wel lekker. Als ik moe ben, kruip ik gewoon onder de dekens en hoor ik toch nog alles wat er gebeurt. Zo mis ik niks. En als mijn huisgenoten op een hele brakke dag mijn bed inkruipen dan doen ze dat gewoon. Daar kan ik me niet druk om maken.”
De muur boven Sybrens bed en de zithoek die ernaast is geschoven, hangt vol met creatieve schilderingen met een hoog porno- en wapengehalte. Van president Trump in neonletters en het huiswapen – een rood-blauw schild met aan weerskanten een leeuw – tot een gefiguurzaagd tafereeltje van een oranje mevrouw die aan de voor- én achterkant bezig is met twee groene meneren. Gezellig

“Die muurschilderingen maken we speciaal voor ons huisfeest dat we eens per jaar in het najaar houden”, zegt Joris. “Die feesten zijn legendarisch. Dan halen we de hele benedenverdieping leeg. Alle meubels gaan naar boven en deels naar de buren. Dan komt er 250 á 300 man hier over de vloer en zetten wij 750 liter bier neer, een DJ booth en een beerpongtafel en dan schilderen we de muren in een lijp thema. Allemaal neon, dat doet het goed met blacklight erop. En dan gaan we zuipen. Heel veel zuipen. Vorig jaar is al het bier opgegaan.”

De buren worden vooraf uitgebreid gewaarschuwd. “Een briefje in de bus, met oordopjes erbij”, vertelt Cas. “De meesten kunnen dat gelukkig wel waarderen. En meestal gaat het ook gewoon goed. Behalve twee jaar geleden, toen de politie om vijf uur een einde aan het feest heeft moeten maken omdat de ramen wagenwijd open stonden.”

De huisfeesten van Huize Hortensia worden ieder jaar drukker. “Eigenlijk is het nu wel een tikje te vol”, zegt Stijn. “De laatste keer zaten we echt hutje bij mutje. Maar ja, alleen maar gezellig toch? Wij verkopen gewoon kaarten – 15 euro voor mannen en 12,50 voor vrouwen – en iedereen vindt het leuk om te komen dus waarom niet.
“Soms krijgen we wel een commentaar op de prijs en dat we er aan zouden verdienen. Maar ja, wij moeten wel de hele benedenverdieping leeghalen, al dat bier kopen en de volgende twee dagen alles weer schoonmaken en terugzetten. Het is echt een enorme klus. Maar we doen het graag.”