‘Als ik naar Rotterdam zou verhuizen, zou ik meer aan het reizen zijn dan nu’

Bedrijfskunde-student Timo Nieuwland (24) heeft zo’n druk leven dat hij in eerste instantie vergeet dat hij een verslaggeefster mee zou nemen. “Sorry, ik ben nu bij Gouda, ik ben je helemaal vergeten.” Het lukt hem om op tijd de trein uit te rennen en zit al snel in een sprinter richting Rotterdam Alexander, waar hij wacht met excuses en koffie.

De volgende trein naar zijn  geboorte- en woonplaats Utrecht vertrekt over een kwartier. “Na de middelbare school heb ik me eerst ingeschreven voor Bedrijfseconomie in Utrecht, maar twee weken voor de eerste dag ben ik spontaan overgestapt naar Bedrijfskunde in Rotterdam. Dat leek me minder stoffig en meer gericht op de praktijk en ondernemerschap.”

Tegelijkertijd begon hij drie dagen in de week met een bijbaan als verkoper voor verkoopbureau Fonky Sales. “Ik groeide al snel door naar coach en sales manager. Inmiddels werk ik veertig uur in de week als facility manager en ben ik voor de tweede keer bezig een nieuwe vestiging te openen, in Rotterdam.”

Daarnaast is hij in september met zijn master Strategic Management begonnen. “Ik heb uitgerekend dat als ik naar Rotterdam zou verhuizen ik meer aan het reizen zou zijn voor mijn werk dan nu. Daarnaast wonen al mijn vrienden in Utrecht.”

Eenmaal in de trein begint duidelijk te worden hoe Timo een meereizende verslaggeefster kan vergeten. Zijn telefoon rinkelt onophoudelijk en vier van de vijf telefoontjes moeten worden opgenomen. Tussen onderhandelingen over huurcontracten en de bespreking van de lay-out van een advertentie door, vertelt hij dat thuis wonen voorlopig prima bevalt.

“Ik ben alleen thuis om te eten en te slapen. Verder ben ik aan het werk, bezig met studie of aan het sporten.” In het weekend maakt hij tijd voor zijn vriendin. “Maar die is ook druk en reist vier dagen in de week zes uur heen en weer naar Maastricht.”

Inmiddels heeft hij gemerkt dat het niveau van de master een stuk hoger ligt dan de bachelor. “Die stelde niet zoveel voor. Laatst vroeg iemand waar mijn scriptie over ging en ik wist het niet meer.” Op Utrecht Centraal wordt overgestapt op een bus richting Leidsche Rijn, waar zijn ouderlijk huis staat. “Ik woon in de grootste vinexwijk van Nederland.”

Vanaf de bushalte is het een paar minuten lopen naar het huis van de familie Nieuwland. Het bord eten wat al voor hem klaarstaat moet nog even wachten, binnen vijf minuten heeft hij zijn tas gepakt en springt hij op de fiets, terwijl hij een vriend belt. “Ik fiets nu weg, zie je zo op de sportschool.”